Woensdag 26 oktober 2011
Zaros – Rouvas kloof – Zaros
Om half acht staan we op, pakken in en lopen om acht uur naar het restaurant. Ik had nog geen foto van het ontbijtbuffet gemaakt, dus bij deze. Ook had ik nog geen foto gemaakt van ons chalet, bij deze. Tja, op de foto ziet het er eigenlijk niet uit, maar ik verzeker iedereen dat het een prima chalet is. Ook nog een foto van het zwembad. OK, het is niet zo groot, maar het ligt er idyllisch bij. Het weer is trouwens vele malen beter dan gisteren. We rekenen af en ik ben €75,- kwijt voor twee overnachtingen, twee ontbijtjes en een warme maaltijd. Nou, dat valt me alleszins mee, maar we zijn iet of wat ‘gematst’ met de prijs van de overnachtingen. Om half tien verlaten we de poort aan de achterzijde van Eleonas en lopen over de dirt road naar het begin van de kloof. We zigzaggen omhoog. Links beneden ligt de kerk in aanbouw. In de verte ligt Zaros. Geiten zijn er ook, eigenlijk vallen die beestjes tussen de rotsblokken nauwelijks op. Het is dat ze zo stinken, anders zou je er zo aan voorbij lopen. We zijn nu 3 kilometer onderweg, zitten op 616 meter hoogte en bereiken het begin van de kloof. Oh ja, het is de ‘Rouvas’ kloof. Het is 18 graden in de plus, prima wandelweer dus. Het begint goed, steil is het niet. Hier en daar staat ter ‘versiering’ enig gammel houtwerk. Ik werp even een blik achterom, we zitten hier op bijna 700 meter hoogte. Het is zonnig en we hebben een fris windje in de rug. In de kloof staan nog aardig wat bomen. De kloof wordt smaller, de wanden gaan steil omhoog. In een kloof zijn de contrasten tussen zon en schaduw altijd erg groot. Het oog kan zulke verschillen aardig opvangen, maar een camera heeft daar veel meer moeite mee. In elk geval is de kloof hier behoorlijk voorzien van grote keien. We zitten hier op 800 meter hoogte en we hebben er 4.89 kilometer opzitten. Tja, Grieken wandelen niet, zij nemen de auto of de bus. Een informatiebord plaatsen met tekst in het Grieks is dus zinloos. Het loopt tegen twaalven, we zijn er bijna. De kloof is hier nagenoeg vlak. Hier en daar staat er water in de kloof. Even na twaalven bereiken we het plateau. We zitten hier op 921 meter hoogte en we hebben er 7.04 kilometer opzitten. Er is een bron met koel en helder water. Voor joker heb ik water 400 meter omhoog gezeuld. Maar ja, een bron kan altijd droog staan, dat hebben we eerder meegemaakt. Geiten zijn er ook en deze is aardig brutaal. Er staat hier een kerkje gewijd aan Agio Ioannis. Jaja, dat is toch wel een bekende naam. Er is hier zelfs een berghut die open is. Tja, er is niets, dus je hebt hier alleen onderdak. Smerig is het binnen wel. De houten constructie is ingezakt (omgeduwd?). Mogelijk heeft er voorheen doek over de constructie gezeten. Vanaf hier loopt er een perfect begaanbare jeeptrail in oostelijke richting. Kijk, dat schiet tenminste lekker op. Onderweg lunchen we gezeten op een muurtje op 1165 meter hoogte. We hebben er nu 10.85 kilometer opzitten. OK, we gaan weer verder. Het voordeel van een jeeptrail is dat je niet bang hoeft te zijn om te struikelen en je gewoon om je heen kunt kijken. Om kwart over twee bereiken we de asfaltweg. Hier staat een, tja, ze zijn hier iets aan het bouwen. Maar wat moet dat hier worden? We zitten hier op 1310 meter hoogte en we hebben er 12.37 kilometer opzitten. We pauzeren hier. Tja, gaan we nog verder?
Eigenlijk wilden we vandaag naar de berghut ‘Prinos’. Volgens de uitbater van Eleonas is de berghut open, maar daar geloven we niets van. Dan zouden we nog verder moeten lopen. Daarbij komt dat straks de jeeptrail overgaat in een stippelpad. Nou, dan weet je het wel, dat wordt klauteren. Het loopt al tegen drieën. Het wordt sowieso te laat. We gaan over de asfaltweg naar beneden. Mogelijk kunnen we in Ghergheri overnachten. Een lift zou ook nooit weg zijn, want deze asfaltweg behoort niet tot de E4.
OK, even na drieën gaan we op pad. Op de achtergrond staat dat onduidelijke bouwsel. Met grote zigzaggen dalen we af. Afsnijden is er niet bij, daar is het toch te steil voor. Deze wals is zeker achter gelaten tijdens de aanleg van deze asfaltweg. Aan deze weg was zeker dringend behoefte. Slijten zal deze weg niet, er rijdt geen kip overheen. Wacht… een pick-up! We kunnen nog mee ook! Ik kijk snel op mijn GPS, we hebben er nu 17.4 kilometer opzitten en het is vier uur. We horen dat er in Ghergheri geen hotel of wat dan ook is, maar gelukkig kunnen we meerijden naar Zaros. Tja, daar zijn we vanmorgen vertrokken, het is bizar. Eerst maar een taverne bezoeken. Daar bestel ik een Grieks biertje, een Mythos. We krijgen er wat te knabbelen bij. OK, naar Eleonas gaan we niet terug. In Zaros kunnen we terecht in ‘Nana’ of in ‘Keramos’. Eerst lopen we langs Nana. Oeps, dat ziet er Chique de Frique uit. Daar heb ik even geen zin in. OK, we lopen door naar Keramos, dichter bij het centrum gelegen.
Het ziet er gemoedelijk uit en we worden hartelijk ontvangen door ‘Oma’ met koffie.
We vragen naar een 2-persoonskamer met aparte bedden. Nou, dat kan en we krijgen allebei een eigen kamer met daarin een groot 2-persoonsbed. Het kost €20,- met ontbijt p/p. Dat valt alleszins mee. Volgens mij worden we opnieuw ‘gematst’ met de prijs van de overnachting. Ik doe een wasje, bel even naar Orchideetje en ga onder de douche.
Om zeven uur lopen we naar restaurant ‘Vegera’, daar hebben we gisteren op de bus gewacht en de eigenaresse was zo vriendelijk om ons naar Kamares te brengen. Zij heeft nog iets van ons tegoed. Tot onze verbazing is er geen kaart. We krijgen het ene na het andere gerecht op tafel. De wijn hoort er gewoon bij! Als toetje krijgen we raki met taart. Tjonge, we hebben uitstekend gegeten!! Het restaurant zit ook aardig vol. We rekenen af en ik ben helemaal vergeten wat de schade in euro’s was. Tja, halverwege de maaltijd kregen we een tweede halve kilo wijn gepresenteerd en dat hakt er wel in natuurlijk. Om negen uur lopen we naar Keramos, nou ja, dat is hier om de hoek.