Zaterdag 29 oktober 2011
Ano Archanes – Phourni – Kato Archanes – Heraklion
Om acht uur staan we op. Ik maak eerst thee in het keukentje. Om kwart voor negen lopen we naar het pleintje. Normaal vind je op elk pleintje een aantal gelegenheden waar je kunt ontbijten of lunchen. Hier is er niet één! Na enig zoeken vinden we een bakkerij waar we een broodje kopen. Koffie of thee hebben ze hier niet. Iets verder is een taverne die open is. Er zitten hier – ondanks het vroege uur – welgeteld 11 mannen aan de koffie. Tja, ik zie dat op Kreta vaker, volgens mij verlaten die mannen het huis om hun vrouw niet voor de voeten te lopen. Pak dan zelf eens de stofzuiger, zou ik zeggen. Zoals vaker is er weer een enorme discrepantie tussen de Rough Guide en Anavasi.
De laatste laat de E4 over de asfaltweg in pal oostelijke richting lopen, de eerste gaat noordwaarts en gaat naar de opgraving Phourni. OK, dat laatste gaan we doen en dan pakken we in Kato Archanes de bus naar Heraklion.
Eerst lopen we terug naar ons appartement om onze rugzakken te halen. Het weer ziet er prima uit en ik maak meteen een paar foto’s in Ano Archanes. Mocht u in de buurt zijn, ons appartement kan ik aanbevelen. In een zwembad(je) is voorzien. Aan de markering (geel-zwart) te zien is dit de ‘echte’ E4. Op naar de opgraving. Rond elf uur bereiken we de opgraving en we volgen eerst het hek. Door het hek fotografeer ik deze ‘vijver’. Wat zou dit in vredesnaam voorstellen? Ons vermoeden blijkt juist, de site is gesloten. Waarschijnlijk valt er ‘niets’ te zien, dat wil zeggen, alle Minoïsche resten liggen verstopt onder dikke lagen zand en keien waar weer kreupelhout op groeit. Heeft er iemand nog een paar miljoen euro in een oude sok zitten? Bijenkasten, heel Kreta staat er vol mee. En dan met de echte Griekse Yoghurt en walnoten. Heerlijk! Dit lijkt zo op het oog een jeeptrail. Dat is het ook, maar deze weg is aangelegd door de Minoïers. Kijk, een bordje ‘Theater’. Dat volgen we. Kijk, dit is een nagelnieuw theater, maar naar alle waarschijnlijkheid keken de Minoïers op deze plek al naar (toneel)voorstellingen.

Zoals gebruikelijk is er vanaf het theater een prachtig uitzicht op de vallei.

Op het oog lijkt dit een simpel stukje vlak terrein. Maar ja, op Kreta is er niets vlak.
Dit terrein is dus door de Minoïers gevlakt. Shovels waren er toen nog niet, dus dit is al een enorm werk geweest. Wat heeft er hier gestaan? We bevinden ons hier iets buiten de site, dus de ‘stad’, maar vlakbij het theater. Hier moet ooit een paleis hebben gestaan.
De stenen zullen in de loop van de eeuwen hergebruikt zijn. Zo gaat dat. De jeeptrail is halfverhard, maar het is gewoon de oude Minoïsche toegangsweg. Toentertijd hebben er geen huizen gestaan, maar zeker wel olijfbomen. En die staan er nog steeds. Ach ja, zo’n bord, wat moet je ermee. Het staat alleen maar in de weg. We lopen Kato Archanes in. Kijk, dat bedoel ik nu, het huis is gewoon bewoond, maar het betonijzer steekt de lucht in. Zo’n standbeeld is natuurlijk prachtig, maar wie is deze man en wat heeft hij betekend? Hij is zo ongeveer 84 jaar oud geworden. Is het een dappere strijder uit WO-I, of was hij in zijn werkzame leven het hoofd van de plaatselijke Lagere School (met de Grieks-orthodoxe bijbel)? De bushalte in Kato Archanes. Oeps, zo’n mooie bushalte zie je maar zelden. OK, we bestellen een Nescafé in de taverne tegenover de bushalte. Tja, we hebben er vandaag slechts 4 kilometer opzitten, dat is niet veel. En verder… tja, dit waren meteen onze laatste wandelkilometers. Het is mooi geweest. Om één uur pakken we de bus naar Heraklion en morgen willen we een bezoek brengen aan Knossos.
