Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Japan van dinsdag 14 maart t/m woensdag 5 april 2017
Dinsdag 14 en woensdag 15 maart 2017
Amsterdam/Schiphol – Osaka (Kansai airport) – Kyoto
Even vooraf, regelmatig plaats ik op mijn site in het Israël reisverslag van maart 2016 artikelen – die betrekking hebben op het Israëlisch-Palestijns conflict – die ik vond op internet en mijns inziens lezenswaardig zijn. U kunt deze artikelen vinden op pagina 12 in genoemd reisverslag.
Ook staat/stond op mijn site dat ik alle LAW’s en Streekpaden in Nederland heb gelopen. Tja, een huldiging door de LAW-organisatie (ik ben niet de enige en de LAW had zich daarmee kunnen profileren) is er (ondanks eerdere toezeggingen) niet van gekomen.
U begrijpt, voor mij hoeft het niet meer.
Nog iets, de vertalingen van de Japanse teksten volgen tijdens de grote vakantie. Update: de vertalingen staan erop!
Japan, daar zijn we nog nooit geweest! Dat moest er toch een keer van komen. Op eigen gelegenheid naar Japan zien we niet zitten. Ik spreek geen woord Japans, laat staan dat ik de karakters kan lezen! Nu zijn er vele organisaties die Japan ‘aanbieden’.
De programma’s ontlopen elkaar niet zoveel. Toch hebben wij gekozen voor Eurocult-Lito (http://www.eurocult-lito.nl) omdat er maximaal 16 reizigers per reis mee mogen.
Dat maakt de reis wel wat duurder, maar dat vinden wij het wel waard. Verder bewaren wij goede herinneringen aan onze reis naar Moskou en St. Petersburg, ook met Eurocult-Lito.
Het landkaartje klopt niet meer. Naar Fukuoka gaan geen rechtstreekse vluchten meer.
Wij vliegen heen op Osaka en terug vanaf Tokyo. Hierna volgt een stukje wervende tekst van Eurocult-Lito:
Het eilandenrijk Japan staat bekend als het land van geisha’s, kimono’s, de berg Fuji, sushi en de modernste elektronica. Maar het land van de rijzende zon heeft nog veel meer te bieden, zoals prachtige tuinen, talrijke oude tempels en nog veel oude tradities.
In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken is Japan op heel veel gebieden tegenwoordig aanmerkelijk goedkoper dan West-Europa. Ook uit eten is verrassend voordelig.
Enige algemene informatie over Japan: het heeft 127,1 miljoen inwoners en het is 9 keer groter dan Nederland. Japan ligt in de gematigde temperatuurzone, maar ’s zomers kan het er erg warm zijn. Aangezien Japan smal maar erg lang is (3.800 kilometer) verschilt het klimaat van noord naar zuid aanzienlijk.
Geboekt hebben wij al ruim van tevoren, je weet maar nooit of zo’n reis een hardloper is. Al vlot kregen wij van Eurocult-Lito de geboekte vluchten door. Op ons verzoek Business stoelen in verband met mijn lengte. Daarvoor moet uiteraard worden bijbetaald.

