Woensdag 29 mei 2019
Signaghi – Telavi – Tbilisi
We staan om half zeven op! Zoals gezegd, mijn wasje is droog en ik kan alles weer aan. We pakken weer in en tegen halfacht zijn we in het ontbijtzaaltje. We moeten even wachten, het is – ook voor de keuken – nog erg vroeg. Ai, het is niet al te royaal, maar eigenlijk valt het wel mee.
Kijk eens naar mijn bordje! De yoghurt is overheerlijk. Waarom is deze yoghurt in Nederland niet te koop?
We checken uit en de koffers gaan onderin de bus. Om halfnegen rijden we.
Iets verder maken we een ‘fotostop’ om de besneeuwde Kaukasus te fotograferen. Het is prachtig weer, maar toch een tikje bewolkt.
Onderweg uitleg over de Georgische wijn. Wijn wordt er hier al 800 jaar gemaakt.
Er zijn meer dan 500 druivenrassen, maar van een zestigtal wordt de meeste wijn gemaakt.
We rijden dezelfde weg als gisteren, maar bij Bakurtsikhe slaan we linksaf.
Het landschap is grotendeels vlak. Ik zie wijngaarden, graan en geploegde akkers.
Even verder maken we weer een fotostop. De besneeuwde bergen van de Kaukasus zijn nauwelijks te zien.
De margrieten staan er mooi bij. Ik vrees dat er in het najaar alleen een bruin gewas te bewonderen is.
Om kwart over tien zijn we in Gremi. Nog even en er staan hier ‘tig’ bussen. Dan kun je over de hoofden lopen! Daarom wil Jeroen tijdig bij de bezienswaardigheden zijn.
In deze citadel is de (uitzicht)toren te beklimmen, de 16e eeuwse Aartsengel-kerk te bezoeken, idem het koninklijk onderkomen en een klein museum.
Tja, van dat Georgisch alfabet kan ik geen chocola maken. Het bestaat uit 33 letters, waarvan 28 medeklinkers en 5 klinkers. Onderaan staat dat de kerk in 1565 gebouwd is door koning Levan, de koning van het toenmalige koninkrijk Kachetië. Ai, ik moet mettertijd ook iets vertellen over de geschiedenis van Georgië.
Zo te lezen is dit een martelares.
Uiteraard zijn er weer souvenirs te koop.
We beginnen met een bezoek aan de kerk. De intree is 5 Lari p/p.
Ik maak een aantal foto’s van het interieur. Jammer, ze zijn niet zo goed gelukt. Heeft iemand betere foto’s?
En dit is de (uitzicht)toren. Die is er uiteraard niet neergezet voor het uitzicht, maar om de vijand op grote afstand waar te nemen en te bestoken. De schootsvelden zijn enorm.
Nou, het museum stelt niet veel voor. Er staat een handvol items, maar dat is het dan ook.
Deze grafsteen is buiten in het gras te zien. Wie is zij?
Ik denk dat de nonnen ook wel van een slokje wijn wisten te genieten. Veel meer hadden ze tenslotte ook niet. Dit zijn die vaten in de grond waarin die speciale witte wijn wordt gemaakt.
Ok, we hebben het gezien en lopen weer naar beneden. De bus staat iets verder, dus daar lopen we naartoe. Nog even een afscheidsfoto van de citadel.
Onderweg komen we langs dit kerkje/kapelletje. Zo te zien kan een restauratie geen kwaad.
Nog een laatste foto voor ik de bus instap.
We rijden naar Telavi. Het is halftwaalf en we krijgen een halfuurtje om iets voor de lunch aan te schaffen. Restaurants in deze omgeving zijn er niet. We gaan picknicken.
Nou, ’t is weer prachtig weer, dat moet dus kunnen. Ik maak wat foto’s op de markt, ’t is druk, de hele stad en de omgeving doet hier de boodschappen. Er is van alles te koop, zelfs handgemaakte stelen voor het tuingereedschap. Probeer daar bij de Welkoop maar eens aan te komen!
We stappen in de bus en vijf minuutjes later gaan we picknicken bij deze Plataan. Nou, het is een beste en ondertussen laten we ons de lunch bestaande uit stokbrood, kaas, cola, yoghurt en een banaan goed smaken.
Ok, we gaan weer. Middenin Telavi staat dit ruiterstandbeeld. Het stelt Erekli II voor (1720 – 1798), koning van Georgië.
Tegen enen bereiken we Tsinandali Palace.
Dit is het buitenhuis van Alexander Tsjavtsjavadze (1786 – 1846), dichter en wijnmaker. Het is niet zo groot, maar het ziet er prima uit.
Ook de tuin – zeg maar park – is prachtig. De Yucca’s staan in bloei.
Dit is hem dan.
Wat betaalden we als intree? Dat kan ik mij niet meer herinneren. Tja, Orchideetje betaalt Jeroen, het gaat een beetje langs mij heen. Sowieso zal het niet veel zijn geweest.
