Zaterdag 1 april 2017
Tokio – Nikko – Tokio
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
Vandaag staat een facultatief bezoek gepland aan de mausolea van de shoguns Tokugawa Ieyasu en zijn kleinzoon Iemitsu; beide staan op de werelderfgoedlijst van UNESCO.
Ieyasu was de eerste shogun die over heel Japan regeerde. Ze liggen in de stad Nikko, zo’n 100 kilometer ten noorden van Tokio en bereikbaar per trein. Nikko heeft zijn huidige faam ook te danken aan de tienduizenden ruim 300 jaar oude prachtige coniferen rondom het grafcomplex. Leuk is ook een lange rij oude Boeddhabeelden aan een wat woeste rivier.
We staan om half zeven op en genieten het ontbijt bestaande uit croissants, yoghurt met honing en muesli begeleid door een beker thee, op de kamer.
Om halfacht verzamelen we in de lobby, want we gaan uiteraard mee op de excursie naar Nikko. Het is een hele reis, om te beginnen nemen we de Yamanote-trein van Sugamo naar Ueno. Dat is een ritje van 5,8 kilometer en we doen daar 11 minuten over. In Ueno stappen we over. Kijk eens hoe brandschoon een Japans station is! Druk is het niet, het is zaterdag vandaag. Maar de foto heb ik gemaakt omdat er een bloeiende Japanse kers in de hal staat. ’t Is een ‘neppert’ natuurlijk.Het is een eind lopen naar het volgende spoor. Kijk eens, Sumoworstelaars. Nou, ik ben langer en bijna net zo breed. Deze kan ik wel hebben, denk ik zo. Ik heb weleens gehoord dat Sumoworstelaars niet zo oud worden. Maar of dat zo is, weet ik niet.Het is niet alleen een heel stuk lopen, we gaan ook nog eens een heel eind omlaag.We moeten de Yamabiko 127 hebben die om 08.13 uur komt binnenstomen en om 08.14 uur vertrekt. Is het een idee om de Nederlandse machinisten/conducteurs eens een maandje stage te laten lopen in Japan?Met deze trein leggen we 109,5 kilometer af en we doen daar 47 minuten over. Het gemiddelde is 139,79 km/u. Om 09.01 uur bereiken we Utsunomiya. Maar… dan zijn we er nog niet! We nemen de Nikko line die om 09.32 uur vertrekt. De afstand is 40,5 kilometer en we doen daar 49 minuten over. Tja, ’t is een boemeltje.
Om 10.21 uur zijn we in Nikko. Eindelijk!
En nog zijn we er niet! Het is nog een half uur wandelen, maar gelukkig regelt René taxi’s.
Nikko (Japans voor zonlicht) ligt ongeveer 146 kilometer noord van Tokio en is gesticht in 782 door de priester Shodo Shohin. Maar pas na de dood van Tokugawa Ieyasu, de grondlegger van het Tokugawa-shogunaat, die hier in 1616 is begraven, trok Nikko belangstelling van anderen dan pelgrims. Meerdere jaren hebben hier 15.000 van de beste Japanse bouwvakkers gewerkt aan dit mausoleum. Er is 500 kilo goud en 370 kilo zilver verwerkt. De derde shogun liet het complex uitbreiden zodat er nu meer dan 30 schrijnen zijn.
Is dit het? Nee, dit is de ingang van het Tayuin mausoleum waar de kleinzoon Tokugawa Iemitsu (1604 – 1651) is begraven. Dit mausoleum slaan we voorlopig over.We lopen over een door immense bomen omzoomde weg hogerop. Kijk, de Gojūnodō pagode. Dat betekent ‘De vijf verdiepingen pagode’. Deze bevindt zich aan de linkerkant van de toegangspoort. Tadakatsu Sakai heeft meegewerkt aan de bouw van de pagode in 1650. Het gebouw werd door brand verwoest in 1815. Nakomelingen van de familie Tadakatsu hebben het herbouwd in 1818.
Het gebouw is 36 meter hoog. Er zijn geen vloeren binnenin en alle verdiepingen hangen rechtstreeks aan elkaar. De centrale pilaar heeft een diameter van zestig centimeter. Het vreemde aan deze centrale pilaar is dat hij de grond niet raakt, hij hangt er tien centimeter boven. De paal werkt als een tegenwicht waardoor het zwaartepunt behouden blijft. Het is dus een constructie om weerstand de bieden tegen hevige wind en aardbevingen. De dakspar loopt parallel van de eerste tot aan de vierde verdieping, maar de dakspar van de 5de verdieping is anders. Qua versieringen zijn er onder andere tekeningen van dieren, die de twaalf sterrenbeelden voorstellen.Tja, het regent iets en het is bitter koud! Maar 5 graden in de plus. Er ligt sneeuw op de bomen en regelmatig ploft er een dot dooiende sneeuw omlaag.