DATE: 19 MAY 2016
EUROCULT-LITO
WITTEVROUWENSTRAAT 36
3512 CV UTRECHT
NETHERLANDS
TELEPHONE: 31 30 2439634
…./…. MR
…./…. MRS
FLIGHT: KL 867 – KLM ROYAL DUTCH AIRLINES TUE 14 MARCH 2017
DEPARTURE: AMSTERDAM, NL (SCHIPHOL AIRPORT) 14 MAR 14:25
ARRIVAL: OSAKA, JP (KANSAI INTERNATIONAL) 15 MAR 09:15
FLIGHT BOOKING REF KL/536APZ
RESERVATION CONFIRMED, BUSINESS (Z), 2D/2G DURATION 10:50
NON STOP: AMSTERDAM TO OSAKA
OPERATED BY: KLM ROYAL DUTCH AIRLINES, KL
EQUIPMENT: BOEING 787-9 (DREAMLINER)

—————————————————————————–

FLIGHT: KL 862 – KLM ROYAL DUTCH AIRLINES WED 05 APRIL 2017
DEPARTURE: TOKYO, JP (NARITA INTL), TERMINAL 1 05 APR 10:30
ARRIVAL: AMSTERDAM, NL (SCHIPHOL AIRPORT) 05 APR 15:10
FLIGHT BOOKING REF KL/536APZ
RESERVATION CONFIRMED, BUSINESS (Z), 3A/3C DURATION 11:40
NON STOP: TOKYO TO AMSTERDAM
OPERATED BY: KLM ROYAL DUTCH AIRLINES, KL
EQUIPMENT: BOEING 777-300ER

Heen vliegen we met een ‘Dreamliner’ en terug met een ’Triple Seven’. Nou, dat ziet er toch ‘patent’ uit. En verder kunnen we onze verzameling aanvullen met Delftsblauwe huisjes, dat is ook wat waard. Tja, het weerbericht ziet er niet heel geweldig uit – ik hoopte op wat hogere temperaturen – maar het weer moet je maar nemen zoals het komt. Zoonlief rijdt ons naar het station. Daar pak ik een Metro uit de bak. Morgen stemmen voor de Tweede Kamer. Dat laten wij aan zoonlief over. Maar eerst het nieuws dat ik de afgelopen weken ‘verzameld’ heb.
Het is al even geleden, maar op 6 januari schoot de 26-jarige Irak-veteraan Esteban Santiago vijf mensen dood en verwondde er acht op de luchthaven van Fort-Lauderdale (nabij Miami in Florida). In het gedrang en de paniek raakten er nog 37 mensen gewond. Ai, zo te lezen had deze man in november tegen de FBI gezegd dat hij ‘stemmen’ in zijn hoofd hoorde. Hij is toen wel naar een psychiatrische inrichting gestuurd, maar daar lees ik verder niets over. Vermoedelijk is deze man per omgaande weer op straat gezet. Tja, ze hadden hem voor de rest van zijn leven gedwongen moeten opnemen. In een inrichting was hij misschien wel gelukkiger geweest dan in zijn baan bij een beveiligingsbedrijf in Alaska. Oeps, sowieso was hij wel ver van huis, Anchorage bijvoorbeeld ligt op bijna 5.000 automijlen afstand van Fort-Lauderdale.
De Amerikaanse luitenant-generaal Stephen Townsend (ik heb niet de eer), verklaarde op 8 februari dat Mosul en Raqqa binnen zes maanden heroverd zullen zijn op de Islamitische Staat. Tja, ze nemen er de tijd voor. Zelf dacht ik begin 2016 dat het met de IS in drie maanden zou zijn afgelopen. Dat had makkelijk gekund, maar ik vermoed dat de coalitie flink gas teruggenomen heeft. Mogelijk speelt mee dat de coalitie geen idee heeft hoe verder te gaan na de val van de IS. Sowieso neem ik aan dat de Koerden geen meter veroverd gebied zullen prijsgeven. Op die meters wordt de Koerdische staat gevestigd!
En dat is tegen het zere been van Erdogan. En zo zijn er nog een aantal strijdende partijen die er hun eigen agenda op nahouden. Overigens, de IS moet wel beschikken over ongelooflijke hoeveelheden munitie. Hoe komen zij daaraan?
Hm, op 10 februari handhaaft het Hof van beroep in de VS het opschorten van het reisverbod van Donald Trump. Op 16 februari verklaart de Amerikaanse regering dat zij de opschorting niet verder zal aanvechten. Het Hooggerechtshof komt er dus niet aan te pas. Zou Donald op mijn site gelezen hebben dat hij het reisverbod simpeler kan handhaven door de ESTA-aanvragen te blokkeren?
Op 17 februari zijn ongeveer 400 Afrikaanse migranten erin geslaagd Europa te bereiken door het zes meter hoge hek in de Spaanse enclave Ceuta in Marokko te bestormen.
