Zaterdag 20 maart / Zondag 21 maart 2010
Varadero – Amsterdam
Om negen uur genieten we het ontbijt. We pakken in en zetten de koffers achter de receptie. Tegen elven gaan we naar het strand, het is prachtig weer. We bellen even naar Nederland, het is daar 12 graden, maar wel droog. Op het strand horen we dat we terugvliegen via Mexico/Cancun. Het vliegtuig maakt namelijk een rondje. De mensen die op Cancun vlogen deden dat via Varadero. Ook dat nog, dat had ik nergens in de documentatie gelezen.
Lunchen doen we in het buitenrestaurant vlak achter het strand. Daarna werpen we nog een laatste blik op het zwembad (waar ik dus niet gezwommen heb) en halen de koffers op bij de receptie. Om drie uur stappen we in de bus, die ons in een half uurtje naar het vliegveld rijdt.
Onze vlucht is ‘On Time’, dat zit mee. Het valt me op, van de tien getoonde vluchten gaan er maar liefst zeven naar Canada! Inchecken en daarna 25 Pesos p/p vertrekbelasting betalen. Tja, dat is hier nu eenmaal. We wisselen onze laatste Pesosjes in voor Euro’s, dat gaat zonder problemen. Dan door de douane en door de security.
OK, wachten maar. Uit balorigheid koop ik het rode T-shirt van Che dat links vooraan hangt. Ai, onze Boeing, hij is mooi op tijd. Om 17.10 uur gaan we boarden. Twee stewardessen willen wel poseren in hun keukentje. Om 17.40 uur gaan we taxiën en zeven minuten later is het take-off. Dan gaat het snel, we maken meteen hoogte. In de verte ligt Varadero, maar het schiereiland is nauwelijks te zien. Het is een uurtje vliegen naar Cancun en hier komt de kust van Mexico in beeld. Even later staan we en moeten we eruit. Het vliegtuig wordt schoongemaakt en afgetankt. Wachten doen we in een soort ‘hok’ waar je frisdrank en dergelijke kan krijgen. Winkelen of rondwandelen is er niet bij. Het is hier twee uur vroeger, je zou er van in de war raken. Onze vlucht naar Amsterdam staat in elk geval op de monitor. Na een uurtje kunnen we er weer in. Ik help een man, die zo te zien zijn rechterenkel heeft gebroken. Hoe en waar is dat zo gekomen? Nou, in Santiago lette hij even niet op en viel in een gat op straat. Hij is wel vol lof over de geneeskundige verzorging op Cuba.
Tjonge, het vliegtuig zit zo te zien helemaal vol! Om 21.03 uur (Cubaanse tijd) gaan we taxiën en even later hangen we weer. Tja, ik zal eerst maar eens mijn horloge en Nikon op de Nederlandse tijd zetten. Het is nu 03.25 uur. Zouden we nog wat te ‘nuttigen’ krijgen? Ik neem geen activiteiten in die richting waar, dus neem ik een slaappil in. Even later beginnen ze toch een ‘warme’ maaltijd rond te delen. Ik werk de maaltijd zo snel mogelijk weg, voordat de slaappil begint te werken. Of het door de pil komt of dat ik mogelijk enigszins vermoeid ben, maar ik word om 10.15 uur wakker. Ik heb prima geslapen! Ik kijk op de monitor, we zijn er bijna. Even later komt de kust in beeld en de waterleidingduinen. We gaan landen op de Kaagbaan, dat is de 06-24. Prima, want die baan zit vlak bij de gates. We zijn er bijna. Om 11.25 uur touch-down en zes minuten later staan we aan de gate. Onze koffers komen al meteen, dat maken we niet vaak mee. Eerst maar iets eten en dan op naar de trein.
Tja, met de OV-chip stap je bijna zonder oponthoud in. Mooi op tijd zijn we weer thuis.
Het zit erop. We hebben toch wel een bijzondere reis achter de rug. Gladys: bedankt!