Vrijdag 12 mei 2017
Zellerndorf – Vranov nad Dyji
Om half zeven sta ik op en om zeven uur genieten we het ontbijt. Hebben ze dat ontbijtbuffet voor ons tweetjes verzorgd? Of komen er straks nog meer ontbijters?
In elk geval is het prima met broodjes, fruit, yoghurt en een gekookt ei.Zo te zien bevinden we ons in een ‘Rooms’ hotel. Tja, toentertijd scholden wij onze vriendjes met dat woord uit omdat zij die andere (lees ‘heidense’) religie aanhingen.We pakken in en om kwart over acht checken we uit. Gisteravond was het al donker, dus maak ik nu een foto van hotel ‘Retzerlandhof’.We lopen naar station Zellerndorf en nemen de trein van 09.15 uur naar Retz. Dat is maar zo’n zeven minuutjes sporen. Het plan is om de bus te nemen naar Mitterretzbach en dit traject later dicht te lopen ofwel meteen hier te starten. Nou, een bus staat er niet en de dienstregeling is wazig. We starten dus hier met de voettocht.
Ik doe meteen mijn softshell uit, want het is knap warm en sowieso droog.
De kerkklok wijst halftien aan.Ik meen dat het een kilometer of vijf is naar Mitterretzbach, dus we hebben er al een stukje opzitten.Kijk, daar ligt het al. Langs de Rijn lusten ze er wel ‘pap’ van, maar hier houden ze ook wel van een slok, zo te zien.Die rails liggen er natuurlijk om al die hectoliters wijn af te voeren.We zijn nog steeds op weg naar Mitterretzbach. Links en rechts is het terrein niet in cultuur gebracht, maar verderop zie ik een en al wijngaarden.Rond half elf lopen we Mitterretzbach in. Uiteraard hebben ze hier een ‘Roomse’ kerk. Nou, hij kan ermee door.Maar… er is ook een café en het is nog open ook! Ik bestel koffie, daar ben ik wel aan toe. Daarna bestel ik nog een cola voor de dorst. Tegen elven stappen we op, het is inmiddels 23 graden in de plus.Een landkaart! Wij bevinden ons zo ongeveer in het midden (iets noordoost van Retz) en de route loopt in noordwestelijke richting – door het Nationalpark Thayatal – naar Vranov. Tjonge, dat is een heel eind – door onherbergzaam gebied – en ik ben er niet gerust op.Dit soort monumenten zie je in Nederland nauwelijks, maar over de grens struikel je erover. Hier worden de gevallenen van WO-I en WO-II herdacht. Waar zijn zij gevallen? Dat staat er niet bij, dat is een beetje jammer. Aan het Oostfront wellicht?Voor de kerk staan/liggen deze kransen. Deze man/vrouw zal wel in bed zijn overleden.Om half twaalf lopen we Tsjechië in. Eigenlijk heet het helemaal geen Tsjechië maar Česká. Douane is in geen velden of wegen te bekennen, maar ja, sinds 1 mei 2004 is Tsjechië lid van de Europese Unie. Wel hebben ze hun eigen munt gehouden, de Tsjechische Kroon. Voor 1 euro krijg je 26,07 CZK. Overigens, die hele Europese Unie hoeft voor mij niet. Die beloofde welvaart moet zeker nog komen!Hier houden ze ook wel van een glas druivennat, maar een glas bier gaat er hier ook wel in. Dat Tsjechische bier is wel ontzettend lekker (voor de dorst).We hebben al eerder in Tsjechië gelopen en de markering is altijd tiptop in orde. Nou ja, meestal. Allen die taal, dat is wel een probleem.Zo te zien is dit een kapel of eigenlijk meer een gedenksteen. Zo te zien aan zijn mijter en staf is het St. Nicolaas, toevallig mijn favoriete heilige.Tja, die markering. Daar moet je tijdens de voorbereiding van de voettocht voor gaan zitten. Dat heeft Menno gedaan, dus de te lopen route laat ik aan hem over. Ik heb wel de kaart van Tsjechië in mijn GPS, alleen staat de E8 er niet op. Dat is wel een enorm gemis!Zo’n bospad kan ik goed hebben, maar ik merk dat stijgen echt niet meer lukt. Tja, dat is mijn hart, het is niet anders. Als peuter heb ik difterie gehad. Nu beweert elke arts/cardioloog dat het daar niet van komt, maar dat zien ze toch wel verkeerd.
De difterie heeft mijn boezems aangetast en die werken gewoon niet (goed) meer.
Mijn ééndraads pacemaker stimuleert de kamers, die doen het gelukkig nog wel.
