Zondag 17 september 2006
Elassona
Om half acht word ik wakker van klokgelui, ik draai me maar om. Om tien over acht opnieuw klokgelui, ik draai me opnieuw om. Om tien voor negen weer klokgelui. Nu moet ik echt naar de wc. Ik kleed me aan en ontbijt op straat. Er klinkt gezang uit de kerk en er lopen mensen in en uit. Ik ga maar eens een kijkje nemen.
De kerk zit en staat stampvol. Twee mannen zingen op monotone wijze iets onverstaanbaars. Er gaat iets hypnotiserends vanuit. Ik heb van Memnoon gehoord dat het Grieks waarin gezongen wordt een archaïsch Grieks is dat door de huidige Grieken niet meer begrepen wordt.
De ‘voorganger’ staat met zijn rug naar de gemeente toe en doet iets onduidelijks op het altaar. Mensen komen zeer devoot binnen, kussen de iconen en slaan kruisen. Een meisje van een jaar of acht in een schitterend wit broekpak met grote rode bloemen, staat hand in hand met haar – denk ik – moeder en grote zus. Het ziet er heel vredig uit. Na enige tijd rent ze de kerk uit en gaat een minuut of vijf buiten spelen. Daarna komt ze weer binnen en zoekt de handen van haar moeder en zus. Het gaat er hier anders aan toe dan in de Christelijk Gereformeerde kerk. Dit is dan ook een Grieks-orthodoxe kerk.

De Grieks-orthodoxe kerk vormde zich in 1833 toen 36 Griekse bisschoppen zich onafhankelijk verklaarden van het Oecumenisch patriarchaat van Constantinopel en een Heilige Synode installeerden. Het autocephale (onafhankelijke) karakter van de Kerk werd door de Patriarch van Constantinopel erkend in 1850. In de Griekse grondwet is de speciale positie van de Grieks-orthodoxe kerk vastgelegd. Haar religie is staatsgodsdienst sinds 1864. De Grieks-orthodoxe leer wijkt nagenoeg niet af van de Rooms-katholieke. Bron: Wikipedia.

Op een gegeven moment gaan alle moeders met jonge kinderen naar voren. Zij krijgen iets, maar ik kan niet zien wat. Het is in ieder geval iets om te eten, want ik zie ze kauwen. De activiteiten van de overige aanwezigen beperkt zich tot het met enige regelmaat opstaan, gevolgd door te gaan zitten. Daarbij worden kruisen geslagen. Opeens draait de ‘voorganger’ zich om en spreekt een korte tekst uit. Veel impact heeft deze tekst niet, waarschijnlijk betreft het huishoudelijke mededelingen. Uiteraard wordt er een collecte gehouden en ik besluit om €1,- te doneren. De schaal ligt vol met kleingeld, papiergeld zie ik niet. Daarna dringt iedereen naar voren en ontvangt een stukje brood zo te zien.
Al kauwend loopt iedereen naar buiten waar tafels met daarop plastic bakjes staan. Iedereen krijgt een bakje en een plastic lepel. Ik heb geen idee wat er in het bakje zit en ik ben niet zo brutaal om ook een bakje te halen. Ik geef nog €0,50 aan de bedelares op de stoep van de kerk. Dat was het dan, maar ik moet zeggen, het heeft wel iets. Ik loop het stadje in, de bakker is open en ik koop een stokbrood. Verderop wordt een airco opgehangen en een schilder is bezig met een winkelpui.
Ik bel maar eens naar Holland, Orchideetje is weer thuis, alles gaat goed.
Bovenop de heuvel staat een klooster.Ik neem daar een kijkje, er is geen levende ziel te bekennen en het kerkje zit op slot. Is dit een bedevaartsplaats? Er is namelijk ook een winkeltje waar ze schilderijtjes van heiligen verkopen. Uiteraard zit ook dit winkeltje op slot. Terug loop ik nog een rondje in het stadje, echt spectaculair is het niet. Ik zie niemand van ons groepje, ik denk dat iedereen toch naar Larissa is. Tijd voor een Nescafé. Gans Griekenland zit op het terras en geniet ervan. Toeristen zie ik niet. Er rijdt een Subaru WRX voorbij en ik zie diverse snelle motoren op straat geparkeerd staan. Zo arm zijn ze hier toch niet, lijkt me. Iedereen ziet er keurig gekleed uit.
Het was een tikkeltje bewolkt, maar intussen komt de zon door. Ik heb nog een wasje te doen en ik denk dat ik een korte siësta ga inplannen.
Na de siësta loop ik Elassona weer in. Weer zie ik mensen in en uit de kerk lopen en hoor ik gezang. Er blijkt een huwelijk te worden gesloten. Daar moet ik het mijne van weten. Er staan maar liefst drie bussen buiten en alle genodigden verdringen zich rond het bruidspaar voorin de kerk. Het valt mij op dat het bruispaar toch zeker begin dertig is, ik dacht dat er in Griekenland al op jonge leeftijd werd getrouwd. De ‘voorganger’ leest voor, echter ik denk niet dat de aanwezigen het kunnen verstaan, zo zacht praat hij. Dezelfde mannen van vanmorgen brengen de nodige liederen ten gehore.Ik heb niet kunnen horen of zien of de bruidegom en de bruid enige vraag met ‘ja’ beantwoorden. Overigens, een wat overbodig ritueel lijkt mij, waar komen zij anders voor. Als laatste wordt er met rijst gegooid en daarna loopt iedereen naar buiten.
Het bruidspaar blijft achter in de kerk. Ik maak wat foto’s van de genodigden en zie dat een aantal dames vrij luchtig is gekleed. De Grieks-orthodoxe kerk lijkt mij tamelijk vrijzinnig in haar opvattingen. Dan komt ook het bruidspaar naar buiten en stappen in de gereedstaande auto. Alles wordt professioneel gefilmd en gefotografeerd, daar wordt niet op bezuinigd! Ik zoek maar weer een terras op, dat is hier niet zo moeilijk, en rond acht uur tref ik de rest van de groep. Ze zijn inderdaad naar Larissa geweest. We gaan dit keer naar restaurant ‘Mythos’. Hier hebben ze gelukkig Mythos bier. Ik bestel zoals gewoonlijk een Griekse salade en Kalamaris, dat is gebakken inktvis. Het smaakt me allemaal erg lekker, vooral de inktvis kan ik aanbevelen.De ober is een joviale man, die niets teveel is. Dit restaurant, vooraan in de winkelstraat, naast de ‘Camel’ kiosk is een aanrader. We kunnen hier zelfs apart afrekenen, dat scheelt ons een boel rekenwerk. Memnoon vertelt dat we de route morgen andersom gaan lopen, omdat er ook in Loutro geen hotel is en we handiger met de bus van Sarandoporo naar Elassona kunnen reizen. We blijven dus nog een extra nachtje in hotel Olympion.