Donderdag 11 maart 2010
El Cubano, strand
Om half acht zitten we aan het ontbijt en even na negenen rijden we weg. Overigens, koffie bereiden kunnen ze hier niet. Na zo’n half uurtje bereiken we het natuurpark ‘El Cubano’. De bus kan hier niet verder, daarom stappen we over op twee voormalige Russische legervrachtwagens. De volgende twee kilometer gaat hotsend en botsend over een slechte keienweg.
We stappen uit bij een restaurant en krijgen eerst een welkomstdrankje. Dat gaat er wel in, het begint al knap warm te worden. Onder leiding van een gids – zijn naam ben ik helaas vergeten – maken we een wandeling door het natuurpark.Het begint meteen spannend, we moeten over een instabiele hangbrug. Daarna volgt een mysterieuze boom, trappen, weer een hangbrug en een stukje rivier. Onderweg vertelt de gids van alles over medicinale planten. Halverwege de wandeling passeren we een boerderijtje. Op de terugweg zullen we hier koffie drinken. We zijn er nog niet, meerdere malen moeten we de rivier oversteken. Na vier kilometer bereiken we de waterval. Hier kan gezwommen worden, maar zelf laat ik dat maar achterwege. Het water ziet er nogal koud uit. Nou ja, het is intussen 30 graden in de plus, maar ik zie een beetje op tegen de overgang. Op de terugweg schiet ik dit mooie plaatje, het lijkt Suriname wel. Wat mij opvalt is dat we niet precies de track lopen die mijn GPS op de heenweg heeft vastgelegd. De track zit er zeker 200 meter naast. In de bus klopte de positiebepaling ook al niet. Mijn positiebepaling zat veelal 100 tot soms wel 500 meter naast de weg. Dat was soms links, soms over de weg en dan weer rechts. Ik heb al verschillende Grids en kaartdata geprobeerd, maar dat hielp niet. Een waypoint (ons hotel) lag ook ineens 100 meter verder. Heeft Amerika de SA (Selective Availability) boven Cuba aanstaan?
Amerika boycot Cuba tenslotte! Dat moet het wel zijn. Ik wil eens proberen uit te zoeken of dit inderdaad het geval is. Tja, dan heb je dus niet zoveel aan een GPS op Cuba.
Om één uur zijn we weer bij het restaurant en genieten daar de lunch. Het is een echte Cubaanse maaltijd, die bestaat uit bruine bonen met rijst, aardappels, vis en salade. Uiteraard wordt de lunch begeleid door een zanggroepje.Na de lunch stappen we weer in de voormalige Russische legervrachtwagens. Dat ik nog mag meemaken dat we in vrachtwagens van onze vroegere vijand rondrijden!
Daarna stappen we over op de bus en tegen drieën zijn we in het hotel. De rest van de middag is ter vrije besteding. Eerst maak ik wat foto’s van bloemen in de hoteltuin en daarna gaan we naar het strand.Tja, verder is hier niet veel te beleven. OK, zo’n paar uurtjes relaxen op het strand heeft ook wel wat. Tot mijn verbazing zijn de drankjes – Cuba Libre – ook op het strand gratis. Ik moet uitkijken dat ik hier geen alcoholist wordt en met twee drankjes houd ik het voor gezien. De zon begint in zee te zinken en van dit fenomeen maak ik twee foto’s. Na het diner – idem gisteravond – gaan we naar de kamer. Toch wel vermoeiend zo’n dag.