En eenmaal aan de ‘goede’ kant van het hek mogen zij asiel aanvragen. Sinds 2000 staat er een dubbele omheining van 8 kilometer lang om de enclave. Maar ja, zoals u in het Handboek voor de Soldaat kunt lezen: ‘een hindernis die niet onder vuur ligt is geen hindernis’.
Trouwens, doe dat stukje Spanje/Afrika eens snel cadeau geven aan Marokko!
Op 2 maart heeft het Syrisch regeringsleger met steun van de Russische luchtmacht de Oost-Syrische stad Palmyra herovert op IS. In maart 2016 is Palmyra al voor de eerste maal herovert op IS, maar zij wisten in december 2016 de stad terug te pakken.
Sinds 1980 is Palmyra UNESCO archeologisch cultureel werelderfgoed. Helaas heeft IS veel van de citadel vernietigd. Palmyra staat op mijn lijstje om eens te bezoeken, maar ik ga ervan uit dat het geen zin meer heeft.
Sybrand Buma (CDA) stelt voor om het ‘Wilhelmus’ elke dag staand te laten zingen door schoolkinderen. Zouden zij de tekst van buiten kennen? Ik vind de tekst maar niets. Kijk, die ‘Koning van Hispanje heb ik altijd geëerd’, daar bedoelen we natuurlijk mee: ‘blijf vooral in Spanje, anders maken we korte metten van je’. En dat ‘Duitsen bloed’, het is duidelijk wat we daarmee bedoelen. Neem nu eens het Franse volkslied, die tekst is tenminste helder. Daar wordt gezongen dat het onreine bloed van de vijandige soldaten onze akkers moge doordrenken. Alleen is de melodie van het Franse volkslied niet om aan te horen.
Ik stel daarom ook voor om voortaan de Marseillaise te zingen op de melodie van het ‘Wilhelmus’. Afgesproken?
Op 6 maart lees ik dat door de VS gesteunde rebellen (tja, dat kan van alles zijn), een gedeelte van de weg van Raqqa naar Deir-al-Zor hebben veroverd. Raqqa is dus over de weg niet meer te bereiken.
Nou, de boot is aan! Zaterdag 11 maart was de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Mevlüt Çavusoglu van plan een bezoek te brengen aan Rotterdam om daar zijn ‘landgenoten’ toe te spreken. Het is namelijk de bedoeling dat zij voor (of tegen, dat weet ik niet zo precies) stemmen in verband met een Turks referendum, waarmee president Erdogan veel meer macht krijgt (in eigen land!). Hm, Mark Rutte ziet dat (om voor mij onduidelijke redenen) niet zitten en heeft genoemde minister dit bezoek afgeraden.
Even later raakt bekend dat Mark Rutte de landingsrechten van het toestel heeft ingetrokken! Nou, hij durft wel! Erdogan reageerde meteen door Nederland een ‘Nazi-overblijfsel’ en ‘fascistisch’ te noemen. Nog wat later noemde hij Nederland een ‘Bananenrepubliek’ en dreigde hij wraak te nemen! Nou, het is dik ruzie en dat nog wel met een NATO-bondgenoot! En dan lopen er ook nog steeds onderhandelingen met Turkije met betrekking tot de toetreding in de EU.
De lijsttrekkers van de verschillende partijen scharen zich achter het kabinet en ventileren dat wij ons niet moeten laten chanteren. Nu lees ik dat wij maar zeer weinig handel drijven met Turkije (± 1%), maar wel dat er 400.000 Turken in Nederland wonen. Nou ja, ‘Turken’, het zijn natuurlijk Nederlanders met een Turkse achtergrond. Hoewel, Erdogan ziet dat natuurlijk heel anders. Toentertijd hoefden ‘Turkse’ mannen die hun Nederlandse ‘dienstplicht’ erop hadden zitten, niet in dienst in Turkije. Tja, dat ‘tweede’ paspoort geeft nogal wat voordelen.
Ai, de Turkse minister van Familiezaken – Fatma Betül Sayan Kaya – is via vliegveld Keulen met de auto onderweg naar Rotterdam! Nou, ze blijkt voor Rotterdam te zijn ‘aangehouden’ en is – na enig vijven en zessen – ‘onder begeleiding’ op de terugweg naar Keulen.
