Maandag 20 oktober 2008
Argiroupolis – Rethymno
We staan om half acht op en pakken meteen in. Mijn fles Raki neem ik niet mee, ik zet hem tussen de andere flessen drank in het keukenkastje. Ik maak nog een beker thee. Het is bewolkt en veel koeler dan gisteren. Mogelijk trekt het vandaag nog bij.
Om kwart voor negen ontbijten we weer bij de Taverna op de hoek. We weten inmiddels dat de uitbaatster Mariana heet. Om half tien vertrekken we en lopen over de asfaltweg via Zouridi naar Agios Konstantinos. Als we wat hoger komen zien we de kloof waar we gister naar op zoek waren. Weer wat verder is een huis in aanbouw. De ‘stenen’ worden ter plaatse uit rotsblokken gezaagd. Dat is ook een manier natuurlijk. Om half elf lopen we Agios Konstantinos in. Tjonge, dit is echt een armoedig dorp. Alles ziet er even vervallen uit. We drinken een nescafé in een zeer smoezelige Taverna.
De zon begint door te komen, ik had niet anders verwacht. Als we door het dorpje Roustica lopen zien we een bord dat de aandacht vestigt op een kerkje. Van buiten ziet het er heel gewoontjes uit. Helaas is het kerkje op slot, maar meteen komt er iemand aansnellen met een sleutel. Het interieur is heel bijzonder, het kerkje is van onder tot boven beschilderd. Helaas mag ik binnen absoluut geen foto’s maken. Als we verder lopen komen we een buslading Duitse toeristen tegen. Bijzonder zal het dus zijn, hoewel het dorpje niet in de Lonely Planet staat.
Onderweg naar Kaloniktis staan een aantal prachtige huizen. We zijn niet zo ver van Rethymno vandaan, zouden de ‘rijken’ hier wonen? Om half een zijn we in Kaloniktis. We willen hier lunchen, maar helaas, er zijn twee Taverna’s maar lunches serveren ze niet. Gelukkig hebben we wat te eten meegenomen en net buiten het dorpje knabbelen we dat op, zittend op een grote steen. Vanaf hier moeten we door het dal in pal oostelijke richting naar Ano Valsamonero. We lopen een slecht verharde weg af naar beneden. Verderop wordt de weg smaller en smaller en via een onbewoond huis komen we op een avocado plantage terecht. Hier zitten we niet goed.We lopen maar verder en komen daarna terecht in een olijvengaard. Hier zitten we ook niet goed. We moeten sowieso een pad zien te vinden. Dat valt niet mee, buiten de olijvengaard staat er ondoordringbaar struikgewas. Uiteindelijk zien we telefoonpalen.
Die staan meestal langs een pad. Daartoe moeten we eerst over een hoog hek klimmen en gelukkig komen we daarna op een pad uit. Dat volgen we en we komen uit… bij de steen waar we een uur geleden hebben geluncht. Zo schiet het niet op natuurlijk. Tja, dit is het dal en in de diepte loopt ongetwijfeld een rivier. Ik vermoed dat ook daar ondoordringbaar struikgewas staat. En dan ergens achter de heuvel moet Ano Valsamonero zijn. We lopen de slecht verharde weg maar weer op naar Kaloniktis. Van daaruit lopen we over de asfaltweg naar Agios Andreas. Tja, als je auto zo in de prak zit kun je hem maar het beste in de berm parkeren. Iets verder is een Taverna, daar drinken we rond drie uur een colaatje. Om half vier bereiken we Agios Andreas. Hier moeten we rechtsaf naar Ano Valsamonero en dan door naar Armeni. Dat halen we vandaag niet meer. In Agios Andreas is geen hotel. Er staat hier een Taverna waar we het nog even navragen. Het klopt, overnachten in de buurt is nergens mogelijk. We besluiten om de bus te nemen naar Rethymno en morgen terug te komen. Om vier uur komt er een bus, dat is al gauw. Ai, ik krijg een idee.
Vandaag is mijn moeder jarig en de twee meisjes in de Taverna willen misschien wel het Griekse ‘er is er één jarig’ zingen. Dat willen ze wel. Eerst bel ik mijn moeder op en na de felicitaties in het Nederlands, wordt zij in het Grieks toegezongen. Mooier kan ik het toch niet maken! Bedankt meisjes!
Om vier uur komt de bus, dat klopt in Griekenland gewoonlijk. In twintig minuutjes rijden we naar Rethymno. In het busstation kijken we even hoe laat de bussen naar Agios Andreas gaan. De bus gaat om 08.15 uur en 10.00 uur, maar het kan zijn dat de bussen morgen staken. Ook dat nog!
We lopen de stad in, tjonge wat is het druk, dat ben ik niet meer gewend. We willen hotel Byzantine proberen. Maar als we er zijn blijkt het gesloten. Een aanpalend hotel zit ook dicht. Dan maar naar het hostel. Dat is gelukkig open. Het kost maar €9,- per nacht, maar daarvoor lig je wel op een slaapzaal. We gaan de straat op en lopen een rondje langs de haven. Het begint al te schemeren. Daarna lopen we de binnenstad in. Alle terrassen zitten vol. Zouden dit allemaal toeristen zijn? Het moet wel, gezien de kleding. We stappen restaurant ‘La Rentzo’ in. Het ziet er hier wel goed uit. Ik bestel pork chop en een mythos. Het smaakt me prima, dat mag gezegd. Tijdens het eten smeden we het plan voor morgen. Om half tien zijn we bij het hostel en na een douche ga ik te bed.