Zondag 19 maart 2017
Kyoto – Nara – Kyoto
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
Vandaag neemt de reisleider u mee naar Nara. De tempels en heiligdommen van Nara worden algemeen beschouwd als de wieg van de Japanse cultuur. Immers, de stad was nog voor Kyoto de hoofdstad van Japan. Het was een periode waarin heel wat Chinese invloeden via Korea kwamen overgewaaid. Dat is niet alleen te merken aan het stratenplan dat gebaseerd is op dat van de oude Chinese hoofdstad Xi’an, maar ook aan de vele boeddhistische tempels. Het stadspark herbergt enkele van Japans belangrijkste historische bouwwerken, zoals de Todai-ji tempel, het grootste houten gebouw ter wereld onder één dak met binnenin een zestien meter hoog bronzen Boeddhabeeld. Enkele musea bevatten een schitterende verzameling boeddhistische beelden van wereldformaat. De veelal in prachtige staat verkerende houten en gelakte beelden zijn tot ruim 1300 jaar oud.
Om half zeven staan we op en om kwart over zeven zitten we aan het ontbijt in Starbucks. Vandaag verzamelen we om 08.10 uur en gaan we op bezoek naar Nara.
Maar eerst nieuws uit Parijs. Gisteren is een moslimextremist op het vliegveld Parijs-Orly doodgeschoten nadat hij probeerde het wapen van een militair af te pakken. Ai, de man was bekend bij de inlichtingendiensten. Waarom zat deze man niet in het cachot? Bovendien blijkt dat deze zelfde man eerder op de dag bij een snelheidscontrole een agente in het gezicht schoot. Hij wist toen te ontkomen. In elk geval is hij nu in het paradijs.
Hans Spekman mag aanblijven tot oktober en Lodewijk Asscher blijft de kar trekken. Hoe moet het nu verder met de PvdA? Een leider die mij aanspreekt hebben ze niet. Veel voormalige PvdAers stemmen SP of GroenLinks. Van 38 naar 9 zetels is nog nooit vertoond. Opheffen lijkt mij het beste.
Veel verder nieuws is er niet.
Ok, we verzamelen en lopen naar de bushalte waar we bus 17 pakken naar het station van Kyoto. Dat kost 230 Yen p/p. Tjonge, de bus is overvol, waar gaat iedereen toch naartoe (op zondag)?
In ganzenpas lopen we naar station Kyoto. Hier is het ook al zo druk. Ok, ik ben geen stad gewend, maar ik ervaar Kyoto als druk. Het is overvol mensen, soms lijken het net mieren.
Op het station tonen we onze zojuist ontvangen Japan Rail Pass en lopen door naar spoor 8.Station Kyoto is toch wel een architectonisch hoogstandje. Het station is in 1997 voltooid en een creatie van professor Hiroshi Hara.De trein komt net aanstomen en stroomt leeg. Is er wat te doen in Kyoto vandaag?
Nu stapt iedereen opgelijnd en gedisciplineerd in de trein. We kunnen precies met de groep zitten, veel mensen moeten blijven staan.
Trouwens, de beenruimte in Japanse treinen is prima en dat met die kleine Japanners. Ook de eventuele bagage kun je makkelijk kwijt. Daar kan de NS nog een punt aan zuigen. Uiteraard vertrekt de trein op de seconde nauwkeurig om 09.02 uur. De zevende halte moeten we eruit en precies om 09.48 uur bereiken we het JR station Nara. Dat is even een weet, er zijn verschillende treinmaatschappijen actief in Japan. Gisteren hadden we een trein van Keihan Railway. De Japan Rail Pass is niet altijd geldig! Opletten dus.
Eerst is er de mogelijkheid om een bak koffie te scoren. Voor Orchideetje Jus en we bestellen er een choco-croissant bij.We lopen door een winkelstraat en in de ingang van een ‘telefoonboer’ staat deze robot. Als je hem/haar nadert wordt keurig ‘gedag’ gezegd. Er komt een tijd dat je volledig door een robot achter de balie geholpen wordt. We lopen door een park waar nogal wat Sikaherten rondlopen. Dan zien we de pagode van de Kofuku-Ji tempel. De pagode telt vijf etages en dateert uit 1426. De zon staat verkeerd, ofwel ik sta hier op het verkeerde tijdstip, ofwel de locatie van de pagode is fout.Het Nationaal Museum is in renovatie, dat is wel een beetje jammer. Aanvulling René: Geen Nationaal Museum, maar een andere pagode die in renovatie is.En hier pal bij staat de Kofuku-Ji tempel die dateert uit 710. Er hebben hier ooit 175 gebouwen gestaan, maar er resteren er nog een twaalftal. Zoals u ziet staat er een lange rij en René stelt voor deze tempel tot vanmiddag te bewaren.We lopen door naar de Tōdai-Ji tempel.Deze mevrouw verkoopt iets dat zij roostert in een ketel. Het is iets tussen aardappel en aubergine in. Aanvulling René: Ze verkoopt ‘zoete aardappelen’, geen familie overigens van de ‘Hollandse’ aardappel.Een kilometertje verder bereiken we de Nandaimon, de grote zuidelijke poort van het Tōdai-Ji tempelcomplex, gebouwd in 1199. De poort wordt gestut door 18 houten pilaren van elk 20 meter hoog. Wat staat er op de gevel? Vertaling 23: er staat ‘daikagonji’ dat is de andere naam voor de Tōdai-Ji tempel.

