Donderdag 30 mei 2019
Tbilisi
De wekker gaat om kwart over zeven en om acht uur genieten we het ontbijt. Nou, dat ziet er prima uit. Sowieso is dit hotel ook één van de betere. Het ontbijtzaaltje is gesitueerd op de bovenste verdieping met uitzicht op de stad. Het bedienend meisje heeft het niet zo naar haar zin, ze kijkt buitengewoon chagrijnig. Is haar verkering soms uit?
Om negen uur starten we met de stadswandeling onder de bezielende leiding van Jeroen. Het weer is prima!
We lopen voorbij de brug die we gistermiddag namen en blijven aan ‘onze’ kant van de rivier. Links is een stukje van het concertgebouw te zien en dat golvende gevaarte in het midden is de Vredesbrug.
De Vredesbrug wat beter in beeld.
Dit is de concertzaal.
Als we er langs lopen zie ik dat het gebouw van binnen volledig leeg is. Is de boel failliet? Is deze ‘pijpenla’ wel een concertzaal?
Nog drie fotootjes van ongeveer hetzelfde standpunt. In de verte is de Narikala-vesting te zien.
Dit lijkt me een uitzichtpunt toe bovenop een oude verdedigingstoren, maar zeker weten doe ik het niet.
Langs deze rotswand komt water omlaag. Waar komt dat vandaan? Het schijnt bijzonder te zijn.
Deze steiger voldoet absoluut niet aan de Nederlandse (Europese?) ARBO-wetgeving.
Ik zou er niet op durven!
Hier zijn ze bezig met filmopnames. Ik heb dat al vaker gezien en verbaas mij altijd over de chaos die er dan heerst. Een jonge man komt op ons af en zegt dat ze toestemming hebben om hier te filmen en dat we moeten doorlopen. Tja, zet dan de hele boel af, zou ik zeggen. Is er ook een beeldschone actrice aanwezig? Dat is meestal wel zo.
Kijk, ze zit op dat stoeltje en wacht op haar beurt.
Wie is die dappere Dodo op dat paard? Straks kom ik er misschien wel achter. Oh wacht, het is Vakhtang Gorgasali, de stichter van de stad Tbilisi in de 5e eeuw, toentertijd koning van het Oost-Georgische koninkrijk Kartli.
In de 7e eeuw veroveren de Arabieren de stad en houden haar eeuwenlang bezet.
In de 12e eeuw wordt Tbilisi weer de hoofdstad van Georgië, tot de Mongolen in de 13e eeuw het land veroveren. Daarna komen de Perzen.
In de 18e eeuw moeten de Perzen het veld ruimen voor Erikli II, die koning wordt over (Oost-)Georgië. De Perzen komen daarna nog een keer terug om Tbilisi volledig te slopen. Vanaf 1801 komt Georgië onder supervisie van Rusland. Die situatie duurt tot 1991, als Georgië onafhankelijk wordt.
Hier staat ook de Metechi-kerk, gebouwd in 1289. De kerk staat in de steigers, die zien er wel degelijk uit.
Uitzicht is er naar twee zijden, eerst de stad met zicht op het Rike-park en naar de andere kant op de Narikala-vesting.
We nemen een kijkje in de Metechi-kerk, maar daar valt niet veel te zien en nog minder te fotograferen.
De Oleanders staan wel mooi in bloei.
We steken de Metechi-brug over. Kijk, daar staat het standbeeld van Vakhtang Gorgasali en de Metechi-kerk. Op de locatie van de kerk stond ooit zijn paleis. Maar… de brug kent een bloedige geschiedenis.
Aan het water, op de volgende foto is dat beter te zien… staat een kapel die herinnert aan de moord op ± 150.000 Georgiërs, die weigerden het Islamitische geloof aan te nemen.
Zij werden in de rivier geworpen en verdronken daar jammerlijk. Tja…
Het verkeer is min of meer chaotisch in Tbilisi.
We lopen verder en ik werp nog een laatste blik op de Metechi-kerk.
Dit zijn de koepels van het uit de 17e eeuw stammende Abanotoebani-badhuis, dat beroemd is om zijn zwavelbaden.
Hier vlakbij is het Orbeliani-badhuis, met een sprookjesachtig aandoende gevel.
De jongeman, die hier blijkbaar werkzaam is, staat op zijn gemak een sigaret te roken. Daar kan ik niet op wachten.
De valkenjacht was toentertijd een populair tijdverdrijf van de koningen.
Aan de toerist is gedacht, zo kun je je weg wel vinden.
We lopen over een voetpad langs een smal riviertje.
De Metechi-kerk (en ooit het paleis) torent hoog boven Tbilisi uit.
Hier doen ze dat ook al, hangsloten bevestigen aan een brug.
Tjonge, deze brug hangt mudvol! Het valt nog niet eens mee om deze sloten te verwijderen, hardstaal tenslotte.
Het voetpad eindigt bij deze waterval en vanaf hier lopen we weer terug.
We lopen langs de Armeense kathedraal. Vanmiddag zijn we ‘vrij’, dan moeten we hier maar eens binnen kijken.
