Woensdag 22 maart 2017
Hiroshima – Nagasaki
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
In drie uur reizen we met een korte overstap naar ons volgende eiland Kyushu. We maken kennis met de ‘Kamome’ (witte sneeuwmeeuw), een paradepaardje onder de Japanse treinen. De eindhalte is Nagasaki. ‘s Middags bezoeken we per lokale tram de vlakbij gelegen schitterende Glover Gardens met oude houten woningen waar in de negentiende en eerste helft van de twintigste eeuw westerlingen woonden. Vandaar hebben we een schitterend  uitzicht over de Mitsubishiwerf, de haven en de stad. Vervolgens wandelen we langs de Hollandse hellingen naar ‘downtown’ Chinatown. ’s Avonds kunt u dineren op een terras aan de waterkant.
Om half zeven staan we op en genieten het ontbijt op de kamer. We pakken de rest in en verzamelen in de lobby. Ai, ons onfortuinlijke groepslid krijgt vandaag zijn pacemaker.
Ik vraag me toch af of het ziekenhuis hem 8 dagen opneemt. René regelt taxi’s die door Eurocult-lito betaald worden. Met z’n allen in de tram met koffers wordt natuurlijk niets.
Dat kost per taxi (met z’n drieën erin) 1270 Yen.
Tegen halfnegen lopen we het station in. We zijn niet de enigen, tjonge, wat is het druk! We hoeven niet in te checken met een kaartje (systeem Parijs), maar wapperen met onze Japan Rail Pass. Die controleurs zijn goed getraind, in een oogwenk zien ze dat het klopt. Soms moet je een stukje verderop nogmaals met de Rail Pass wapperen. In de trein zelf wordt nagenoeg nooit gecontroleerd. Is dit een idee voor de NS, dat scheelt een hoop ‘gedoe’ in de trein.
We moeten de trein hebben van 08.48 uur op spoor 12. Maar ja, die Japanse karakters vallen niet mee.Gelukkig spreekt het informatiepaneel ook Engels. We gaan toch naar Nagasaki? Dat zie ik er niet bij staan, maar gelukkig kunnen we vertrouwen op onze reisleider.Daar komt de trein, het is een Shinkansen! Oeps, dit is een snelle jongen, dat zie je zo.
Op dit perron staan hekken, want de trein komt op nagenoeg volle snelheid voorrijden en gaat op het laatste moment in de remmen. En dan dusdanig dat de deuren precies met de instapstrepen op het perron corresponderen.We stappen in en zoals altijd heb je daar ruim de tijd voor, te weten 60 seconden.
We zoeken onze gereserveerde zitplaatsen op en weer valt me op hoe ruim die bemeten zijn. Binnen no-time komt de trein op snelheid en ik zie op mijn GPS dat we 293 km/u aantikken. Ik maak een aantal foto’s, we razen over het platteland van Japan.Overigens, het weer is veel beter dan gisteren. Het is zonnig en nagenoeg onbewolkt.
Na een rit van 309,3 km, die we in 1 uur en 22 minuten afleggen met een gemiddelde snelheid van 210,68 km/u stappen we over in Shin-Tosu. We moeten nu nog 122,4 km afleggen waar we 1 uur en 30 minuten overdoen. De gemiddelde snelheid bedraagt slechts 81,6 km/u. Om 11.50 uur bereiken we Nagasaki. Let op, de klemtoon ligt op de tweede lettergreep en de ‘g’ wordt uitgesproken als een zachte ‘k’. Kijk, dit is onze ‘overstapper’.En dit is de voorkant van de ‘overstapper’. Trouwens, in de ‘overstapper’ kwam er wel een conducteur langs.Het is dus 431,7 km naar Nagasaki en we hebben er een ochtendje over gedaan.
Daar kan een bus echt niet tegenop.
Al deze informatie staat op papier dat René ons elke dag doet toekomen (ditmaal 13 A-viertjes!). Een mondelinge briefing is dus overbodig en je hoeft het dus ook niet zelf op te schrijven. Orchideetje en ikzelf hebben al heel wat groepsreizen meegemaakt (ikzelf al vanaf mijn 14e, dus ruim 54 jaar), maar voorzover ik mij kan herinneren is dit de eerste keer dat dit zo gaat. Mijn complimenten voor Eurocult-lito en René.
Kijk, station Nagasaki (denkt u aan de uitspraak!).En daar is het hotel, pal tegenover het treinstation. Zo te zien was het hotel eigenlijk bedoeld voor een andere locatie, maar overdwars past het ook. Sowieso is het wel een extreem lange link, maar dan heb je ook wat.
