Zondag 21 juni 2015
Boulder – Denver Airport – Reykjavik Airport – Amsterdam Schiphol
Om acht uur staan we op. We pakken de laatste spulletjes in de koffer en lopen naar de Flatiron Coffee aan de overkant. Daar bestellen we een warme sandwich ham/kaas, yoghurt en koffie/thee. Dat staat na vijf minuten voor onze neus. Daarna bestel ik nog een tweede bak koffie, deze is prima. Er zitten wat locals te ontbijten. De mannen houden daarbij hun baseballpet op, ik dus ook. Best gezellig hier, vooral omdat beide bedienende meisjes hier blauw haar hebben en de nodige tattoos. Mag ik een foto van ze maken? Nee, dat vindt Orchideetje geen goed idee. Dan houdt het op natuurlijk. We rekenen $22,- af, dat is het me wel waard.
We lopen terug naar het hotel. We gaan pas om twaalf uur rijden naar het vliegveld. Tja, je kunt een stukje de highway op en neer wandelen, verder is er hier in de naaste omgeving niets te beleven. Oh ja, je kunt naar de Starbucks in de Safeway, maar de airco staat daar afgesteld rond het vriespunt. Dit hotel moet Peter maar niet meer nemen. Sowieso is onze kamer sleets en ruikt muf. Oh ja, bij aankomst gisteren liep de wc door. Het deksel lag los op het waterreservoir en na wat buig- en trekwerk had ik het voor elkaar. De ventilatie in het toilet/douche werkte niet. Om dat te repareren ontbeer ik mijn gereedschapskist.
We laten het maar zitten. De wekkerradio is uit. Ik zie dat de stekker los onder het bed ligt. Er ligt ook een stekkerdoos onder het bed (officieel mag dat niet) en ik doe de stekker erin. Nu doet hij het nog niet, ik moet eerst de schakelaar op de stekkerdoos omzetten.
Nu doet de wekkerradio het wel, uiteraard moet ik hem wel eerst helemaal instellen.
Update, hierbij de beoordeling zoals geplaatst op TripAdvisor en de reactie van de General Manager:

Om kwart over elf gaan de koffers in de bus en zelf stappen we om kwart voor twaalf in de bus. Dit was wel een ‘verloren’ ochtend!
We horen trouwens van groepsleden dat zij vanochtend – ondanks de gemaakte afspraken door Jim – weer ruim een uur op het ontbijt hebben gewacht!! Het is hier dus nog steeds niet geregeld, dan hadden wij het aan de overkant beter voor elkaar.
We horen van Peter dat we er deze reis 2.400 mijl hebben opzitten. Dat is 3.862 kilometer. Tja, de afstanden in Amerika zijn gigantisch. ’t Is trouwens aardig bewolkt (7/8) en lang niet zo heet als de afgelopen dagen. Ik las dat het in Nederland momenteel 15 graden in de plus is en regenachtig. Dat wordt morgen nog schrikken!
Ai, we stoppen alweer. We gaan eerst lunchen bij BJ’s. We mogen apart zitten in plaats van aan die lange tafel. Daar kan ik mijn benen niet kwijt. De ober neemt meteen onze bestelling op en al snel daarna staan onze soepjes op tafel. Aan de lange tafel is het meisje nog aan het schrijven. De rekening komt door en bedraagt $16,19. De tax zit daar al bij. Voor de gratuity mag je kiezen tussen 15% of 20%. Overigens, ik meen dat de gratuity normaal 10% is. Ik streep aan dat we voor de 15% gaan, dat wordt dus in totaal $18,50. Oeps, het is Vaderdag vandaag en ik krijg nog een glas cadeau. Dat is toch aardig van BJ’s. De rekening doe ik er voor de aardigheid bij. Even na tweeën rijden we Denver Airport op. Is het druk? Nou, zo te zien valt het mee. We staan op het informatiebord (vierde onderaan) en de vlucht is ‘On Time’. We kunnen meteen inchecken, dat gaat probleemloos en vlot.
