Woensdag 15 juli 2009
Loutro – Hora Sfakion – Chania – Heraklion
Om zeven uur sta ik op en na het ontbijt gaat alles weer in de rugzak. We rekenen af en na een laatste nescafé nemen we afscheid van Georgia, Lena en Omar. Om 09.15 uur lopen we naar de steiger en kopen een kaartje á €4,30. Uiteraard komt de Daskalogiannis zoals gebruikelijk pas tegen 09.50 uur aanvaren. Nou ja, we zijn met vakantie. We gaan aan boord en vlot draaien we weg. Nog een allerlaatste blik op Loutro, op naar Hora Sfakion. De grote roerganger (oh nee, dat was iemand anders), staat aan het roer. Het is maar een stukje van niets, dit is Hora Sfakion. Al vlot liggen we aan de steiger. Zoals gewoonlijk is het weer druk. Zoals bekend zijn uit deze haven in 1941 de geallieerde troepen geëvacueerd. Deze borden stonden er vorig jaar ook al. Is dat project nu nog niet afgelopen? De bus komt eraan, maar rijden doet hij pas – volgens dienstregeling – om 11.00 uur precies. We kopen een kaartje en gaan vast in de bus zitten. Om kwart voor een rijden we het busstation van Chania binnen. Oeps, wat is het druk in de stad! Eerst maar een koude chocomel en een broodje, mijn bus naar Heraklion gaat pas om 13.30 uur. Als ik mijn kaartje koop blijkt dat de bus al om 13.15 uur gaat. Ai, dat is over een paar minuten!
Snel neem ik afscheid van Menno, hij vliegt vanavond naar Athene en morgen naar huis. De Mercedes bus is nagelnieuw. Er zit een 6-traps automaat op, magneetremmen en cruisecontrol. De chauffeur rijdt werkelijk uitstekend en na aankomst (15.49 uur) maak ik hem een compliment. Ik loop meteen door naar hotel Irini, dan ben ik zeker van een slaapplaats. Ik betaal meteen €80,- voor twee nachten. Ik zet mijn rugzak op de kamer en loop meteen de stad in. Op naar de supermarkt, waar ik een blik olijfolie koop van 5 liter. Die breng ik eerst naar de kamer, anders is het zo’n gesjouw. Nu echt de stad in.
Ach, ik loop zo ongeveer het rondje dat ik vorig jaar ook heb gedaan. Veel toeristen zijn er trouwens niet. Tja, als stad is Heraklion niet zoveel. Ik moet wel weer wennen aan het drukke autoverkeer. De kerken staan er nog steeds, wel werkt de fontein. Jammer dat het plein zo verpest is door de horecagelegenheden. De Bembos fontein, tja, deze zou eens goed onder handen moeten worden genomen. Een standbeeld voor een dappere strijder uit WO-I. OK, ik ga eerst terug naar de kamer om de olijfolie goed in te pakken en op te ruimen. Tegen achten loop ik de stad weer in. Slechts 100 meter van Irini heb ik een klein restaurantje ontdekt dat niet toeristisch is. Hier bestel ik salade gevolgd door ‘Beef’. In elk geval lekker gegeten.De breedbeeld TV staat aan – TV’s staan op Kreta altijd aan – en ik hoor sirenes, er wordt gevochten en er worden mensen gearresteerd. Waar zou dat zijn? De Griekse uitbater ziet mij kijken en vertelt dat het Engelse toeristen zijn die Chersonissos onveilig maken. Dat ligt op zo’n uurtje rijden in oostelijke richting. Ik ben er nog nooit geweest. Ik maak nog twee foto’s van Heraklion ‘by night’ en daarna loop ik terug naar Irini.