Vrijdag 24 maart 2017
Nagasaki – Matsuyama
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
We reizen eerst met de trein terug naar het eiland Honshu en met een moderne veerboot varen we langs tal van kleine eilanden over de beroemde Japanse binnenzee naar het eiland Shikoku. Na een schilderachtige tocht arriveren we na ruim 2,5 uur in de haven Yawamata en reizen per trein door naar de stad Matsuyama.
Om zeven uur gaat de wekker. Oeps, die had ik toch op zes uur gezet? Niet dus!
Om kwart over zeven lopen we naar de ontbijtzaal, ach, tijd genoeg.
Om tien voor acht verzamelen we in de lobby. We horen dat het plaatsen van de pacemaker goed is gelukt en dat Hans morgen het ziekenhuis mag verlaten. Die 8 – 9 dagen opname vielen dus mee. Maar wat niet meevalt, Hans heeft het advies gekregen om af te reizen naar Nederland, dit in verband met mogelijk infectiegevaar. Ach, dat klopt, ik had er niet aan gedacht. Ik kreeg toentertijd een antibioticakuur en dan nog is er altijd kans op een infectie. Daar kun je erg ziek van worden en er zelfs aan overlijden. Inderdaad is het dan beter om af te reizen naar Nederland. Toch wel jammer dat het zo moet lopen.
We checken uit en lopen naar het station. We moeten de trein van 08.28 uur naar Hakata hebben.De trein staat er al, maar de deuren zijn nog dicht. ’t Is een boemeltje waar we 153,9 kilometer mee afleggen. Als het goed is zijn we op de seconde nauwkeurig om 10.21 uur in Hakata.
Maar eerst de lunch. Tenminste voor Japanners. Zij eten geen van huis meegenomen krentenbol, nee, zij kopen zo’n lunchbox op het station. Getoond eten is dus niet van plastic, maar echt. Het zijn houten doosjes voorzien van houten tussenschotjes waarin zich een complete maaltijd bevindt. Japanners eten geen brood, dat is bekend.
Nou, wij hebben een en ander uit de FamilyMart bij ons, dus de lunchboxen laten wij aan ons voorbijgaan.We kunnen erin en precies op tijd rijdt de trein. Het is trouwens droog en zonnig, dit weer hadden we gisteren moeten hebben.
In Hakata stappen we over op de Shinkansen naar Hiroshima. We hebben weer precies één minuut om te boarden, maar omdat het gedisciplineerd gaat lukt het.Het is maar 280,7 kilometer en om 11.52 uur zullen we Hiroshima bereiken.
De gemiddelde snelheid is 133,67 km/u, dus dat valt erg mee.
De catering komt langs. Nou, ze heeft genoeg op haar karretje geladen, maar ik houd het bij een beker koffie van 310 Yen.Een Japanse dame zoekt haar gereserveerde plaats. Ze heeft een kaartje voor de juiste wagon en de juiste stoel. Maar toch zit er al iemand! Hoe kan dit nu? Dat blijkt, ze is in de verkeerde trein gestapt.
Uiteraard bereiken we om precies 11.52 uur station Hiroshima. We verlaten het station waarbij we tweemaal onze Rail Pass moeten tonen. In de trein hoefde dat geen enkele maal. Hoewel, soms komt er een conducteur langs met een lijst in de hand. Checkt hij de gereserveerde plaatsen? Zo kan het dus ook!
We nemen tram 5 naar Hiroshima Port, een ritje van 43 minuten. Kijk eens hoe keurig de Japanners in de rij staan! Wij nemen de volgende tram.Sowieso ziet deze er toch een heel stuk beter uit.Ok, de tram rijdt vlot door, dus tegen kwart voor twaalf zijn we in de bootterminal.Er valt hier wat te knabbelen en we bestellen een chocoladecroissant en een broodje (kaas?) met koffie.Daar komt de boot!We boarden en precies om 13.55 uur zijn we los.Sowieso hebben we er prachtig weer bij en we kunnen er twee uur en veertig minuten van genieten.In de plaats Kure maken we een tussenstop. Er is daar ook een marinehaven. Nou, bepaald indrukwekkend!Om 16.38 uur meren we aan in Takahama op het eiland Shikoku.Met dit piepkleine busje pendelen we naar het treinstation een kilometer verderop. Nou, ’t past net!Op station Takahama nemen we de trein van 16.58 uur naar station Otemachi in Matsuyama. De rit duurt 19 minuten.Na aankomst lopen we naar ons hotel dat we om halfzes bereiken.Het is Hotel New Kajiwara Matsuyama (https://www.booking.com/hotel/jp/new-kajiwara.nl.html?aid=390156;label=duc511jc-hotel-XX-jp-newNkajiwara-unspec-nl-com-L%3Anl-O%3AosSx-B%3Asafari-N%3AXX-S%3Abo-U%3AXX-H%3As;sid=fb8297e95ed5199e52ec41dea925318f;dist=0&sb_price_type=total&type=total&).
We kopen meteen ontbijtbonnen, net zo makkelijk. Oeps, het was vandaag wel een echte reisdag!
We checken in en brengen de bagage naar de kamer. Meteen lopen we naar restaurant ‘Soh Soh’. We bestellen een mini-salade, een Daily de Luxe en een biertje. Dat bestellen gaat moeizaam, want het bedienend meisje spreekt geen enkel woord Engels.
Eerst krijgen we thee en een kopje soep. Ik denk dat het gewoon bij het gerecht hoort. Onmiddellijk komt het overige door ons bestelde door.
Zo te zien is dit gewoon een Japanse maaltijd. Nou, het smaakt prima. We rekenen 4264 Yen af, dat is bijna €35,-Op mijn iPad lees ik nog wat aanvullend nieuws over de dader van de aanslag in Londen. Het betreft de in Kent geboren Khalid Masood. Hij gebruikte voor de aanslag een gehuurde Hyunday Tucson. Dat is best wel een stevige auto. Hij was bekend bij de veiligheidsdiensten, maar niet meer echt in beeld. Weet u hoe dat werkt? Alles, maar dan ook alles dat bij de veiligheidsdiensten binnenkomt wordt verwerkt in een database.
Elke bijzonderheid wordt voorzien van een ‘link’. Uiteindelijk beschik je dus over een ongelooflijke hoeveelheid informatie. Maar ja, vind daar maar eens de weg in. Radicalen fysiek in de gaten houden is – op een enkeling na – volstrekt onmogelijk. Daarvoor zijn het er veel te veel!
Ik begin in mijn nieuwe boek. Het is van Marcel Hulspas en het heet: ‘Wie is er bang voor Mohammed’.
Even na negenen kruip ik erin.