Dat zat er natuurlijk in, honderden ‘Turken’ demonstreren zaterdagavond voor het Turkse consulaat in Rotterdam. Burgemeester Aboutaleb van Rotterdam (van Marokkaanse afkomst) heeft een noodbevel uitgevaardigd. De ME wordt ingezet en heeft versterking van één (?) waterkanon, honden en paarden. Ai, honden! Daar komt Erdogan op terug! Hij vind het een schande! Tja, honden zijn onreine dieren, hoewel ik dat in mijn Koran niet heb kunnen vinden. Mogelijk staat het in de Hadith of de Sharia, ik moet Bukhari er maar eens op nalezen. Ik vind het sowieso wel een vondst om honden in te zetten! Erdogan eist excuses en wil juridische maatregelen nemen tegen de Rotterdamse politie. Het Turkse ministerie laat weten dat er maatregelen worden overwogen op diplomatieke, economische en andere terreinen.
Maandag 13 maart blijkt dat de Europese commissie en ook Angela Merkel achter Nederland staat. Het reisadvies voor Turkije is aangepast, Nederlanders in Turkije wordt aangeraden alert te zijn en samenscholingen en drukke plaatsen te vermijden. Nou, ’t is sowieso een echte rel. Mark Rutte is niet van plan om excuses aan te bieden en hij vindt de uitspraken van Erdogan onacceptabel. Twee servers van het hostingbedrijf Versio zijn gehackt. Op diverse websites is Turkse muziek te horen en wordt een Turkse foto getoond. Ai, als ze mijn eigen server maar niet hacken! Nou, tot zover maar, de verdere ontwikkelingen hoop ik vanuit Japan te kunnen volgen.
Ok, wat schaft de Metro? Die had ik zojuist uit de bak gevist. Inmiddels zitten we in de trein, die mooi op tijd kwam aanstomen. Hm, Erdogan dreigt met zware sancties tegen Nederland, maar zo te lezen ontbreekt het hem aan de mogelijkheden daartoe.
De verslaggever gaat ervan uit dat de zaak nog een tijdje doorsputtert en dan doodbloedt.
De gemeente Tilburg wil graag aan de slag met gedoogde wietteelt. Er moet nog wel door Den Haag toestemming worden gegeven. Al tientallen jaren modderen we aan met de wietteelt. Zou dat ooit nog goed komen?
Het aantal plofkraken neemt toe. Het is ook verleidelijk, want er zit vaak voor rond de twee ton aan euro’s in een geldautomaat. In 2014 waren er 44 en vorig jaar 79 plofkraken.
Er staat een interview met Mark Rutte (VVD) in de Metro. Zoals ik al eerder schreef gaat hij mijns inziens de verkiezingen winnen. Waarom? Ach, Nederlanders zijn traditioneel ingesteld en reageren schrikkerig op nieuwigheden.
Ebru Umar gaat in haar column helemaal los op haar landgenoten, de Turken. Ach, zijn het nog wel haar ‘landgenoten’? Zij is 100% geïntegreerd. Naar Turkije zal ze wel niet meer gaan.
Verder is het reclame en Entertainment. Dat sla ik over.
Ik begin in het (papieren) boek ‘Wat de Koran echt zegt (en niet zegt)’ van Peter Derie, want ‘Waarom haten ze ons eigenlijk’ met bijdragen van 17 auteurs onder redactie van Frits Bosch, heb ik uitgelezen. Sowieso is dit laatste boek een aanrader, mits u geïnteresseerd bent in de Islam.
Tegen tienen bereiken we Schiphol. We kunnen meteen inchecken en ook de security gaat vlot en probleemloos. We lopen door naar Lounge 52, vlakbij Mercure hotel.
