Vrijdag 14 juni
Tbilisi – Amsterdam
Om kwart over twee in de ochtend gaat de wekker. Dat is toch geen tijd voor pensionadoos! Maar ja, nu zijn we ’s middags al thuis. Geen ontbijt, dat doen we op het vliegveld. De bus is iets te laat, maar om tien over drie rijden we.
Een half uurtje later staan we op het vliegveld. Het inchecken gaat vlot en het is maar kort wachten voor de security. Mijn pacemaker is geen probleem en ik word vluchtig gefouilleerd. De paspoortcontrole gaat ook snel. Daarna lopen we door en vrijwel direct zie ik de lounge.Ik bedien mij met mate, zoveel trek heb ik niet. De wijn en de overige spiritualiën laat ik staan. Had ik niet bij de ingang van de lounge een geldwisselkantoor gezien? Dat klopt, en onze laatste 141 Lari’s wissel ik om voor €45,- (als ik mij dat goed herinner).
Om vijf uur kunnen we boarden. Het is weer een Airbus A321-200 Narrow-body.
We hebben de stoelen 3A en 3B. Er is plaats in ons gedeelte voor 20 passagiers, maar we zijn slechts met zijn vijven.Spettert het iets?Ons welkomstdrankje komt door en het menu. Dat gaan we goed bestuderen.Precies op tijd (05.25 uur) gaan we taxiën.Om 05.35 take-off. Als het goed is vliegen we in 2.25 uur naar Istanboel. Daar moeten we om 06.55 uur landen. We hebben dan 3.30 uur de tijd om over te stappen.We zijn ‘los’.Dit is niet de Middellandse Zee, maar het Reservoir van Tbilisi.We zijn naar het noorden gedraaid en vliegen nu boven het noordelijk gedeelte van Tbilisi.Afscheid van de Koera-rivier.Onze maaltijd komt vlot door, maar ja, twee stewardessen op vijf passagiers.Mooie wolkenformaties, we zijn al een minuut of tien aan het dalen. Meteen zet ik mijn horloge een uur terug.We zitten al boven Istanboel, dit is de Kaǧithane-kreek.Dit is de Zee van Marmara, u weet wel, dat zeetje tussen de Zwarte Zee en de Middellandse Zee.We zijn naar het noorden gedraaid en vliegen recht op de luchthaven aan. Die ligt een heel stuk noordwestelijk van Istanboel.Is dit de Hagia Sophia? Nee, die ligt een heel stuk naar het zuidoosten. Wat het dan wel is, weet ik niet.Touch-down om 06.35 uur. We hebben dus twintig minuten ‘ingehaald’.Om vijf voor zeven staan we aan de gate. Daarna volgen we de borden ‘transfers’.
Tot mijn verbazing moeten we weer door de security. We zijn toch niet op weg naar ‘buiten’? Maar het klopt, dit zal wel een ander gedeelte van de luchthaven zijn.
In elk geval hoeven de bergschoenen niet uit en de iPads mogen in de rugzak blijven.
De rugzakken gaan door de scanner en hoeven niet uitgepakt te worden.
Ben ik nog gefouilleerd? Dat kan ik mij niet herinneren.
Kijk, we staan op het informatiebord.We vliegen om 10.35 uur en zijn dan om 13.05 in Amsterdam. De vliegduur is 3.30 uur.
Het is even zoeken naar de lounge, tjonge, Istanboel Airport Atatürk International is een onwijs groot vliegveld.Als we voor de lounge staan, kan Orchideetje haar boardingpas niet vinden.
Dat is niet zo best, want ten eerste mag zij nu de lounge niet in en ten tweede kan zij straks niet boarden. Er zitten hier drie heren achter drie computers. Ik leg het probleem uit en meteen, onmiddellijk en direct wordt zonder mankeren binnen de kortste keren een nieuwe boardingpas uitgeprint. Hulde!
