Zaterdag 16 juni 2007
Metéora
Ik sta om 07.00 uur op. Gisteravond tot laat hoorde ik vrij harde muziek. Hadden de buren een feestje? En als ze nu Griekse muziek draaiden, nee hoor, hier in Griekenland hebben ze een echte Griekse Frans Bauer en een echte Griekse André Hazes. Fijn, bedankt! Midden in de nacht werd het toch wel fris, zodat ik in mijn slaapzak ben gekropen.
Tegen half acht ga ik naar het restaurant en bestel een ontbijtje met Nescafé en yoghurt met honing. Dat kost €5,30 en dat valt toch alleszins mee. Daarna naar de bushalte pal tegenover de camping. Nou ja, bushalte, tegen het hek hangt een verroest en scheefgezakt bordje van KTEL, de Griekse busonderneming. Precies 08.40 uur komt de bus voorrijden, inderdaad keurig op tijd. Een kaartje kost €1,20 dat de controleur persoonlijk komt overhandigen. Kijk, dat is nu service.
Na een kwartiertje haarspelden en asfalt zijn we bij klooster Megalou Meteorou. Ik schat dat je te voet zeker een uur kwijt bent.
Ik begin met twee foto’s van Megalou Meteorou, voor de dieptewerking heb ik even een Japans stel gevraagd om voor mij te poseren. Ze wilden nog buigen, maar nee, dat is niet de bedoeling, gewoon stil staan en kijken. Niet te innig, dat is hier niet gepast. Megalou Meteorou sla ik over, hier heb ik vorig jaar al een bezoek aan gebracht.Op naar Varlaam, dat ligt vlakbij Megalou Meteorou. Over dat wiebelige brugje (links onder, tweede foto) moet je naar binnen. Ach, er wordt hier dag en nacht gebeden, moet je maar denken. De toegangsprijzen zijn nog hetzelfde als vorig jaar, te weten €2,00. In het verleden werden de voorraden – en de monniken – met een touw en een net opgehesen. Nu is er een pad met ordentelijke trappen. Het originele wijnvat met een inhoud van 9.000 liter. De ingang naar de verblijven van de monniken. Ja, die zijn er nog, die monniken bedoel ik. Helaas mogen er geen foto’s gemaakt worden in de kapel, die is wel bijzonder met vele fresco’s, iconen en andere kunstvoorwerpen.
Vanaf Varlaam uitzicht op, dat moet wel Roussanou zijn, met op de achtergrond – nauwelijks zichtbaar – Agiou Stefanou. Ik heb het wel gezien, en via de parkeerplaats met de kraampjes met souvenirs loop ik richting Agia Triada. Ik maak nog een foto van de andere kant van Varlaam. Ik moet de nodige kilometers tippelen, maar dat is niet erg. In de bus danwel met de auto kun je niet zoals ik genieten van de prachtigste uitzichten. Hier een bijzonder mooi uitzicht met links Roussanou, beneden de stad Kalambáka en rechts Agios Nikolaos. Deze beide kloosters bezocht ik vorig jaar al, dus nu sla ik ze over. Deze twee kloosters zijn veel kleiner dan Varlaam of Megalou Meteorou, maar ik vind ze veel intiemer. Ik loop door naar het uitzichtpunt ‘Psaropetra’. Alle bussen doen dit punt aan. Toch moet je hier goed uitkijken, het uitzichtpunt bestaat uit een grote, gladde rots. Sommige mensen nemen echt risico’s zoals die jongen die zijn fiets op het uiterste puntje zet en dan foto’s gaat maken. Vanaf hier zijn er maar liefst vier van de zes kloosters tegelijk te zien. Links vooraan Roussanou, links naar beneden Agios Nikolaos, helemaal bovenop Megalou Meteorou en meer naar rechts en iets lager Varlaam.Dit is het plaatje van de ansichtkaarten. Links Agia Triada en beneden Kalambáka.Nog een keer Agia Triada, het klooster waar in 1981 voor de James Bond film ‘For your eyes only’ is gefilmd. Die film heb ik nog steeds niet gezien. Het bord met de kledingvoorschriften. Niets van aantrekken, want bij elk klooster hangen voor de dames rokachtige omslagdoeken. Het ziet er wel buitengewoon potsierlijk uit als een reisgezelschap aldus uitgedost een klooster bezoekt. Zou dit de Schepper een glimlach ontlokken? We komen naakt ter wereld, dus eigenlijk begrijp ik niet goed waarom men zich druk maakt. Ook hier is de toegang weer €2,00. Druk is het niet, er zijn maar een paar andere bezoekers. Ik begrijp het wel, dit klooster is voor mensen die wat slecht ter been zijn nagenoeg ontoegankelijk vanwege de vele trappen.
