Vrijdag 19 maart 2010
Varadero – Cárdenas – Varadero
Na het ontbijt lopen naar het strand. Het is 22 graden in de plus, zonnig, maar wel staat er wind van zee. Ook de branding is fors. Er komt meteen een jonge man aanlopen, die strandstoelen voor ons klaarzet. Het strand begint vol te lopen en iedereen begint de zon te aanbidden. Ach, een uurtje is ook wel lekker. Toch moet je hier vreselijk oppassen dat je niet (levend) verbrandt. Om half één stappen we in de bestelde taxi met Diana en Pamela. We hebben afgesproken om vanmiddag op bezoek te gaan bij Gladys.
Het is in Cárdenas wel even zoeken, het is nog een behoorlijk grote stad ook.
Gladys woont boven en haar ouders beneden. Dat is net zo handig. Dit is een gemiddelde Cubaanse straat in een gemiddelde Cubaanse stad. Gladys houdt van planten en bloemen en haar tuin staat er vol mee. Ook staat er een mangoboom. In Cárdenas gaat alles met de fiets of de koets. Wij bestellen ook een koets om iets van de stad te gaan zien. Om het te lopen is het net iets te ver. Hier was ik al een tijdje naar op zoek. Ik heb al diverse Nederlandse bussen zien rijden, maar ja, dan zaten wij in onze eigen bus. Hier staat er een stil. Zou de bus nog in gebruik zijn? De laatste bestemming was: ‘Hoofddorp Bornholm’. Bornholm is een wijk in Hoofddorp. Links van de deur zit nog een sticker. Deze bus zal toentertijd geschonken zijn door de busonderneming. Welke? Dat staat er helaas niet op. De kathedraal van Cárdenas met het standbeeld van Columbus er voor. Het interieur oogt sober. Tegenover de kathedraal staat dit ooit prachtige huis. Het is totaal verpauperd, zelfs het dak is eraf. Een restant tegels zit nog op de muur. Zou hier de keuken zijn geweest?
De vloer is bezaaid met rommel. In een aanpalend parkje staat dit leuke beeld. Had ik al schoolkinderen gefotografeerd in bruin uniform? Ze zitten dus op een technische school. Als we terug zijn van onze rondrit genieten we de lunch bij Gladys. Nou, ze heeft zeker haar best gedaan. Tegen vijven nemen we afscheid en stappen in de gereedstaande taxi. Op naar Villa Cuba. Vanuit onze hotelkamer hebben we een mooi uitzicht op het zwembad. Op naar de espressobar. Keus genoeg en het is allemaal gratis. Cuba Libre kan ook, rum is er genoeg. Na het diner praten we een tijdje met twee Nederlandse echtparen die ongeveer dezelfde reis hebben gedaan als wij, echter met een huurauto. Tot mijn verbazing is zo’n reis precies even duur (of goedkoop) als onze busreis. Kijk, dat doe ik de volgende keer dus ook. Wel wil ik dan hotels in de steden en niet ver erbuiten.
Het is gezellig, dus pas om half twaalf gaan we naar onze kamer.