Een tweedraads pacemaker, die ook de boezems stimuleert, is volgens mijn cardioloog zinloos (en veroorzaakt ook nog ongewenste bijwerkingen). Ik moet er maar mee leren leven.Tja, ik ben wel onder de indruk van de markering. Het bovenste bordje geeft de locatie aan en de hoogte.Hier steken we de rivier de Thaya over. De hangbrug zwiept behoorlijk heen en weer.Daar in de diepte loopt de rivier de Thaya. Zijn we zo’n eind gestegen? Eigenlijk willen mijn benen niet meer. Zuurstofgebrek! In elk geval is de berm zeer rijk aan bloemen.Zo hier en daar gunt het bos ons een blik op de Thaya.Tja, het is allemaal bos, daar is niet zoveel aan. Kijk, Vranov staat erop, het is nog 21 kilometer. Maar het is ook al half twee. In Nederland betekent dat zo ongeveer 5 uur lopen, maar hier ligt dat wel even anders. Hier komt er zeker twee uur bij! Dat wordt mij sowieso te laat! Ik hoop dat ik straks een bus vind.Zoals gezegd, het is allemaal bos.Op de één of andere manier is de jacht in Nederland ‘not done’. Tja, wolven zijn er niet meer, en je zult de ‘bosbewoners’ toch in toom moeten zien te houden.
Daarom worden de jachthutten in Nederland verstopt (in ‘rustgebieden’). Over de grens staat men dichter bij de natuur en staan de jachthutten gewoon langs de weg.Een meertje, wat die houten stellage daar doet weet ik niet.Markering. Nog 15 kilometer naar Vranov en inmiddels is het dik na halfdrie. Als ik het mag geloven lopen we via Lukov, dat is nog twee kilometer, en daar is een bushalte! Die bus moest ik maar nemen.Kijk, daar ligt Lukov!Naast de kerk is een café. Ik geniet een cola, daar ben ik wel aan toe.Het is rond drie uur en het is zeker nog 12 kilometer. Tot nu zijn we 450 meter gestegen en 290 meter gedaald. Met stijgen heb ik het wel gehad. Voorbij de kerk is een bushalte en de bus naar Vranov gaat volgens de dienstregeling om 16.43 uur. Menno loopt door, ik wacht op de bus. Maar helaas, die komt niet om 16.43 uur.
En om 17.00 uur is hij er nog niet. Iets verder is er nog een café en er zitten mensen op het terras. Mogelijk dat er iemand Duits spreekt, dus loop ik er naartoe. Ik heb geluk, één van de mannen spreekt Duits en hij zegt dat de bushalte al enige tijd geleden is opgeheven. Tja, wat nu? Een taxi, is dat een optie? Dat blijkt, en ze willen de taxi voor mij bellen. Het lukt, de taxi komt over een kwartiertje. Om halfzes staat de taxi voor het terras en een kwartiertje later zijn we in Vranov. De taxi zet mij voor de deur van het hotel af, het is de Country Saloon. De rit kost 450 Kronen, dat valt toch alleszins mee. Ik ben er en ik ben er blij mee. Afgelopen jaar ben ik er wel achtergekomen dat ik op vaste, regelmatige tijdstippen moet eten. Voor het avondeten is dat zes uur, sowieso moet ik dan mijn pilletjes slikken. ’s Avonds moet ik relaxen en tijdig te bed. Ik heb mijn rust gewoon nodig.
Kijk, dit is het hotel, het heeft wel iets van de States. Ik check in en zet mijn rugzak op de kamer. Eerst maar eten? Dat kan in dit hotel, want er is ook een restaurant in gevestigd.Ik bestel een Tomatensalat (38), Schweineschnitzel mit champignons (94), pommes frites (25) en een halve liter bier (25). Zoals gebruikelijk in Tsjechië (en Griekenland) zetten ze alles tegelijk voor je neus. Tussen haakjes de Kronen, oftewel hier staat voor 182 Kronen op tafel. Dat is zo ongeveer zeven Euro. Intussen ben ik met mijn mobiel bezig, want de mails willen nog steeds niet weg. Zo te zien staat alles in de server uitgaande post goed. Toch probeer ik een aantal andere serverpoorten. Dat helpt niet. Ik ga naar de ‘help’ functie en probeer alles wat maar kan. Het helpt niet. Het is om moedeloos van te worden. Nou ja, eerst maar naar de kamer en douchen. Om kwart over acht (!) krijg ik een sms’je van Menno. Hij is in Vranov en bijna bij het hotel. Ik kleed me snel aan en loop naar het restaurant. Hij is er net en heeft al iets te eten besteld. Ik bestel nog een biertje en we praten bij. Zo te horen gingen de laatste 12 kilometers voornamelijk door bos en behoorlijk op en neer. Ai, ik ben blij dat ik een taxi heb genomen! Om negen uur lopen we naar de kamer en ik ga meteen te bed.