Maandag 3 april 2017
Tokio
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
Leuk is een vaartocht met een busboot; goedkoop en toch gerieflijk. Bekijk vervolgens de skyline van Tokio vanaf Odaida en kom terug per metro die over de Regenboogbrug rijdt met prachtig uitzicht. Of ga naar het gratis te bezoeken beursgebouw dat bekend is van de Nikkei-index. In de Diet, het Japanse parlementsgebouw, worden gratis rondleidingen gegeven. Het Edo-Tokyo Museum bezit onder meer de originele overgave acte van 2 september 1945 waarmee een definitief einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
Het Kabuki theater heeft vaak aantrekkelijke  voorstellingen.
We staan om halfzeven op. We bereiden thee op de kamer en nuttigen er een croissant bij om op gang te komen. Daarna lopen we naar ‘Coffee Moments’ voor het ontbijt. Om te beginnen zijn we van plan om de omgeving van het Asakusa station te verkennen, ook een aanrader van René. Daartoe nemen we weer de metro. Gelukkig is onze metropas vandaag nog geldig, dus de automaat kunnen we overslaan.Met twee overstapjes bereiken we station Asakusa. Al snel lopen we de Chinese wijk in. Tenminste, daar ga ik vanuit. Het is werkelijk ongelooflijk druk op straat, deze omgeving is behoorlijk toeristisch.Kimono’s zie je niet zoveel in Tokio, maar ze zijn er wel natuurlijk.We lopen met de stroom mee en komen in de Nakamise-dōri terecht met een lengte van 250 meter en 89 souvenirwinkeltjes. We hebben er weer prima weer bij!Zien we nog iets voor onze (surrogaat)kleinkinderen? Deze leuke sokken bijvoorbeeld?Deze maskers laten we maar hangen.Kijk, een tempel mét een bloeiende Japanse kers.Er is hier een piepklein maar intiem parkje met twee beelden.We lopen een rondje om de Sensoji tempel. Het is de mooiste tempel van Tokio en hij is gebouwd in 645. Tijdens WO-II is de tempel tijdens een bombardement zwaar beschadigd, maar later herbouwd.Nu ik er toch ben werp ik een blik naar binnen.En naar boven.En naar beneden.En naar rechts waar dit vervaarlijke beest staat.Veel dames hebben besloten om vandaag hun kimono aan te trekken.In de tempel staat iets te gebeuren, maar wat is mij niet duidelijk.Dit is de Tokio Sky Tree, de TV-toren met een hoogte van 634 meter. Het is het op één na hoogste gebouw ter wereld (Dubai 830 meter). Op 350 meter hoogte bevindt zich het eerste observatieplatform en op 450 meter hoogte het tweede observatieplatform.
De officiële opening van de toren was op 22 mei 2012. Ik hoef er niet heen en al helemaal niet naar boven. Van hieruit vind ik het mooi genoeg.Aan de overkant van de Sumida River staat een rij Japanse kersenbomen. Dat was ook een tip van René. Maar dat betekent een stukje wandelen en dan de brug over.
Dat geloven we ook wel. Aan deze kant van de rivier staan óók Japanse kersenbomen.Ok, we lopen weer terug naar station Asakusa.Om halftwaalf nemen we de metro naar station Otemachi. Dit is toch wel het centrum van Tokio. De wolkenkrabbers ogen indrukwekkend.Dit gebouw oogt historisch, maar ik heb geen idee of dat zo is. Is dit het Marunouchi Station? In elk geval staat de glazenwasser onverdroten zijn werk te doen. Voor de zekerheid draagt hij wel een bouwhelm.We zoeken eigenlijk een restaurant en die zijn er genoeg. Maar… ze zitten allemaal vol met kantoorpersoneel. Dat schiet niet op natuurlijk.Dit is de hal van het Marunouchi Station. Zo te zien kunnen we van dit station geen gebruik maken, we zitten hier op de Mita-lijn en daar geldt onze metropas niet voor. In elk geval is de hal indrukwekkend, zeker met de fish-eye.We nemen de metro naar station Kudanshita, dat is over de blauwe lijn maar één halte.
Er zit niets anders op dan de lunch te genieten bij McDonald’s. Prima toch?Daarna lopen we naar de Yasukuni schrijn. Dat staat er niet bij in de toelichting in de Engelse taal, maar dit is de meest controversiële schrijn van Azië. De schrijn is gewijd aan de ruim 2,4 miljoen militairen die in dienst van de keizer gesneuveld zijn tussen 1853 – 1945. Maar de schrijn is berucht omdat ook 14 door het Tokio Tribunaal veroordeelde oorlogsmisdadigers worden vereerd (7 veroordeeld door ophanging, 4 veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf, 1 veroordeeld tot 20 jaar opsluiting en 2 zijn gestorven vóór hun veroordeling). Regelmatig organiseren politieke activisten hier betogingen, maar zo te zien vandaag niet.Deze tori is 25 meter hoog en 34 meter breed en niet vervaardigd uit hout, maar uit staal.De bloeiende Japanse kersen maken weer veel goed. ’t Is trouwens 20 graden in de plus, zo warm hebben wij het in Japan nog niet gehad, wel blijft de wind fris.Nog een tori, maar daarachter bevindt zich de omstreden schrijn.Naast de schrijn bevindt zich het oorlogsmuseum Yushukan. Dit museum wil ik uiteraard ook bezoeken. De entree is 800 Yen p/p. Het is best wel een groot museum, zie de plattegrond.Op Wikipedia lees ik dat dit museum een waarheidsgetrouw beeld van het moderne Japanse oorlogsverleden moet tonen en tegelijk de gesneuvelden moet eren. Ik loop even vooruit, maar ik schrik van de begeleidende teksten betreffende de foto’s in het museum. Het gaat in het bijzonder over de aanloop tot de deelname aan de strijd door de VS tegen Japan. De geschiedenis is hier herschreven, het lijkt 1984 wel (George Orwell). De VS wordt de schuld in de schoenen geschoven en ook hier staan de foto’s van de oorlogsmisdadigers gewoon tussen de andere ‘helden’. Helaas mogen er geen foto’s worden gemaakt, het tentoongestelde moet wel onder de pet blijven, zo lijkt het wel (ook wel omdat veel teksten alleen in het Japans gesteld zijn).
Maar eerst de begane grond. Deze tentoonstellingsruimte is gratis te bezoeken en er mogen foto’s worden gemaakt. Ik hoop dat de begeleidende teksten op de site leesbaar zijn.Het loopt tegen vieren, we hebben het gezien. Oh wacht, ik ben op de heenweg vergeten om Omura Masujiro te vereeuwigen. Bij deze.We lopen terug naar station Kudanshita, maar we willen nog graag de bloeiende Japanse kersen aan de overzijde van deze drukke weg bekijken. Dat lukt niet, duizenden studenten komen deze kant uit. Ik hoor dat de opening van het universitaire jaar zojuist in de tempels aan de overzijde van de weg heeft plaatsgevonden. Ok, aan deze kant bloeien de Japanse kersen ook.We stappen weer in de metro en met twee overstapjes zijn we tegen vijven in ons hotel. Tjonge, we hebben er weer een drukke dag opzitten. Veel gezien! We gaan er niet meer uit, we nuttigen op de hotelkamer salade, een warm broodje ham/kaas van ‘Coffee Moments’, begeleid met thee en Shiraz. Douchen, lezen en tijdig te bed.