Een gids leidt ons in hoog tempo rond en ik maak wat foto’s. Pas na enige tijd wordt mij duidelijk gemaakt dat fotograferen hier niet is toegestaan. Ok, zijn er ansichten te koop? Zo te horen van wel.
Nog even een foto van de oprijlaan, dat is toegestaan.
Al snel komen we in de kelder terecht, hier is de wijnproeverij. Ik proef een glas rood, maar ik ben niet echt onder de indruk.
Van de prijzen ben ik wel onder de indruk.
Hoe zit het met de ansichten? De gids informeert, ze zijn uitverkocht!
Hm, ik ben wel een beetje boos, dus neem ik nog een glaasje wit.
Om kwart over twee rijden we weer. Op naar Tbilisi. Jeroen bereidt ons voor, het is drie uur rijden. Tja, we moeten eerst terug naar Bakurtsikhe en dan pal naar het westen over de S5. Het is inderdaad een lange rit met onderweg veel wijnbouw, grazende koeien en bloeiende brem. Sowieso is het erg landelijk.
Deze chauffeur rijdt een stuk harder dan onze vorige chauffeur, maar ook het verkeer zit mee. Al om kwart voor vijf staan we voor het Bridge Boutique Hotel.
Morgen Hemelvaartsdag. Doen ze daar nog iets aan in Georgië? In Nederland wel, de meeste werknemers hebben dan een vrije dag. Dan vrijdag een ‘brugdag’ opnemen en dan weekend! Al bij al een extra vakantie. Maar ja, veel winkels en bedrijven zijn gewoon open, dus voor deze werknemers geen vakantie. Bovendien, wie weet eigenlijk nog wat Hemelvaartsdag inhoudt?
Jeroen vertelt dat als je de ‘grote weg’ (100 meter van het hotel) rechtsaf loopt, je een supermarkt en een bakker vindt. Linksaf kom je in de stad als je langs het parkje en via de wandelbrug de rivier oversteekt.
We zetten de koffers op de kamer en besluiten Tbilisi in te gaan. We zoeken wel iets voor ons diner, de uitnodiging van Jeroen om tegen zevenen gezamenlijk te gaan dineren slaan we af.
Tegen zessen lopen we Tbilisi in. Eerst langs het parkje waar een standbeeld staat voor ene Baratshvili en dan de gelijkname brug over (eerst de trap af en dan via het voetpad). Baratshvili (1817 – 1845), was dichter en hoort dus bij de club van 27ers.
U weet wel, artiesten die op hun 27e zijn overleden. Bekende namen zijn: Jimi Hendrix, Janis Joplin, Jim Morrison (The Doors!) en als één van de laatsten Amy Winehouse. Amy is al in 2011 overleden, zo lang geleden alweer. Al deze musici zijn overleden door overmatig gebruik van alcohol en drugs. Baratshvili is overleden aan malaria, dus eigenlijk telt dat niet (voor de club). Elvis Presley is ook geen clublid, hij is 42 jaar oud geworden.
Vanaf de brug hebben we een mooi uitzicht over de rivier de Mtkvari (of Koera). Het is trouwens prachtig weer en zo’n 30 graden in de plus. De afgelopen dagen hebben we een enkel buitje gehad, maar daar zijn we niet nat van geworden.
Net over de brug staat deze beeldengroep. Het is de Sculpture Group Berikaoba, maar verdere informatie heb ik niet.
Nog iets verder staat (zit) deze beeldengroep. Helaas is er geen informatief bordje te zien.
Ik heb mij laten vertellen dat deze ‘klokkentoren’ er nog niet zo lang staat. Iedereen wil voor deze toren vereeuwigd worden. Sowieso is ons opgevallen dat we veel Aziatische toeristen zien (Chinezen, Zuid-Koreanen en Japanners) en maar weinig westerse toeristen. Toch horen we om ons heen Nederlands spreken en dat zijn geen groepsleden. Oppassen dus!
Uiteraard is er voor de toeristen de nodige huisvlijt te koop. Naar de prijzen heb ik niet gevraagd, we hebben geen interesse.
Het wordt tijd voor het diner. We zien een aantal restaurants en Pavilion spreekt ons wel aan. We gaan binnen zitten, zo aan de straat doen we eigenlijk nooit. Ik bestel een droge rode wijn en het kip-menu. Nou, dit is alles. Had ik rijst/frites enz. apart moeten bestellen, net zoals in Italië?
En dit is de Yoghurt met noten en honing. Dat smaakt wel prima. De kip ook wel, maar ja.
We rekenen 116,82 Lari af. 
Om acht uur zijn we weer in het hotel. Douchen en mijn iPad. WiFi draait als een speer, wel moest ik eerst een gecompliceerd wachtwoord invoeren. Waarom zo ingewikkeld?
Zoals gebruikelijk de GPS-track van mijn GPS. Weet u dat nog? De vlaggetjes zijn de locaties van de hotels. Nu heb ik meteen verraden waarom ik altijd ons hotel terugvindt.