Elke schrijn kent natuurlijk zijn eigen geschiedenis, maar de enkele bordjes die er staan bieden uitsluitend Japanse teksten. De geschiedenis laat ik voor wat het is, maar sowieso is de aanblik van al deze schrijnen overweldigend. Dat men dit ooit heeft kunnen bouwen! Het is zonder meer ongelooflijk, jammer alleen dat het zo koud is. Zonder verder commentaar volgen hier een aantal foto’s.Het bekende thema: ‘horen, zien en zwijgen’.Ok, weer verder met de schrijnen. Druk is het wel, maar dit is zeker een bijzondere plek.En hier gaat het uiteindelijk om, de urn van shogun Tokugawa Ieyasu.Tja, hier zal wel iets staan over de shogun. Vertaling 31: Graf van Tokugawa Leyasu, het is 5 meter hoog, een 8-hoekige fundering van 9 treden, de urn was eerst van hout, toen steen en nu koper. Naam van de maker van koperen urn: Izo Shina.

We lopen weer terug, naar beneden. Zoals gezegd, druk is het wel.Door de Tori lopen we het complex uit.Deze dappere strijder heb ik op de heenweg zeker gemist.We lopen dezelfde weg weer terug.Onderweg komen we nog langs een tempel.Het is bij enen, tijd voor de lunch. René weet een restaurant in de buurt.
Ik bestel het rijstmenu met varkensvlees, ei en groente. Bovendien een biertje. Mijn lens beslaat van pure emotie. Voor het 330 ml Nikko biertje rekenen ze 600 Yen en voor het menu 1400 Yen.Ik hoor dat de groep niet zoveel animo heeft voor het mausoleum van de kleinzoon, maar kiest voor de alternatieve wandeling. Prima, wat mij betreft geen probleem.
Het is langs deze rivier.Maar ’t is nog iets verder. Wat is dat witte spul op de grond? Sneeuw?Nou, ze hebben weer goed hun best gedaan op tientallen zo niet honderden Boeddha beelden.Deze toeriste ging precies voor mijn neus staan. Ok, sowieso een woeste rivier.Iets hogerop bevindt zich een begraafplaats. Tjonge, de mos zit overal dik op, dat heeft wel iets.Dit is toch wel een woeste rivier. Het is de Daiya-gawa, lees ik in de folder.Dit keer nemen we geen taxi, heuvel af lopen we richting dorp. Kijk, daar is de brug, hoewel, deze is niet meer in gebruik.Nog een klein stukje en dan bereiken we station Nikko. Kijk eens wat een mooie trein daar staat! Het lijkt wel een vliegtuig!Het is de Shiki-Shima.Het Flightdeck ziet er futuristisch uit en ik zie veel meer mensen foto’s maken. Is dit soms de directietrein van de Japanse Spoorwegen?Wat is die man daar aan het doen?In elk geval is hij met twee laptops bezig en een berg draadjes.Ik loop eens langs de trein, nou de restauratiewagon ziet er pico bello uit!
De gastvrouwen zijn bezig om de lege wijnglazen op te ruimen. René stuurt een link, nou hij weet het wel te vinden!
https://www.theguardian.com/world/gallery/2017/may/03/japan-luxurious-shika-shima-sleeper-train-in-pictures
Ai, het is een rijdend hotel! Tjonge, dan moeten wij ons behoorlijk behelpen. Maar er hangt wel een prijskaartje aan. Overigens, dit jaar is de trein al volgeboekt.
Wij stappen om 16.00 uur in ons boemeltje. Overstappen in Utsunomiya in de trein naar Ueno. Daar wacht ons de roltrap. U ziet, links verkeer. Beneden geen bebording naar spoor 4, eerst uitchecken en dan zie je pas bebording naar spoor 4. Ik vind het tamelijk chaotisch, maar gelukkig hebben we een Japankenner als reisleider. Uiteraard weer inchecken (vandaag is onze Railpass nog geldig!) en exact op tijd komt onze trein binnenstomen. Precies na een minuut gaan we er vandoor. Dit is toch wel een snelle jongen, op mijn GPS zie ik dat we 230 km/u rijden. Springt er in Japan nooit eens iemand voor de trein, met alle vertraging van dien? Of rijden ze dan gewoon door?
In Ueno is het een stuk drukker dan vanochtend.We stappen over op de Yamanote-lijn en tegen half zeven zijn we weer in ons hotel. Tjonge, wat een dag! Veel gezien! Vanmiddag hebben we al ‘warm’ gegeten en veel zin om er weer op uit te gaan hebben we niet. Op de kamer nuttigen we salade, croissants, yoghurt met muesli en honing alles begeleid met thee en een bekertje Shiraz. Ik lees mijn mail en het nieuws en daarna bestudeer ik de Tokyo Subway Route Map. Nou, goed snappen doe ik het niet. Maar gelukkig heeft René ons toegezegd dat hij elke dag van 08.30 – 09.00 uur en van 18.30 – 19.00 uur in de lobby is om vragen te beantwoorden. De komende drie dagen in Tokio zijn we vrij in beweging. Ok, René heeft ons 28 tips doen toekomen op 12 A-viertjes. Iedereen kan dus zijn eigen plan trekken. Wat zullen we morgen doen? In elk geval een park bezoeken, de Japanse kers staat in bloei. Tijdig gaan we te bed.