Op naar de Gate, maar dat zit me niet mee. Eerst door de Security. Ik vraag beleefd of ik handmatig gefouilleerd kan worden gezien mijn Pacemaker. Nu zeggen die mannen/vrouwen altijd dat ik zonder problemen door de scanner kan. Uiteraard zijn er ‘veilige’ scanners, maar helaas kan ik dat niet controleren. En alles kan defect raken natuurlijk, ook scanners. OK, ik word handmatig gefouilleerd en zoals altijd ‘veegt’ de security man zijn latex handschoenen af aan een teststrookje. Dat strookje gaat in een apparaat, daar rolt een uitkomst uit en daarna mag ik altijd doorlopen. Maar deze keer dus niet. Het apparaat slaat alarm en de security man waarschuwt zijn chef. Ik moet mee naar een apart kamertje en daar word ik nogmaals – door de chef – gefouilleerd. Ik hoef mij niet uit te kleden, dat bied ik bereidwillig aan. Ik vraag waar ze naar op zoek zijn, dan kan ik ze wellicht van dienst zijn. Maar helaas, dat zeggen zij niet. Ik moet dat eens uitzoeken.
Update: ok, ik ben eruit. Dat apparaat is een spectrometer en hij meet de aanwezigheid van morssporen van drugs en/of springstof. Nu is bekend dat deze apparaten veel foutmeldingen geven. Zij meten iets dat er niet is of zij meten niets als er iets is. Het gaat onder andere mis omdat het onderhoud en afstelling van deze apparatuur wordt verwaarloosd.
OK, de tweede teststrook is blijkbaar wel in orde, ik mag doorlopen. Ik ben blij dat Orchideetje al die tijd mijn handbagage heeft bewaakt, want dit is natuurlijk een uitgelezen moment voor een gauwdief om er met je spullen vandoor te gaan. Ik heb het er gewoon warm van gekregen, de heren worden bedankt! Sowieso geen enkel woord van verontschuldiging of wat dan ook. Ze lopen zonder nog naar me om te kijken gewoon weg. Of is het gewoon pesten omdat ik niet door de scanner wil?
Is er nog tijd voor een espresso en een muffin? Dat lukt gelukkig nog. We kijken nog of er wellicht voorleesboekjes te koop zijn in het tijdschriftenwinkeltje, helaas, die hebben ze niet. Heeft iemand nog Engelse/Spaanse/Italiaanse/Papiamento/Sranang voorleesboekjes in de kast staan? Wij houden ons aanbevolen!
Dat ziet er opnieuw goed uit. De kist is ‘On Time’. Is dat hem? Dit is hem in ieder geval niet. Dit is een Boeing 747-430. Daar staan 330 stoelen in. Best wel een groot vliegtuig. Om 16.40 uur kunnen we boarden. Ook dit keer zitten we weer in riante stoelen (5D en 5F), net als de heenreis. Om 17.07 uur gaat de deur dicht en even later gaan we taxiën.
Kijk, er zit nog een toestel van Frontier voor ons. Frontier is een lowbudget maatschappij en heeft zijn hoofdkwartier in Denver. Om 17.27 uur is de take-off. Al snel maken we hoogte. Denver had ik vanuit de lucht nog niet bij daglicht gezien. Hier wonen mensen, er staan huizen. Nu zie je die enorme ronde akkerbouw-cirkels waar immense sproei-installaties ronddraaien. We zitten in een nieuwer toestel dan tijdens de heenreis. De monitor is een heel stuk scherper. Volgens de gezagvoerder is het 7 uur en veertig minuten en 5.731 kilometer vliegen naar Reykjavik. Om zes uur komen de drankjes (rode wijn $7,- voor mij is het gratis) en even later kunnen we uitkiezen. Het is namelijk niet mogelijk om de maaltijd voor de vlucht Denver – Reykjavik vooraf te bestellen. OK, ik bestel een Ceasar salade met kip (bakje op de voorgrond). Normaal kost dat $13,-, maar voor mij is het gratis. Daarna kies ik pittige rijst met kip. Dat kost normaal ook $13,-, voor mij opnieuw gratis.