Cuore Hotel Nagasaki Ekimae (https://www.booking.com/hotel/jp/cuore-nagasaki-ekimae.nl.html?aid=390156;label=duc511jc-hotel-XX-jp-cuoreNnagasakiNekimae-unspec-nl-com-L%3Anl-O%3AosSx-B%3Asafari-N%3AXX-S%3Abo-U%3AXX-H%3As;sid=fb8297e95ed5199e52ec41dea925318f;dist=0&sb_price_type=total&type=total&)We kunnen meteen inchecken, dat is wel een meevaller. Meteen bestellen we tweemaal voor ons beiden een ontbijt, dan hebben we dat vast geregeld. Dat kost ons 2560 Yen totaal.
Ai, tijd voor de lunch. Dat doen we op de vijfde etage van het treinstation waar een food court is. Er zijn daar 18 restaurants. Sushi blieven we niet en voor een steak is het wel een beetje vroeg. Is dit iets?Het plastic eten ziet eruit om in te bijten. Ik zal het maar niet proberen.We bestellen beiden een Carbonara with bacon and mushrooms. Halen we dat wel?
We hebben maar een uur voor de lunch. Tot onze verbijstering staan de bordjes in een ommezien op tafel. We rekenen 1620 Yen af, dat valt weer mee.Om 13.45 uur verzamelen we en nemen daarna de tram naar Glover Garden.Via dit straatje (vals plat!) lopen we naar Glover Garden.Er nemen heel wat mensen de moeite om de trappen te bestijgen om de kerk te bezoeken. Volgens René is het niet de moeite en we lopen door. ’t Is trouwens de Oura kerk en de oudste van Japan gebouwd in 1864 door Franse missionarissen.Helaas zijn we met te weinig voor de korting, dus tikken we 610 Yen p/p af.Glover Garden zelf is eigenlijk een grote tuin of landgoed op een heuvel in het zuiden van Nagasaki. Thomas Blake Glover was een Schot die in 1859 naar Nagasaki kwam (zit de uitspraak er al goed in?). Hij bouwde in 1863 dit huis. Hij was wapenhandelaar en bracht de eerste stoomlocomotief naar Japan.De tuin is zeker niet verkeerd.En het uitzicht ook niet.We gaan een kijkje binnen nemen. Zo te zien had Thomas een Japanse echtgenote.Binnen maak ik foto’s van de diverse kamers.Dit is het huis van Robert Nale Walker.Binnen maak ik foto’s met de fish-eye op de camera.Zo te lezen is dit de verblijfplaats van toenmalige scheepsbemanningen.Een mooi uitzicht hadden die mannen wel.William Alt en zijn echtgenote Kei Oura woonden in dit fraaie pand. Hij exporteerde Japanse groene thee en verdiende een fortuin met deze handel.Binnen maak ik een aantal foto’s met de fish-eye.Buiten staat het standbeeld van Tamaki Miura. Zij speelde de hoofdrol in de opera Madame Butterfly, die zich hier zou hebben afgespeeld. Veel is er hier te zien van haar.
De rol zou geënt zijn op die van Tsuru Glover, de vrouw van Thomas Glover.Puccini is er zelf ook.We lopen Glover Garden uit en nuttigen nog een snelle bak koffie.
We volgen René naar de Dutch slope of Hollandse helling, een door de Nederlanders aangelegde straat. Dit was ooit het centrum van de buitenlandse gemeenschap. Tja, het is natuurlijk historie, maar ’t is wel erg stil op straat. Ik mis deftige dames en heren gekleed in kostuums uit de 19e eeuw en hoepelende kinderen op straat.Een stukje verder is Chinatown, daar lopen we nu naartoe.Op de putdeksels hebben ze goed hun best gedaan. Wat staat daar trouwens? Vertaling 27: ‘Shokasen’ dit is een watertappunt.

Ik schiet wat foto’s, maar om de sfeer te proeven zult u zelf een kijkje moeten nemen.Om halfzes nemen we de tram naar ons hotel.Na aankomst doen we eerst boodschappen bij de Family Mart – dat is net zoiets als de 7-eleven – naast ons hotel. We nuttigen op de kamer salade, yoghurt met muesli en honing, thee en een bekertje wijn. In de aangeschafte croissant hadden we geen trek meer.
Ik lees op mijn iPad dat de VVD en het CDA beslist niet met de PVV willen praten.
Jesse Klaver (GroenLinks) vraagt zich af of een gesprek met de VVD, het CDA en D66 wel zinvol is. Het elkaar aftasten is begonnen. Het maakt Mark Rutte natuurlijk niet uit, mits hij maar MP wordt. Het wordt een langdurige formatie.
Ik lees nog wat en om halftien duik ik erin.