Woensdag 8 juli 2009
Loutro – Aradena-kloof – Loutro
Om half acht zitten we aan het ontbijt in de vorm van een omelet. Twee bekers thee drink ik erbij en een glas vers geperst sinaasappelsap.
Om negen uur gaan we van start en lopen in westelijke richting Loutro uit. Via deze route kwamen we vorig jaar Loutro binnen. Bovenop de landtong staat de ruïne van een Venetiaans fort. Vanaf het fort dalen we naar het gehucht Finix.Daar raken Menno en ik elkaar kwijt. Terwijl ik bovenlangs het dorp loop, blijkt Menno door het dorp gelopen te zijn. Als ik hem niet meer zie wacht ik een tijdje en daarna zie ik hem voor mij lopen. Bij de volgende landtong raken we op een of andere manier het pad kwijt en al klauterend over een geitenpad komen we op het strand. Nu is het nog een klein stukje naar Mármara Bay. We zitten weer op de route, maar vlak is anders.Op Mármara Bay staat een restaurantje en hier gaan we ons te buiten aan nescafé en cola.Een groep Franse kanovaarders is aan komen peddelen uit Loutro. Vanaf hier lopen ze de jeeptrail omhoog naar de Aradena-kloof, daarna door de kloof naar beneden en vanmiddag peddelen ze weer naar Loutro. Om half twaalf gaan we toch echt van start. Vandaag staat ook voor ons de Aradena-kloof op het menu. Het eerste kwartier bestaat het pad uit een droge rivierbedding. Dan stijgen, veel klauteren en nog meer stijgen.Tjonge, dit is toch wel een imposante kloof. Veel woester dan de Samaria-kloof en veel ongerepter. We komen soms wat wandelaars tegen. Tja, bijna iedereen loopt kloven van boven naar beneden. Wat later komen we een grote groep jongelui tegen. Ze blijken van een Amerikaans College te zijn. Nog wat later komen we de Franse kanovaarders tegen. Intussen wordt het wat vlakker, we kunnen goed doorlopen. Toch zijn we er nog niet. Via een steil zigzagpad stijgen we een fors eind. Het pad is provisorisch afgezet met een houten hekwerk. Hier en daar is het behoorlijk vermolmd. Deze foto maak ik achterwaarts. Nog een foto, we klimmen de kloof uit. Ook deze foto is achterwaarts genomen. Ai, de Vardinogiannisbrug uit 1986. Daar moeten we onderdoor en dan nog een stuk doorlopen. Dit is het oude voetpad dat gebruikt werd tot de bouw van de brug. Tjonge, het is nog behoorlijk stijgen ook. Dit is het pad op de tegenoverliggende helling. Sowieso een gigantisch project om zo’n pad aan te leggen. Boven aangekomen lopen we eerst door het sinds 1947 verlaten dorp Aradena. Nou ja, er woont een schaapherder waar we water vragen. Nog wat verder is de brug en er staat waarachtig een kiosk. Voor de verandering trakteer ik mezelf op een blikje soda. Het is inmiddels vier uur. We hebben de kloof toch behoorlijk vlot ‘genomen’, al zeg ik het zelf.Nog even een foto vanaf de brug de kloof in. Wat een hoogte! En dan te bedenken dat je hier in het weekend kunt bungeejumpen. Nou ja, het is maar 138 meter, maar wel de hoogste jump in heel Griekenland! OK, op naar Loutro. Eerst een stuk asfalt omhoog naar 631 meter. Op de top staat dit bord, het is nog 7,5 kilometer naar Livaniana. Dan naar Finix en dan pas Loutro. Er is trouwens behoorlijk geschoten op het bord. Schieten kunnen ze hier wel. Het verhaal gaat dat het dorpje Aradena is ‘uitgestorven’ als gevolg van een vendetta.
In de verte de Lefka Ori, de witte bergen. In de verte ligt de Aradena-kloof en net daarvoor het dorpje Livaniana. Dat dorpje laten we overigens rechts liggen. Het is wel een hele tippel met al die haarspelden. Gelukkig is het asfalt inmiddels verworden tot een jeeptrail, dat loopt iets prettiger. We zijn alweer een heel stuk lager, helaas wel weer asfalt. Bijenkasten staan er bij honderden. Soms staan de kasten gewoon langs de weg en lopen we tussen de bijen door. Gelukkig zijn we niet gestoken. Tegen zevenen lopen we Loutro in. Het laatste stuk hebben we in een behoorlijk tempo gelopen. We strijken neer op het terras van restaurant Limani. Tja, we moeten de klandizie een beetje verdelen. In mijn beleving zaten de terrassen 12 jaar geleden helemaal vol. Nu zijn alle terrassen zo goed als leeg. Ik begin met een mythos en daarna bestel ik porc. Ook bij Limani is het goed eten. We nemen nog een afzakkertje op het terras bij Georgia en zoeken daarna de kamer op.