Daar overnachtten we in het verleden nog weleens, maar sinds de ‘verhuizing’ van de security niet meer. Van bovenaf maak ik deze foto, tegenwoordig heet het weer ‘Lounge 3’ en niet meer ‘Vertrekhal 3’. Hoe vaak zouden ze dat nu nog gaan veranderen? Het staat ervoor en het is gratis, maar ik beheers me en tap koffie, één glas rode wijn, soep, pannenkoek en een croissant kaas. Prima koffie hier en ik tap nog een tweede beker. De rode wijn – Minervois – is ook prima! Nog een cola (voor de dorst) zónder whiskey en op naar gate F4. Kijk, we staan erop. En daar staat ons vliegtuig. Tenminste, daar ga ik vanuit. Het boarden gaat ook vlot en we worden voorzien van een krant en een glas champagne. Wij hebben stoelen in de middenrij, maar een Japanse zakenman wil tijdens de start wel met mij van plaats ruilen. Tja, we zitten helemaal vol. Ik wil graag wat foto’s maken, maar ik zie dat – helaas – de zon heeft plaatsgemaakt voor bewolking. Om 14.29 uur worden we afgeduwd van de gate en twee minuutjes later gaan de motoren aan. Om 14.35 uur taxiën we naar baan 24 (de Kaagbaan). Om 14.41 uur gaat het gas erop. Meteen maken we fors hoogte en ik kan nog precies één (wazige) foto maken voor we definitief de bewolking induiken. Inmiddels zijn we bijna 25 minuten onderweg en het is nog ruim tien uur vliegen. Het schiet dus al lekker op! Ik zit leuk te spelen met mijn monitor, straks zal ik maar eens een filmpje opzetten. De menukaarten worden rondgedeeld mét iets te drinken en te knabbelen. Dat is bekend (Pavlov-reactie), van het bestuderen van een menukaart krijg je honger en dorst. Trouwens, de purser sprak ons gewoon aan met onze naam! Ik scan de menukaart maar even, dan weet u wat de pot schaft. Hij is er ook in het Japans. Ik heb mij laten vertellen dat als je 7.000 karakters kent je de Japanse krant kunt lezen. Ik bestel een westerse maaltijd, Japans eten bewaar ik wel voor Japan. Ai, de stewardess komt vragen of ik misschien het Japanse voorgerecht wil nuttigen, van de westerse voorgerechten hebben ze te weinig aan boord. Nou, prima toch, ik doe nooit moeilijk.
Nou, dit is dan dat Japanse voorgerecht. ’t Is even wennen, maar eigenlijk smaakt het prima. Waar zitten we eigenlijk? Oh, boven Estland zo ongeveer. En het schiet al lekker op. Ik zet maar eens een filmpje op. Al die films van de laatste jaren gaan mij te snel en vaak is het verhaal onnavolgbaar. De West Side Story staat ook op de server. De film is uit 1961, dat is alweer heel wat jaartjes geleden. De film was toentertijd vernieuwend en een gigantisch succes (10 Oscars!). Hier Natalie Wood die één van de hoofdrollen vertolkt. Toen was ze 23 jaar jong. Ze is op 43-jarige leeftijd verdronken onder onduidelijke omstandigheden. Het hoofdgerecht komt door. En het nagerecht. Als toegift groene thee. Ik ben niet zo van de groene thee, maar vooruit maar.
Nog een rode wijn? Nee, dank u. Port misschien of een likeurtje? Nee, echt niet (dan sta ik zo op mijn ‘kop’, denk ik erbij). Ik moet mijn pilletjes slikken anders gaat mijn INR de mist in. Meteen maar een slaappilletje, dan ga ik een paar uurtjes ‘onder zeil’. Sowieso zitten we een eind voor de motoren, maar de ventilatie maakt nog een boel kabaal.
Om 23.30 uur Nederlandse tijd gaat het licht aan. Oeps, ik heb wel een paar uurtjes gedoezeld, maar echt geslapen heb ik niet. In Japan is het nu woensdagochtend 07.30 uur. Het tijdverschil is acht uur en ik ben behoorlijk ‘van de leg’. Ai, Peking zijn we net gepasseerd en het is nog bijna twee uur vliegen. We krijgen een warme vochtige doek om ons op te frissen en een glas Jus d’Orange.
Dat is wel een brute manier om wakker te worden.
