Donderdag 27 oktober 2011
Zaros – Rouvas – Ghergheri – Varvara – Heraklion
Om half acht sta ik op, pak de rugzak in en om acht uur zitten we aan het ontbijt. Nou ja ontbijt, we krijgen een kan koffie en daarna worden er in sneltreinvaart allemaal schoteltjes met heerlijkheden neergezet. Ai, nu begrijp ik de opmerking die gisteren iemand slaakte: ‘in Keramos wordt het beste ontbijt van Kreta geserveerd’. We rekenen €20,- af en lopen naar restaurant Vegera. Het is de bedoeling hier een taxi te regelen (de uitbaatster spreekt prima Engels) en ons dan naar het einde van de asfaltweg te laten rijden. Vandaar willen we naar de berghut lopen en dan door naar Ano Asites.
OK, het lukt, om 09.35 uur komt de taxi voorrijden en om 10.00 uur bereiken we het eind van de asfaltweg. De taxichauffeur vraagt maar liefst €40,- voor deze grap, maar de linker en rechterschokbreker lopen op hun laatste benen. OK, eerst moeten we nog een kilometertje dirt road overwinnen. Er staat trouwens een beste wind en het is hier slechts 12 graden in de plus. Kijk, daar beneden ligt de jeeptrail die we gisteren hebben gelopen. Bij een blauwe markering slaan we rechtsaf. Al na enkele tientallen meters houdt de dirt road op en staan we midden tussen de grote en kleine keien. Sporadisch is er een blauwe stip ter markering. Het ‘pad’ is volledig geërodeerd en bedolven onder keien. Hier en daar is het ook nog gemeen steil en/of overwoekerd door doornige struiken.Het is gewoon geen doen, we maken nauwelijks voortgang. Als dit zo blijft – en daar ziet het naar uit – dan gaan we de berghut vandaag niet halen, laat staan Ano Asites.
Om 11.10 uur nemen we de beslissing om terug te gaan. Dat valt niet eens mee, zelfs niet met behulp van GPS.Om twaalf uur staan we weer op het punt waar we uit de taxi zijn gestapt. Nou, we houden eerst even pauze, eten wat en denken na wat te doen.
Tja, veel keus is er niet, er zit niet veel anders op dan opnieuw over de asfaltweg naar beneden te lopen. Laten we hopen dat we een lift krijgen. Zoals gezegd, er staat hier een beste wind en daarboven waarschijnlijk nog veel meer. Die windmolens staan dus echt stroom te produceren. Pas om twee uur passeert ons een pick-up die ons naar Ghergheri wil brengen. Tja, verder gaat hij nu eenmaal niet. Daar zijn we al na 7 (zeven) minuten. Menno stapt uit. Tja, dat Ghergheri is echt in slaap gesukkeld, maar het is hier ook 10 graden warmer dan boven.Gelukkig, de taverne is open. De biertjes staan uitnodigend op de bar, maar ik kies voor een Nescafé. Tjonge, daar zitten we nu op 514 meter hoogte en met 14.11 kilometer in de benen. Dit is al de zoveelste keer dat we door de toestand van het terrein hebben moeten opgeven.
Je zou er gewoon depressief van worden. Wie (de bergsportvereniging dus) initieert nu een route door onbegaanbaar terrein, die niet of nauwelijks gemarkeerd is. De kans dat een wandelaar hier zijn enkel verzwikt of erger is levensgroot. En die wandelaar heeft dan wel een levensbedreigend probleem. Ik heb het wel een beetje gehad met de E4 op Kreta. En waarom loopt de route niet gewoon via stadjes en dorpen waar je kunt overnachten? Nou ja, laat maar.
Laten we maar proberen om over asfalt via Varvara naar Ano Asites te komen. Na een kilometertje kunnen we instappen bij een Griekse die naar Varvara moet. Ze spreekt goed Duits, als ik het goed heb heeft ze in Duitsland familie wonen. Daar is ze geregeld geweest. De Griekse had het al gezegd, maar in Varvara is geen hotel. En dat voor toch een redelijk grote stad. We lopen naar het einde van Varvara en wachten daar op de bus. Er is hier een indrukwekkend monument. Tja, de teksten zijn in het Grieks, dus is het raden naar het ‘waarom’ van dit monument. Is deze man hier gefusilleerd in verband met een steekpenningenaffaire betreffende de aanschaf van de F16? Of is hij met zijn F16 hier de berg ingevlogen? Heeft hij met zijn F16 in 1974 de luchtslag tegen de Turken gewonnen? Wie het weet mag het zeggen. Komt de bus wel? We lopen terug naar het centrum, daar hadden we een bushalte gezien. We laten ons vertellen dat er ook geen hotel is in Ano Asites, dus daarheen gaan heeft ook geen zin. Om kwart over zes komt de bus naar Heraklion voorrijden.
Daar stappen we in en betalen €3,20 p/p. Een uurtje later staan we op het busstation van Heraklion. Zover was het niet, maar we zitten midden in de spits. We horen dat er morgenochtend om 09.00 uur een bus gaat naar Venerato. Van daar willen we dan naar Ano Arhanes lopen. Het traject van Ano Asites naar Venerato laten we (voorlopig) voor wat het is.
Laten we het Hostel maar eens proberen. Voor €10,- p/p kunnen we op de slaapzaal terecht en voor €12,50 p/p krijgen we een eigen kamer. Dat laatste doen we.
We gaan eten bij de Chinees. Daar heb ik vaker gegeten en ik vind het daar erg goed.
Ik bestel een Heineken, kippensoep met koren en Sechsuan beef. Tja, we zijn in Heraklion en in een gerenommeerd restaurant, dus moet ik voor dit lekkers €19,- afrekenen. Ach, ondanks dat we de berg niet overkwamen hebben we toch fraai gewandeld. Daarvoor zijn we tenslotte hier. Onderweg naar het Hostel bel ik nog even naar Orchideetje. Ik zie thuis wel wat dit bellen me allemaal kost. Om negen uur zijn we weer in het Hostel. Ik ga onder de douche. Helaas, het licht in de douche werkt niet en het water is koud. Verder is het allemaal net zo smerig als vorig jaar. Het Hostel in Rethymno ziet er 100% beter uit!