Dinsdag 28 maart 2017
Kurashiki – Magome
In cursief de informatie voor vandaag van Eurocult-Lito:
Met de trein in bijna vier uur naar Nakatsugawa, waar een openbare bus ons in 25 minuten naar onze overnachtingsplaats Magome brengt voor de wandeling van morgen. Magome is een fantastisch mooi dorpje boordevol oude houten huizen. Je slaapt hier in een traditioneel Japans guesthouse op een futon (Japans matras) op de grond die bedekt is met tatamimatten.
Om half zeven staan we op en om half acht genieten we het ontbijt. Ik ben nog steeds erg verkouden! Om tien over acht verzamelen we in de lobby. Al snel is iedereen er en lopen we naar het station. De trein naar Okayama van 08.26 uur staat er nog, dus daar stappen we in. Het is maar 15,9 kilometer, dus we zijn er zo.In Okayama stappen we over op de Shinkansen van 09.20 uur naar Nagoya. Zoals altijd is het behoorlijk druk.Kijk, hier staat het leesbaar (voor ons).Het is een rit van 366,9 kilometer en daar doet de Shinkansen 2 uur en 14 minuten over. We maken straks een gemiddelde van 164,28 km/u.
Vanuit de trein maak ik deze foto. Het is niet de beroemde (slapende) vulkaan Fuji met zijn hoogte van 3776 meter, maar dit is toch ook een hele mooie.Op de seconde precies (11.34 uur) zijn we in Nagoya en daar stappen we over op de boemel naar Nakatsugawa. Dat ligt hier op een afstand van 79,9 kilometer vandaan.
Toch gaan we een gemiddelde maken van 99,81 km/u.
We vertrekken om 12.00 uur precies en om 12.48 bereiken we Nakatsugawa. Tjonge, in totaal 462,7 kilometer getreind, Japan is een groot land.
Daar stappen we over op taxi’s voor de rit naar Magome. Dat duurt ruim een kwartier.
Kijk, we zijn er. Het is trouwens zonnig, maar wel fris.Nu is het nog 5 minuutjes helling op naar ons hotel. Kijk, daar is het.Magome Chaya (https://www.booking.com/hotel/jp/magome-chaya.en-gb.html?aid=330631;label=msn-6%2A6xA1_kqhk80km1GWPj%2AQ-489637410%3Atikwd-9274854629%3Anes%3Amte%3Adec%3AqsMagome%20Chaya;sid=fb8297e95ed5199e52ec41dea925318f;dest_id=-238265;dest_type=city;dist=0;hpos=1;room1=A%2CA;sb_price_type=total;srfid=91988e1d1406c1f021c69afc1e71382dce9e2547X1;type=total;ucfs=1&#hotelTmpl)
Nou, ’t is eigenlijk geen hotel, het is een minshuku, oftewel een guesthouse met futons (dunne matrasjes) om op te slapen. De kamers zijn bedekt met tatamimatten, dus de schoenen moeten beneden uit.
Dit is onze kamer, er staat een TV in de hoek, maar dat is dan ook alles. Ik concludeer dat we thuis nog behoorlijk kunnen ‘ruimen’. Dit is toch prima! De matrasjes en de dekbedden liggen in de kast, vanavond moeten we daarmee aan de gang.Er is een gezamenlijke badkamer en een kleine keuken. En verder een gemeenschappelijke ruimte waar je op een kussen op de grond kunt zitten. In deze ruimte is er WiFi.
Magome bestaat uit één straatje helling op. Links en rechts zijn er houten huizen.
Eigenlijk stelt het helemaal niet zoveel voor, maar beneden had ik een groot aantal bussen zien staan. En ‘tig’, meest Japanse toeristen lopen in het straatje heen en weer.’t Is dus wel een bijzonder dorp. In de meeste huizen is een en ander te koop.
We gaan foto’s maken en ‘winkelen’.Ons middelste (surrogaat) kleinkind had ons gevraagd om zo’n Japans speeltje voor haar mee te nemen. Ze is volgende week jarig, dus we hebben meteen een cadeautje.Dit snoeiwerk hebben we al meer gezien, ik ga in Nederland een conifeer op dezelfde wijze snoeien. Nou ja, ik ga het proberen.Het is veel te koud voor de tijd van het jaar, maar de Japanse kers komt hier en daar in bloei.Beneden is een eenvoudig restaurant, maar dat sluit al om vijf uur. Tja, dan zitten de Japanse toeristen al in de bus naar hun hotel. Verder is er een winkeltje. Daar zal dit kind – met gezwinde spoed – wel naar op weg zijn.Zoals gezegd, er zijn veel Japanse toeristen op de been, maar als ik even wacht is het straatje nagenoeg uitgestorven.Ik meende altijd dat Japan een vlak land was, maar kijk die bergen eens! Compleet met sneeuw, dus de wind is gewoon fris. Toch groeit er hier vlak onder mij thee.Wat is dit voor een huis? We zijn niet nieuwsgierig maar willen het wel weten.Kijk eens wat een bergen!Het lijkt toch krek op speenkruid?Kijk die Japanners eens benen maken richting bus!In het verleden werd de energie van het smalle stroompje gebruikt om een waterrad aan te drijven. Tegenover ons hotel is er nog eentje. Draaien doen ze niet. Kan de plaatselijke timmerman daar iets aan doen?Deze mevrouw verkoopt (zelfgebakken?) koekjes.Ok, we hebben het wel gezien. We gaan naar de gemeenschappelijke ruimte om te zien of we een beker thee kunnen scoren. En mijn mail natuurlijk, eens kijken of WiFi draait. In de gemeenschappelijke ruimte zit een echtpaar met drie kinderen in de basisschoolleeftijd.
Ze zijn allemaal blond. We raken aan de praat en het blijken Zweden. ‘Zo, jullie zijn een eind van huis’, merk ik op. Dat blijkt mee te vallen, ze wonen al drie jaar in Japan. ’t Zijn expats en ze zijn er een lang weekend tussenuit. Oeps, als ze je in Japan nodig hebben, heb je zeker wat in je mars! De kinderen zitten op een internationale school en ik hoor dat het ze heel goed bevalt in Japan. Zeker een ervaring voor het leven!
We wachten tot het klokje zes uur slaat, want we hebben het diner besteld in het hotel. Dat is aardig aan de prijs (6900 Yen = €55,47 voor ons beiden), maar ach, we zijn op vakantie tenslotte. Tjonge, als we het eetzaaltje betreden wacht ons een verrassing! Ongelooflijk, een echte Japanse maaltijd! Nou, ze hebben er wel hun best op gedaan en alles smaakt even lekker. De vis (trout = forel) smaakt werkelijk verrukkelijk. Mijn complimenten!Na de maaltijd gaan we naar de kamer. Ik ga niet douchen, dat is me hier te primitief.