Even later komt het ontbijt door, dat ziet er prima uit. Trouwens, gisteren zag ik in de Lounge (snelle WiFi daar!), dat mijn server niet draait.
Daar ben ik niet blij mee! Straks nog maar eens proberen en anders een herstart uitvoeren. Heb ik eigenlijk alle wachtwoorden wel bij me gestoken?
De purser komt langs met een dienblad Delftsblauwe huisjes. We zoeken twee mooie uit, die moeten we wel de hele reis heel zien te houden. Ik zet mijn Nikon op Japanse tijd, mijn mobiel doet dat straks automatisch en thuis had ik mijn Suunto horloge al op de Japanse tijd ingesteld (groot) en de Nederlandse tijd (klein).
Om kwart voor negen (vanaf nu alles in Japanse tijd) wordt de daling ingezet en na een prima landing staan we om half tien aan de gate.
Er staat wel een behoorlijke rij voor de immigratie (foto en vingerafdrukken) en de douane, maar beide gaan vlot.
In de aankomsthal ontmoeten we René, onze reisleider. Eerst een stukje tekst van Eurocult-Lito:
Op Kansai Airport in Osaka wordt u opgewacht door uw Nederlandse reisleider. Met de trein rijdt u vanaf het vliegveld in 78 minuten rechtstreeks naar Kyoto. De trein vertrekt vlakbij de aankomsthal. Bij aankomst in Kyoto is het nog maar een kort ritje per taxi naar het hotel. ’s Middags neemt de reisleider belangstellenden mee op een wandeling door een buurt van steegjes gevuld met houten huizen waar Kyoto zo bekend om is. Tevens doen we de Sanjusangen-do tempel aan met duizend prachtige goudkleurige beelden uit de twaalfde en dertiende eeuw.
Eerst pinnen we voor €500,- aan Yen’s. We hadden al voor €50,- aan Yen’s geregeld via onze Japanse vriendin, maar nu kunnen we voorlopig vooruit. Gelukkig hadden we eraan gedacht om onze bankpassen op ‘wereld’ te zetten, anders kun je pinnen op je buik schrijven.
We lopen – de groep is compleet – naar het treinstation. René koopt de tickets voor de trein. Dat had ik natuurlijk gemakkelijk zelf gekund (na een half uurtje studeren en een aantal vruchteloze pogingen), maar ik ben blij dat René dit regelt. We gaan dus per trein van Kansai-airport (links beneden) naar Kyoto (rechts boven), zie de doorgetrokken blauwe lijn. De trein doet er 78 minuten over en dan staan we in het station van Kyoto. Nou, ’t is een immens gebouw! Uitchecken gaat op dezelfde manier als in de metro in Parijs. De functie van die mannen in die vervaarlijke blauwe pakken weet ik niet, maar het gaat er hier gedisciplineerd aan toe. Per taxi rijden we het laatste stukje naar het hotel, het Kyoto Central Inn (https://www.booking.com/hotel/jp/kyoto-central-inn.tr.html) Tjonge, de kamers zijn al beschikbaar, dat is erg fijn. De bagage zetten we op de kamer neer en we pakken gedeeltelijk uit. Tja, de kamer is vrij klein en er is geen kledingkast. Ach, ’t is maar voor vier nachtjes.
Het loopt inmiddels tegen tweeën en we hebben best wel een beetje trek. Het komt goed uit dat er een Starbucks gevestigd is beneden ons hotel. Dat heeft René toch goed geregeld!
En zomaar vier dames in Kimono! Tja, daar staat Kyoto toch wel om bekend, het is een bijzondere stad. Ik bestel koffie en een (warm) broodje ham. Voorlopig kan ik er weer tegen. Om half drie verzamelen we voor een wandeling met René. We vertrekken per taxi (voor eigen rekening). Oh ja, de ritten per trein/bus/taxi die sowieso gemaakt moeten worden omdat ze deel uitmaken van de reis worden betaald door de reisorganisatie (sic!).
Alle excursies met bijkomende trein/bus/taxi ritten en entree’s zijn voor eigen rekening.
