Woensdag 17 mei 2017
Sola Safov – Mitterretzbach
Om half acht sta ik op. Ik ontbijt met yoghurt, muesli en honing. Verder had ik nog een broodje kaas. Ik geniet er twee bekers thee bij.
Nou, de pastoor laat zich niet zien, hij is zeker druk met zijn schaapjes. We laten alles netjes achter en laten de sleutel – afgesproken in voorkomend geval – achter in het slot. Om kwart voor negen gaan we van start. Vandaag lopen we naar Mitterretzbach.
We lopen eerst nog een stuk oostwaarts door Tsjechië. Kijk, ze gaan hier de route van Šafov naar Riegersburg asfalteren of zoiets, en dat doen ze op kosten van de EU.
Slim bekeken.Verderop bij dat bos, is de grens met Oostenrijk.De bermen staan hier nog vol bloemen.We laten Tsjechië achter ons liggen en lopen Oostenrijk in.Oh, er was nog helemaal geen weg begrijp ik nu. Ok, bedankt!Tegen halftien naderen we Riegersburg. Menno gaat de E8 lopen, ik steek hier af naar Mallersbach en dan loop ik door naar Waschbach.
Voor Riegersbach staat een fraai kasteel. Het zou aan de Loire niet misstaan.Iets verder staat dit fraaie standbeeld. Helaas is men vergeten om er een informatief bordje bij te plaatsen.Ook Riegersburg eert de slachtoffers van WO-I en II met een standbeeld. Hier word je meteen gepromoveerd tot ‘Held’.Iets verder aan het water is een uitspanning. Ik zie de uitbater bezig in de keuken en ik vraag om een ‘Tasse Kaffee’. Hij is eigenlijk nog gesloten, maar ‘Kaffee’ dat kan.
Ik krijg – blijkt – een zeer slappe bak geserveerd en daar durft hij ook nog €2,40 voor te vragen!
Ok, verder maar weer. Tja, het landschap is tamelijk eentonig, maar ik heb er prima weer bij (± 24 graden), dat scheelt. En bovendien hoef ik niet op en neer door de bossen.Om kwart voor elf bereik ik Mallersbach. Helaas is er geen restaurant, geen café, geen winkel, helemaal niets.Net buiten Mallersbach staat dit kruisbeeld mét bankje. Daar ga ik maar even zitten.Een imker aan het werk. Tja, misschien weet u dat, maar ikzelf ben ook gediplomeerd imker. In het verleden heb ik ook bijen gehouden, maar met de komst van de Varroa-mijt ben ik ermee gestopt.In deze contreien wordt nog veel gestookt op hout. Bos genoeg in deze omgeving.Voorbij het oord Heufurth bereik ik de B30. Tja, in dit dorpje valt ook niets te beleven.Ook in Heufurth zijn slachtoffers te betreuren.Zo’n Mariabeeld heeft wel wat. Maar eigenlijk zijn het Isis en Horus, dat moge bekend zijn.Dit is natuurlijk niet de B30, dit pad loopt er vlak langs. Mooi wel hier.Hier loop ik wel langs de B30. Helaas is er geen plaquette aanwezig bij dit bermmonument.Even na twaalven loop ik Waschbach in. Eigenlijk is het een dorpje van niets, maar het ligt wel aan een groot kruispunt van wegen.Hier hoopte ik op, een Gasthaus!Er zitten hier vijf zeer dikke mannen van rond de vijftig uitgebreid te lunchen. Zo te zien zijn het ‘wegwerkers’. Met de biertjes weten ze ook wel raad. Daar krijg ik wel trek van en ik bestel cola met een bord frites en worstjes.
Ze hebben hier zelfs WiFi (WLAN), en ze hebben goed hun best gedaan op het wachtwoord.
Ik hoor dat er een bus naar Retz gaat om 13.28 uur. Die moest ik maar nemen, want over de B30 naar Retz is niet direct een aanrader. Ik krijg een sms’je van Menno. Hij is momenteel in Hardegg, dat ligt hiervandaan een heel stuk naar het noorden. Hij is van plan om wat slingers af te snijden, anders wordt het te laat. Ik neem er nog maar een colaatje op. In totaal ben ik €11,60 kwijt, dat is toch bijna voor niets.
Op tijd loop ik naar de bushalte iets verder. Om 13.33 uur komt de postbus (lees schoolbus) voorrijden. Gaat u naar Retz? Inderdaad, dus ik stap in. Nou, ik krijg een cadeautje, want de chauffeur moet eerst een rits kinderen wegbrengen. We rijden helemaal via Riegersburg (daar kom ik vandaan) en via Felling en Hardegg terug naar Waschbach. Tja, zo zie je het nog eens vanuit de bus. Sowieso ligt er een formule 1-motor onder de bus, want we rijden constant 100 km/uur. Maar de chauffeur heeft de bus prima in de hand.
Vanaf Waschbach rijden we over de B30 naar Retz dat we om 14.15 uur bereiken. Hier moet ik een halfuur wachten op de bus naar Mitterretzbach. Dat wordt een uur wachten, want al die schoolkinderen die nog met de trein aankomen moeten ook mee. Dan is het nog een kwartiertje en om 15.30 uur sta ik voor het Weinlandhaus. Oeps, er wordt niet opengedaan. Ik wacht een kwartiertje, maar dat schiet niet op. Gelukkig heb ik het telefoonnummer bij me en ik doe een poging. Mevrouw is met haar moeder naar de dokter, maar ze komt er zo aan. Ok, geen probleem. Mevrouw komt aan en ik bekijk de kamer. Daar staat een wat breed uitgevallen twijfelaar, mevrouw verwachtte een echtpaar. Gelukkig heeft ze nog een kamer vrij, dus het komt goed. Wat blijkt, er is geen ontbijt bij inbegrepen, er is hier geen WiFi en in Mitterretzbach is geen restaurant.
Ai, dat is slecht nieuws. Een boerenlandwinkel is er wel in het dorp. Daar ga ik eerst maar eens naartoe.
Daar sla ik mijn slag. Heb ik geen foto van de winkel gemaakt?
Terug in het Weinlandhaus bereid ik thee en eet er broodjes kaas (met jam), rode wijn, yoghurt en nog zowat. Daarna pak ik mijn rugzak uit, want we blijven hier twee nachten.
Ik doe een wasje en dan verschijnt Menno. Zullen we naar Retz naar een restaurant?
Daar hebben we beiden geen zin in en ook Menno slaat zijn slag bij de boerenlandwinkel. Ik ga onder de douche en bel naar Orchideetje. Tijdig ga ik te bed, het is al bij al toch wel een vermoeiende (voet)tocht.