Opnieuw een handwijzer.
Een beeldje zonder verdere informatie.
Dit oude trammetje is omgetoverd in een, tja, hoe noem je zo’n uitspanning eigenlijk?
De ‘toastmaster’ heeft een functie tijdens feesten en partijen.
Zomaar een beeld aan een gevel.
We bereiken de Sioni-kathedraal. Hier gaan we wel binnen kijken.
De eerste kerk op deze locatie stamt uit de 5e eeuw, maar de huidige kerk stamt uit de 13e eeuw. De kathedraal is de zetel van het hoofd van de Georgisch-orthodoxe kerk.
De Sioni-kathedraal is een belangrijke bedevaartsplek door de aanwezigheid van het kruis van de heilige Nino. Dit kruis is gemaakt van wijnranken en aaneengebonden met het haar van deze heilige. Een replica van deze relikwie ligt rechts van het altaar.
Dit is het portaal.
Het is tamelijk donker in de kathedraal, mijn foto’s zijn zeer matig. Hoofddoeken zijn hier verplicht (voor de dames).
Ik maak een aantal foto’s van iconen.
Wat is deze man aan het doen?
Hm, heb ik nu het kruis van Nino gemist?
Hier is de wasgelegenheid om de voeten te wassen. Tja, de Bijbelse voetwassing is in de protestantse kerk in Nederland geheel teloor gegaan. Waarom eigenlijk?
We lopen weer verder. Tapijten zijn overal te koop, maar wij zijn al voorzien.
Links en rechts zijn er restaurants, maar wij lopen door.
De Vredesbrug staat nog op het programma. ’s Avonds is hij mooi verlicht, maar ik vrees dat ik daar niet aan toe kom.
Daar staat het presidentiële paleis, dat vanwege het glazen dak wel iets weg heeft van de Rijksdag in Berlijn.
Hier is het Patriarchaat van Georgië. Veel toeristen maken hier een selfie, dus moest ik even wachten.
Opnieuw huisvlijt voor de toeristen. Er hangt niets voor ons bij.
Het is halftwaalf en dit is het einde van de rondwandeling. Jeroen, bedankt!
Oeps, wij zijn wel toe aan de KMA (koffie met appeltaart). Deze gelegenheid lijkt ons wel wat.
Ok, ’t is geen appeltaart en ook geen koffie. Espresso, dat wel en de taart smaakt prima.
Even het menu bestuderen, want inmiddels is het tijd voor de lunch.
We gaan voor Georgische salade en Mushroom soup. Ik neem er nog een Georgisch biertje bij, want dorstig weer is het wel. WiFi draait hier als een speer!
Nou, prima gegeten en gedronken! We rekenen 57,23 af, maar ronden dat af naar 60 Lari. Al te veel klein geld is alleen maar lastig. De rekening is natuurlijk duidelijk.
Wat te doen? Het is eigenlijk erg warm (27 graden in de plus) en we stemmen voor een kleine siësta. Op naar het hotel. We lopen langs de Anchiskhati-basiliek, daar hebben we gister al binnen gekeken. Veel viel er niet te zien.
We lopen weer langs de klokkentoren, dat meisje van gister is verdwenen.
We zijn door ons water heen, dus lopen we eerst naar de Spar. Kijk, de prijs van de benzine valt me mee.
In de Spar schaffen we water aan, broodjes, yoghurt en nog zowat, maar dat kunt u op de rekening terugvinden.
In het hotel nemen we ons het gemak ervan. Tja, we zijn ook niet meer de jongsten!
Eind van de middag gaan we er weer op uit. De weg in Tbilisi kunnen we al blindelings vinden. Eerst de rivier over.
De Armeense kathedraal hebben we nog op ons lijstje staan. We zijn er.
Er is een mis aan de gang. Twee mannen zingen tamelijk monotoom, maar het klinkt wel goed. We gaan er bij zitten en horen het een kwartiertje aan. Andere kerkgangers zijn er niet, maar detailfoto’s maken laat ik maar achterwege.
De grote synagoge is hier niet zover vandaan, maar het was toch even zoeken.
Hier zijn wel ‘kerkgangers’ aanwezig. Ze staan ons vriendelijk te woord. 
Er moet ook nog een kleine synagoge zijn, maar daar gaan we niet naar op zoek.
We lopen naar het Vrijheidsplein.
Tot 1990 stond op deze locatie het standbeeld van Vladimir Lenin, maar nu staat er het monument van Vrijheid en Overwinning, met op de top een beeld van Sint-Joris en de draak. Het doet mij enigszins denken aan ‘Goudelsje’ in Berlijn.
Ik neem aan dat dit een schrijver/dichter is, maar een informatiebordje is er niet.
Ik las dat Tbilisi bekend is om zijn aan- en opbouwsels, maar dit is eigenlijk de enige die we zien.
We nuttigen nog een espresso/thee en lopen tegen zevenen naar ons hotel. Daar nuttigen we de broodjes van de Spar, douchen, alvast inpakken en tijdig gaan we te bed.
Morgen wacht ons een druk programma. Nog de GPS-track van de wandeling(en) van vandaag.