Je hoeft niet mee tenslotte en zo betaal je alleen voor de excursies die je daadwerkelijk doet. Alle maaltijden zijn ook voor eigen rekening. Je eet/drinkt dus niet ‘wat de pot schaft’, maar je kunt een eigen keuze maken. Ideaal eigenlijk.
’t Is niet ver naar de Sanjūsangen-dō tempel gesticht in 1164, maar herbouwd na een brand. De tuin is prachtig en de Japanse kers staat in bloei. Dat is ook de hoofdreden dat we de reis in deze periode geboekt hebben. De laatste drie foto’s betreft natuurlijk Camelia’s. Wat staat er hier? Ik ben wel benieuwd. Ok, vertaling 1: Hulde aan de Boeddha van onmeetbaar licht. Hier kunt u de mond spoelen alvorens op Boeddhistische wijze te bidden. Alvorens het gebed uit te spreken dient eerst de gong geluid te worden. Hier willen ze dat niet hebben, maar zo te horen zijn er 600 tempels in Kyoto. Over het Boeddhisme wil ik later schrijven, daartoe moet ik eerst in de stemming zijn. Dit is de feitelijke tempel, maar binnen moeten de schoenen uit en 600 Yen worden afgerekend. Oh ja, 1000 Yen is €8,33 en €10,- is 1200,77 Yen. Trouwens, binnen fotograferen is niet toegestaan, het is de bedoeling om de ansichten te kopen. Nou, dat doe ik uiteraard, dat wordt scannen. Hier komen de scans. De Azalea’s staan in bloei. De tempel is maar liefst ruim 118 meter lang en daarmee de langste houten zaal van Japan. Deze godin heet Senju Kannon. Dat betekent godin van genade. Ze heeft 42 armen en het beeld is in de 13e eeuw gesneden uit cipressenhout. En dit is de Windgod. En dit is de god van de Donder (en bliksem). Hier staan maar liefst duizend beelden van Avalokitesvara uit de twaalfde en dertiende eeuw. Het is gewoon niet te geloven! Waar slaat dit bordje op? En wat staat er? Ok, vertaling 2: hier staat de naam van de toegangspoort ‘fumonkaku’. Hier vlakbij is de Hoko-ji tempel die dateert uit 1586. Dat moet deze wel zijn. Als het niet klopt dan lees/hoor ik dat wel. In elk geval staat er iemand te bidden, ik neem aan dat ik niet stoor. Deze gong mag geluid worden of noem je dat anders? Ook nu zou ik graag willen weten wat er op dit bordje staat. Ok, vertaling 3: hier staat de naam van de overledene waar de tempel aan is gewijd ‘hokokudaimyojin’.

Hier staat de vertaling in het Engels. Het betreft de shrine van Toyokuni. Het is natuurlijk wél de bedoeling om enige muntjes in het ‘offerblok’ te storten. We wandelen noordwaarts richting hotel. Dit huis viel mij op. Dit is het monument van de oren. Hierna een stukje tekst van Emilie Terpstra:
Onder leiding van krijgsheer Toyotomi Hideyoshi vielen de Japanners in 1592 Korea binnen met hoop op verovering. Hideyoshi gaf het bevel zoveel mogelijk mensen te vermoorden, minstens drie Koreanen per Japanse soldaat. Tijdens deze oorlog werd het Japanse gebruik om hoofden van vijanden te verzamelen als oorlogstrofeeën aangepast. Aanvankelijk werden alleen oren verzameld, later werden dit neuzen. Naar schatting zijn er tussen de 100.000 en 200.000 Koreaanse slachtoffers. Hiernaast werden bijna 60.000 mannen, vrouwen en kinderen gevangen genomen om in Japan aan het werk te gaan als slaaf.
De neuzen werden, voor zover bekend, naar twee plekken gestuurd: Kyoto en Okayama. In Kyoto liet Hideyoshi een jaar voor het eind van de oorlog een monument bouwen: destijds hanazuka genoemd, grafheuvel van neuzen, vandaag bekend als mimizuka, grafheuvel van oren.
