Zondag 5 juli 2009
Soughia – Tripiti – Soughia
Om zeven uur staan we op en tegen achten rijden we mee met Captain George naar het haventje. Het boarden van zijn 90 PK sloep valt niet eens mee. Daar ligt Soughia. Na zo’n twintig minuutjes zijn we bij het steigertje van het Tripiti strand. Meteen houdt Captain George zijn hand op. Maar liefst €50,- kost deze grap, maar ik ga ervan uit dat hij ons morgen weer naar deze locatie brengt. OK, Captain George maakt rechtsomkeert en wij pakken de E4 naar Soughia. Tja, wij lopen dus het stuk wat we gevaren hebben terug. We lijken wel gek. Een vissersbootje, misschien heeft hij gisteren wel voor de Kalamaris gezorgd. Links van ons de zee (niet zichtbaar), grote keien en rechts de bergwand. Het ‘pad’ is goed gemarkeerd, maar ja, verkeerd lopen is hier uitgesloten. Wat mij betreft zetten ze die markeringsstangen in de bergen neer, daar heb je er meer aan.
Sowieso is het hier prachtig. Uiteraard loopt het pad niet voortdurend langs het water, we moeten fors stijgen. Bovenop de klif staat een oud Turks fort, veel is er niet meer van over. Uiteraard is er vanaf het fort een goed uitzicht, strategisch inzicht hadden de Turken wel. Daarna moeten we vrij steil en stenig dalen. Onderweg staat dit ‘kapelletje’. Zou het nuttig zijn om hier een kaarsje aan te steken? Vanaf hier blijft het pad zo tussen de 100 en de 150 meter, wel moeten we hier en daar behoorlijk klauteren. Dichter bij Soughia is er sprake van een heus geitenpad. Tja, wat deze ring van stenen voorstelt, ik heb geen idee. Heeft een of andere grapjas deze ‘graancirkel’ gebouwd? Of is het een heuse offerplaats uit vervlogen jaren? Ik denk toch het laatste. Kijk, daar ligt Soughia, nog een klein stukje dalen. Het laatste stuk gaat over het strand, zo kun je ook de dag doorbrengen. Om 13.50 uur zitten we op het terras aan het water. Ik bestel nescafé en een cola.
We hebben er ruim vijf uur over gedaan. Dat is niet slecht, want we hebben onderweg een paar keer gerust. Op de kaart staat voor deze tocht 4¹/₂ uur zuivere wandeltijd.
Wat scheelde was natuurlijk dat we in onze rugzakken alleen maar water en eten hadden ingepakt. Ik bestel nog een Mythos en daarna lopen we naar onze kamer. Onderweg doe ik nog boodschappen bij de ‘supermarkt’. Ik begin de jongedame die hier werkt al aardig te kennen. Ze doet de winkel om 07.00 uur open en gaat dan door tot 23.00 uur. Uiteraard zeven dagen in de week. Nou ja, het is alleen tijdens het seizoen, dat scheelt. Op de kamer doe ik een wasje en ga dan een uurtje op het balkon zitten. Dat ligt op het zuiden en de zon staat er goed op.
Tja, tegen zessen pakken we weer een terrasje en deze keer laten we ons verleiden tot een ijsje. Na zo’n uurtje steken we de straat over en zoeken een plaatsje in het restaurant.
Ik bestel Mexicaanse (!) kip en een halve kilo rode wijn. Ai, ik moet zeggen, die Mexicanen kunnen er wat van.Een toetje nemen we niet, dat hadden we al gehad. Ik betaal €15,- voor het ijsje, de kip en de wijn. Dat is toch goedkoop te noemen. We maken het niet te laat, morgen een zware dag.