Deze dappere strijder houdt de wacht in het poortgebouw en heet ons hartelijk welkom.Verderop is een puntje van de Tōdai-Ji tempel te zien. Druk is het wel, maar tot mijn verbazing zie ik maar weinig westerse toeristen. En dit is dan de Tōdai-Ji tempel in volle glorie.
Tōdai-ji oftewel de ‘Oostelijke Grote Tempel’ is het grootste houten gebouw ter wereld, het is 49 meter hoog, 57 meter lang en 50 meter breed. Het gebouw dateert uit 1709. Het tempelcomplex is tevens het Japanse centrum van de Kegonschool voor Boeddhisme. Aanvulling René: het grootste houten gebouw ter wereld onder één dak.

Dit is wel een bijzonder mooie lantaarn, ik neem aan in brons.Tjonge, de dakconstructie is een ingewikkeld breiwerkje. En dan te bedenken dat de tempel door oorlogsgeweld een aantal malen is afgebrand en telkens weer is opgebouwd.De Daibutsu oftewel de ‘Grote Boeddha’ in het centrum van het Tōdaijicomplex is het meest indrukwekkende boeddhabeeld van geheel Japan. Hij meet 16,2 meter en weegt 500 ton. Het gieten van deze bronzen Grote Boeddha vereiste 380 ton koper en tin. De Daibutsu werd gedeeltelijk gefinancierd door de keizer, maar de kostprijs was zo hoog dat er belastingen voor werden geheven. De monnik Gyōgi (668 – 749) stond in voor de inzameling van het geld.De Daibutsu in de Tōdaiji is een voorstelling van de boeddha Vairocana, de centrale boeddha in de Kegon-school. Het is de Boeddha van het Universele Zonlicht: hij beschijnt het universum met zijn hemelse licht en is aanwezig in alles. Hij zou geïnspireerd zijn op het grote boeddhabeeld uit de Chinese rotstempel in de Longmen-grot. Het verval van de Longmen-tempel trad echter al snel in en deze tempel verloor zijn religieuze macht, terwijl die van de Tōdaiji nog altijd stevig verankerd is.
Rechts van de Grote Boeddha bevindt zich Nyoirin Kannon, symbool van gebed en vervulling van wensen.En links Kokuza Bosatsu, symbool van wijsheid en geluk.Schuin daarachter staat Komokuten, één van de vier hemelse wachters. Hij houdt een penseel in de rechterhand.Aan de andere kant staat de wachter Tomonten, die een demon vertrapt.Eén van de pilaren bevat een gat. Wie hier doorheen past, wordt in een volgend leven verlicht. Helaas passen alleen kinderen door het gat.Zo zag het complex er ooit uit.Buiten staat een beeld van Binzuru uit de 18e eeuw, te herkennen aan de rode omslagdoek en de rode muts. Als je ergens pijn hebt moet je het overeenkomstige deel van het beeld aanraken en wég is de pijn.Het bezoek was niet gratis, dat kostte 500 Yen p/p.
Rond half één beginnen we met de wandeling naar de schrijn Kasuga Taisha.
Wat staat er op deze spandoeken? Vertaling 24: Elke 60 jaar jaar wordt de hoofdschrijn in Mie opnieuw opgebouwd en na 60 jaar herhaalt zich dat weer.
Nou, ’t is gezellig druk.De toegangsweg is geflankeerd door zo’n 3.000 lantaarns. Al deze lantaarns zijn geschonken uit vroomheid of dankbaarheid. De lantaarns worden begin februari en midden augustus ontstoken in verband met een festival. Daartoe worden de openingen afgeplakt (hier en daar nog zichtbaar) anders moet je ze blijven aansteken bij enige wind. Dat schijnt wel een indrukwekkend gezicht te zijn.Volgens mij is dit een bijgebouw.Er staat een informatiebord.In de omgeving van de schrijn staan vele honderden lantaarns.Zo te zien wordt daar een Japans stel in de echt verbonden. Dit is echt wel een plek ervoor.De bruidegom zien we op de rug en de bruid wordt aangekleed.Ze heeft me ongetwijfeld in de gaten met mijn telelens.Ze is toch werkelijk een ‘plaatje’?De familie staat erbij en kijkt ernaar. Sowieso zijn ze allemaal op hun paasbest gekleed.Om half twee krijgen we een uurtje de gelegenheid om te lunchen. Er is hier een plein met allemaal restaurantjes. Helaas staat bij alle restaurantjes een rij wachtenden. Nou ja, we hebben nog chocola en bananen. Om halfdrie bezoeken we het Nara Nationaal Museum. Er staan hier vele houten Boeddha beelden, maar ook zijn er sculpturen, schilderijen en kalligrafie. Helaas mogen er geen foto’s worden gemaakt en er staan overal suppoosten, maar bovendien hangen er overal camera’s. Dan maar geen foto’s.