De neuzen die begraven lagen in Okayama zijn in 1992 teruggestuurd naar Korea, waar ze een eervolle boeddhistische begrafenis kregen. In Kyoto liggen de ongeveer 38.000 neuzen nog in de grafheuvel met het oorspronkelijke monument. De plaats kent weinig bekendheid onder Japanners, hoewel de heuvel nu in het midden van een buitenwijk van Kyoto ligt. Onder Koreanen wordt deze oorlog nog veel herdacht. Veel Koreaanse reizigers in Japan maken dan ook een stop in Kyoto om een laatste eer te bewijzen aan hun voorvaderen. Wat staat er hier? Ok, vertaling 4: Er staat in het Japans en onderaan in het Koreaans dat hier geen etenswaren mogen worden neergelegd i.v.m. de kraaien.

En hier? Ok, vertaling 5: Hondenpoep opruimen en meenemen.

Zo’n altaartje aan de straat heeft wel wat. Maar dat hakenkruis, wat betekent dat?
Ach, het teken is geen uitvinding van de Nazi’s, het bestaat al duizenden jaren.
Zoals hier is te zien wordt het teken vaak afgebeeld aan de voet van een Boeddha-beeld (http://historiek.net/geschiedenis-van-het-hakenkruis/514/). Zomaar tussen de huizen bevindt zich het Boeddhistische tempeltje Shōmyōji. Dit is er één van die vele honderden. Tja, dat heeft wel wat, zo’n prachtig onderhouden plek waar je het hectische leven van alledag even achter je kunt laten. Iets verder ligt deze begraafplaats. Hoewel, cremeren is in Japan de norm (voor begraven is sowieso geen ruimte, Japan is een vol land) en de as wordt bijgezet. De blankhouten plaat met de naam van de overledene komt erbij te staan. Door smalle straatjes lopen we verder noordwaarts. Ok, soms zijn de straatjes wat breder, dan past er makkelijk een Porsche Carrera in. Overigens, in Japan rijden ze links. Dat wist ik niet en ’t is best even wennen. Voor het oversteken dus eerst naar rechts kijken en dan pas naar links. Verder, Japan is brandschoon. Zwerfafval tref je niet aan. Waarom maken we er in Nederland zo’n puinhoop van? Je afval thuis weggooien is toch niet zo moeilijk? Ik schaam me gewoon een beetje (voor de Japanners die Nederland bezoeken).
De kentekens hebben verschillende kleuren, meestal zijn het groene letters en cijfers op een witte achtergrond. Dit betreft privé-auto’s. Zwart op een gele achtergrond betreft auto’s met een motorinhoud van minder dan 600cc. Vrachtauto’s, taxi’s en speciale voertuigen hebben een kenteken in een afwijkende kleur. Ok, verder maar weer. Trouwens, het is bij vijven en in Nederland al één uur in de nacht.
Ik héb me toch een slaap!! Kijk, twee meisjes in Kimono. Dat oogt toch wel heel anders dan die Nederlandse tienermeisjes in hun gescheurde spijkerbroeken. Ze willen best op de foto, ze zijn maar wat trots op hun Japanse cultuur. We zijn bijna bij het hotel. Zullen we hier straks gaan eten? Tja, ‘Ramen’, dat is noodles in soep. Ik heb het nog nooit gegeten, maar het trekt me gewoon niet aan. In het hotel aangekomen pakken we verder uit. Hm, de toiletten in Japan zijn ook bijzonder. Die dingen zijn uitgevoerd mét een bidet. Zijn we in Nederland zulke viespeuken? Ok, ik kom er later op terug.
We willen eigenlijk slapen, we vallen bijna om. Weet je wat? Tegenover het hotel is een McDonald’s. Daar gaan we snel ons buikje vullen, douchen en naar bed. Dat doen we, maar voor ik te bed ga, lees ik mijn mail (WiFi draait prima) en log in in het datacenter in Rotterdam (https://www.smartdc.nl/datacenter/rotterdam/) en herstart mijn server. Hij draait weer en ik ben er blij mee.