De bus komt voorrijden, het is een splinternieuwe Mercedes. Overigens, mijn fototoestel (Nikon D60) doet al een paar dagen vreemd. Dat wil zeggen, met de camera is niets loos, het is de lens die raar doet. Dat gaat me in Nederland nog een boel geld kosten, maar het is niet anders. In elk geval doet de lens het nog wel.
In Heraklion kopen we meteen kaartjes voor de bus naar Knossos. Het is bij tweeën en we hebben wel zin in een hapje. Dat doen we bij Koupes, daar komen we toevallig langs. Ik bestel een toeristenmenuutje. Ik krijg daar een (kleine) Griekse salade voor, een glas rode wijn en kip met rijst en frites. Het is niet zoveel, maar het kost slechts €9,90. Nou, naar het hostel gaan we niet meer. Het wordt toch weer Irini waar kamer 404 vrij is. Laat deze kamer nu veel groter zijn dan kamer 405! En de prijs is hetzelfde. We boeken meteen voor twee nachten. We wilden vandaag nog naar het Archeologisch museum, maar dat sluit om drie uur en het is al dik na drieën. Ik doe een wasje en loop met Menno de stad in. Menno gaat internetten en ik loop een rondje. Hier woont een kattenvriend. Het weer is veel minder dan twee weken geleden. Het waait en het is bewolkt. In de Ayios Titos is iets te doen, daar moet ik het mijne van weten. Ik mag gewoon in de kerk, dat valt me mee. Er loopt een fotograaf rond met een professionele camera (Canon EOS 1D) en iemand met een professionele videocamera.
Ja, Grieken leggen de boel graag vast. Je kunt niet weten waar het nog goed voor is.
Wie is die dame in dat blauwe jurkje? Is zij de moeder van die kleuter voor haar? Nee, de dame in dat wit-zwarte mantelpakje zal de moeder zijn. In de gauwigheid hebben ze de kleuter spiernakend uitgekleed. Rechtsachter is nog net de videocamera te zien. Net ontwaarde ik een ronde ‘teil’ gevuld met water en daar wordt de kleuter nu in gejonast. Zo te zien is de beproeving voorbij, de kleuter wordt aangekleed. Hoort dit erbij als je overgaat tot het Grieks-orthodox geloof? Nou, dan bedank ik beleefd! Nog even een plaatje van de Venetiaanse Loggia. De Morosini fontein ziet er bij avond toch heel anders uit dan overdag. Het water zit er nog steeds niet op, dat heb ik in al die jaren ook maar één keer gezien. Kijk, dit zijn die ‘gelegenheden’ waar je dag en nacht een broodje kunt scoren. Hier in Heraklion zijn er plenty. Ach, dat missen we net. Morgenochtend is hier de start van een rally. Er staan hier op het Elefterias plein zeker 100 rallykanonnen geparkeerd. De kenner ziet natuurlijk meteen welke bolides hier staan, dus dat vermeld ik niet. Eigenlijk vind ik het te koud en te winderig om op een terras te gaan zitten. Ik loop terug naar Irini en zet de TV aan. Tja, ook op Kreta is er niets op de TV, daarvoor kun je net zo goed in Nederland blijven. Ik maak nog een beker chocomel, ga onder de douche, bel nog even naar orchideetje en kruip er in. Oh ja, morgen gaat de tijd een uur vooruit (of was het achteruit?).