Kijk, daar wordt een toneelstukje opgevoerd. Hoewel, dit is natuurlijk de ultieme Japanse cultuur. Maar mij zegt het niet zoveel.Ondertussen zijn we al wandelend bij de pagode aangekomen. Daar staat de Kofuku-Ji tempel naast en die hadden we nog tegoed. De Kofuku-ji tempel dateert uit 669 en is opgericht door Kagami-no-Õkimi, de vrouw van Fujiwara no Kamatari. Zij hoopte dat haar man daardoor van zijn ziekte zou herstellen.
De tempel stond oorspronkelijk in Yamashina (het huidige Kyoto). Daarna is hij in 672 verhuisd naar Fujiwara-kyõ. In 710 is hij nogmaals ontmanteld en naar zijn huidige locatie aan de oostzijde van de toenmalige hoofdstad (Heijõ-kyõ), het huidige Nara verhuisd.
De intree bedraagt 300 Yen p/p.Binnen staan Boeddha beelden. Foto’s mogen niet gemaakt worden, maar daar is het er ook te donker voor. Wel zijn er ansichten te koop, die scan ik even in.
Nou, ’t zijn fraaie beelden, maar soms wat bloeddorstig.Er staan in Nara nog meer tempels, maar die staan wat verder weg. En er zijn nog een aantal bezienswaardigheden. Daarvoor ontbreekt ons de tijd, dat moeten we bewaren voor een volgende keer.
Ok, we lopen naar het station en kopen daar nog broodjes. De trein van 16.53 uur vertrekt over 8 minuten en 16 seconden. Is dat bekend? Eerst komt de informatie in het Japans op het informatiebord en daarna in het Engels. Daar komt de trein!In Kyoto pakken we de stadsbus van 18.00 uur en een half uurtje later zijn we in het hotel. Spits! Vandaar dat we er lang over gedaan hebben. Eerst prik ik mijn INR (2,3), daar ben ik blij mee en de Trombosedienst ook. Ik prik zelf en ik mag ook zelf doseren. Dat moet ik wel per direct verwerken in mijn account. Handig zo’n iPad!
We doen wat boodschappen bij de Lawson en lopen door naar het restaurant iets voorbij het hotel. Kijk, dat ga ik binnen bestellen!Orchideetje gaat voor dit gerecht.We bestellen binnen door de foto’s op de camera te laten zien. Dat is net zo makkelijk.
Om te beginnen krijgen we een soepje geserveerd. Het is een soort bouillon en het hoort zeker bij het gerecht.Vier minuten later wordt het diner geserveerd. Tja, Japanners houden van opschieten.
’t Ziet er prima uit en het smaakt ook prima. De Japanse keuken is zeker niet verkeerd. Na veertig minuutjes staan we weer buiten, waar alweer de nodige mensen staan te wachten. Op de kamer nuttigen we nog salade (anders gaat mijn INR de mist in) en nog een staartje Shiraz. Tjonge, vandaag weer veel gezien, maar dat mag ook wel want het is al bij al een tamelijk dure reis.
Dit was onze laatste dag in Kyoto, zeker een bijzondere stad. Morgen gaan we naar Hiroshima (klemtoon op de tweede lettergreep) en we pakken alvast gedeeltelijk in.
Wat hebben we in Kyoto niet gedaan: Nishiki voedselmarkt, Gekkeikan Okura Sake museum, Theeceremonie, Nishijin textiel centrum, Nationaal museum voor moderne kunst, Bamboebos, Villa van Ōkōchi Sansō met tuinen, Tempel en zentuinen van Daisin-in, Shimbashi straat in de avonduren, Tempel Honen-in, Schrijn Kamigamo-Jinja, Schrijn Shimogama-Jinja, Gion theater met show van Maiko’s en de Kyoto Tower. Uiteraard zijn er nog meer bezienswaardigheden, maar dit is de aanrader van René. Drie weken naar Kyoto is helemaal niet verkeerd!
Om negen uur liggen we er in, morgen vroeg dag.