Als laatste Bio-yoghurt, normaal $4,-, zelfde verhaal. Het is nu tegen tienen (US-tijd), het begint op te schieten. Ik dut soms een beetje.Een slaappil durf ik niet te nemen, ik ben bang dat ik dan in Reykjavik niet wakker te branden ben. Dat betekent een beste jet-lag, maar het is niet anders.
Het is alweer licht, we vliegen de zon tenslotte tegemoet. Dit is Groenland. We zijn alweer een uur verder. IJsland komt eraan. Hoe de piloot het toestel in Reykjavik heelhuids aan de grond heeft gekregen is mij een raadsel. IJsland was/is in dikke mist gehuld.
Touch-down (US-tijd) 00.11 uur, IJsland tijd is 06.11 uur. Het is hier 6 graden in de plus meldt de gezagvoerder. Met een bus rijden we naar de gate. We gaan het ‘Schengen-gebied’ in. Dat betekent dat je je paspoort moet tonen. Ik doe mijn paspoort altijd in mijn rechterbovenzak, achter de rits. Orchideetje heeft zo’n regel niet en nu het er op aankomt kan ze haar paspoort niet vinden. Uiteindelijk keer ik haar (overvolle) rugzak om en jawel, daar is hij!
Tja, zoveel tijd hebben we nu ook weer niet, we moeten een eind lopen en om 07.10 uur boarden.
Het informatiepaneel ziet er goed uit. ‘On Time’ is waar het om draait. Opnieuw rijden we met een bus vanaf de gate naar het toestel (dat is een andere).
Kijk, dit is hem. We stappen voorin, want we hebben weer stoelen 5D en 5F. Oeps, dit is nog eens een frisse monitor! Volgens de gezagvoerder is het twee uur en veertig minuten vliegen. Om 08.06 uur (IJsland tijd) gaan we taxiën en om 08.15 uur is de take-off. We zitten meteen in de mist, dus foto’s maken van het prachtige IJsland is er niet bij.
De monitor brengt nog wat weetjes. Het ontbijt komt door. Dit hebben we wel vooraf kunnen bestellen. Ik krijg koffie, yoghurt €2,-, een baguette €6,- (die bewaar ik voor in de trein). De bestelde Ceasar salade is niet meegekomen, in plaats daarvan bestel ik drie mini-hamburgers €10,-. De nootjes zijn een extraatje van Icelandair. OK, prima gegeten en ook nog alles gratis. Nou ja, we hebben natuurlijk fors bijbetaald voor deze stoelen. Achteraf: het was het waard! Engeland of beter gezegd: ‘Schotland’. Hoe weet ik dat zo zeker? Dat zie ik op de monitor! Bewolkt is het wel. Zie ik daar de Nederlandse kust? Inderdaad, we zitten boven de waterleidingduinen. Welke stad is dit? Helaas is mijn GPS defect. En welke snelweg is dit? Wie het weet mag het zeggen. Dit is bekend terrein, het Noordzeekanaal en de Hoogovens. Is dit zijkanaal-B met Spaarndam op de achtergrond? Dit moet wel bijna de Mooie Nel zijn met Spaarndam rechts. We zijn er bijna. Touch-down om 12.54 uur NL tijd. Om 13.09 uur staan we aan de gate C.
De koffers komen vlot, dat is altijd een hele geruststelling. We nemen snel afscheid van de groepsleden, de trein wacht niet. Die pakken we even na tweeën. Voor het laatste stukje bellen we een taxi en tegen vieren zijn we thuis. We hebben een prachtige reis achter de rug!!
Peter, Jim, Silvia en alle groepsleden: bedankt.