Nu mogen wij de lounge betreden. Nou, dat ziet er pico bello uit! We kunnen ons te buiten gaan. Dat doen we dus niet, bescheiden als we zijn.TV kijken kan hier ook. Dit lijkt me nu echt een TV-wandje voor thuis, dan hoef ik niet te zappen.Zo’n voetbalmonitor past wel in de kelder of op zolder.Tjonge, wat een toiletruimte!WiFi werkt ook, maar eerst moet ik bij een monitor mijn boardingpas scannen en dan wordt de username en het wachtwoord uitgeprint. Dat moet ik weer invoeren in mijn mobiel, het kan bijna niet ingewikkelder. U begrijpt, dat invoeren gaat een paar keer mis, maar uiteindelijk lukt het.Om 09.35 uur lopen we naar gate B16, dat duurt een kwartiertje. We kunnen meteen boarden. We vliegen met een Airbus A330-203 Wide-body.
‘Ons’ gedeelte bevat 24 stoelen in drie rijen van twee. We hebben de stoelen 2J en 2K aan het raam. Kijk mij eens riant zitten!Het welkomstdrankje komt door en het menu.Hm, er is vertraging meldt de gezagvoerder, maar de reden wordt mij niet duidelijk.
Om 11.04 uur gaan we taxiën. Sowieso hebben we nu een half uur vertraging.
IST is een enorm groot vliegveld en ze zijn druk aan het bouwen. Erdogan wil er beslist iets ‘groots’ van maken (voor zichzelf).Om 11.30 uur take-off. We hebben dus 55 minuten vertraging.Even later zijn we ‘los’.Kijk, de Zwarte Zee, nemen we die ook nog even mee.We zijn met z’n twaalven, dus de drie stewardessen hebben het niet echt druk. Al snel komt de bestelde lunch door. Nou, zoals altijd prima! We krijgen nog koffie toe (of eigenlijk wat je maar wenst).De vlucht is mooi te volgen op de monitor voor mijn neus. In het echt valt het mee, maar met fotograferen spiegelt het wel iets.Ik zet mijn horloge opnieuw een uur terug, nu zit ik op de Nederlandse tijd.
Het schiet lekker op, voor ons ligt het Ketelmeer en daarachter het IJsselmeer.We bevinden ons boven Oostelijk Flevoland. Ziet u al die windmolens? Als we zo doorgaan blijft er geen wind meer over!Ook weer Oostelijk Flevoland, we vliegen recht op Lelystad af.We zijn aan het zigzaggen, maar rechts op de punt ligt Enkhuizen.En dit is Hoorn.Ai, dat prachtige Noord-Hollandse weidelandschap.Dat is Heerhugowaard.We zijn weer behoorlijk gedraaid en zitten zo ongeveer boven Assendelft.Het Noordzeekanaal en zijkanaal C.Dit is Spaarnwoude. Hebt u hier weleens gewandeld. Echt mooi om naar die laag overkomende vliegtuigen te kijken (en te luisteren).Zwanenburg, dat lijkt me de meest tragische stad van Nederland om in te wonen.Knooppunt Raasdorp. We zitten recht voor de Zwanenburgbaan oftewel de 18C – 36C.Om 13.30 uur touch-down. We zijn dus 25 minuutjes later dan gepland. Toch mooi een half uurtje ‘weggevlogen’.Ach Schiphol, de verkeerstoren. Ik krijg altijd weer een brok in de keel. Hebt u dat nu ook?Als laatste de GPS-track van het laatste stukje.Vijf minuutjes later staan we aan de gate, ik meen de E18. De controle door de Kmar duurde vijftien minuten. Dit moet toch echt anders. De Kmar moet maar eens in Turkije gaan kijken hoe dat moet.
De koffers komen snel, maar helaas missen we nipt de trein van .06 uur. Nu hebben we hem van .36 uur. Ach, we komen zonder verdere vertragingen mooi op tijd thuis.
De reis zit erop! Jeroen, alle groepsleden en Djoser: bedankt!