Binnen weer de windas en het bekende net, verder is het niet bijzonder spectaculair. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op Kalambáka. Ik heb het snel gezien, op naar Agiou Stefanou. Nog even een fotootje ten afscheid.Agiou Stefanou ligt gelukkig vlakbij. Er staan een aantal bussen geparkeerd, de bekende kraampjes met souvenirs, maar ook een mobiele ‘snackwagen’. Ik koop een koud blikje cola en ga er op mijn gemak bij zitten. Ik heb een pakje crackers bij me, die smaken prima bij de cola.
Agiou Stefanou ligt er prachtig bij, het is een groot complex en wat het bijzonder maakt, dit klooster wordt bewoond door nonnen. Bij de ingang zit de eerste non klaar om mij een kaartje te verkopen. Van top tot vermoedelijk teen is zij in het zwart gekleed. Uiteraard gesluierd, alleen haar ogen en een klein stukje gezicht is te zien. Hier worden ook souvenirs verkocht, videobanden, ansichten en de bekende schilderijtjes met heiligen. De non die hier verkoopt, zal de zus zijn van de eerste, ze lijken krek op elkaar. Ik vraag het maar niet, ze kijken allebei ijzerenheinig. Het oogt allemaal erg nieuw, volgens mij is de boel hier volledig gerestaureerd, gezien het klooster uit 1312 dateert. Ook hier mag je geen foto’s maken in de kapel, erg jammer.
Het uitzicht op Kalambáka is groots, straks loop ik terug naar Agia Triada en vandaar over het voetpad naar beneden. Is dit nu een soldaat of een heilige. Het zwaard en de tekst in de linkerhand voorspelt weinig goeds voor een atheïst. Dit bedoel ik nu, een groep toeristen waarvan een aantal dames uitgedost zijn met de zwarte rokachtige omslagdoeken. Er is hier ook nog een bloementuintje, dat past wel bij de nonnen. Het is tegen twaalven, ik heb het hier wel gezien. Bij deze heb ik dus alle zes de kloosters bekeken. Hoewel, feitelijk zijn het er 23, echter 17 kloosters zijn vervallen tot ruïnes.
Mocht ik hier nog eens komen, dan zou ik eens kunnen proberen om een ruïne terug te vinden.
Terug naar Agia Triada, waar het pad begint naar Kalambáka. Dat pad is bijna helemaal in prima staat en ik geniet van de prachtige bergen. Ik ben helemaal alleen, dit missen alle toeristen die hier met de bus of de auto komen. In Kalambáka moet nog een bijzondere kerk zijn, geheten: ‘Church of the Assumption of the Virgin’. Het is even zoeken, er zijn hier meerdere kerken, maar toch gevonden.
Helaas is de kerk gesloten. Er staat hier een bord van de EU, hier is of wordt voor ruim een miljoen euro verspijkerd. Tja, de vraag is aan wat. Ik trakteer mezelf op een espresso op een terrasje en loop daarna op mijn gemak naar de camping. Onderweg een afgedankte pick-up. Ik vraag me af hoeveel jaar dat ding hier al staat. Sommige tuinen liggen er prachtig bij, zou hier een Vutter de boel bijhouden? Ook blijf ik me verbazen over de rotsformaties. Dan te bedenken dat miljoenen jaren geleden deze vlakte een binnenzee was. Wilde bergstromen hebben de rotsen gescheurd, gepolijst en er holen in uitgeslepen. Tegen half drie ben ik op de camping. Eerst doe ik maar een wasje, dat is vanavond weer droog. Daarna op naar het zwembad, mijn kleurenschema steek ik bij me. Ook deze keer waag ik mij niet in het water. Tegen zessen pak ik een snelle douche en daarna drink ik op het terras een Alfa biertje. Eerlijk gezegd, Mythos vind ik toch lekkerder, het is wat ‘zachter’. Tegen zevenen lopen we naar restaurant Paramythi in Kalambáka. Ik bestel een Griekse salade, een Mythos en souvlaki. Het smaakt opnieuw prima en dat voor maar €10,80.
Na het eten kopen we nog een ijsje en ik maak nog een foto van de fontein. Morgen moet er gelopen worden, we maken het niet te laat.