Zaterdag 20 juni 2015
Boulder – Estes Park – Rocky Mountain National Park – Boulder
Om half zeven staan we op en om zeven uur lopen we de ontbijtzaal in. Er is hier geen buffet, je moet van het menu je ontbijt bestellen. De drankjes komen na een minuut of tien, maar na een uur (!) wachten is het bestelde ontbijt er nog niet! We stappen op, temeer omdat we zien dat mensen die na ons zijn gekomen inmiddels hun ontbijt ontvangen hebben. De serveerster komt een beetje ontdaan op mij af, maar ik voeg haar toe: ‘We are leaving, it takes too long!’
We lopen naar de supermarkt ‘Safeway’, die is hier om de hoek. We bestellen twee sandwiches turkey (deze worden ter plekke bereid), tweemaal yoghurt, twee bananen, een cola en een sinas. Dat kost ons $20,65. Binnen tien minuten staan we weer buiten en daarna nuttigen we dit ontbijt op de kamer. Om tien voor negen lopen we naar de bus.
Ai, de helft van de reizigers is er nog niet. We horen dat iedereen een uur of langer op het ontbijt heeft moeten wachten. Om twintig over negen rijden we weg.
Jim komt naar ons toe. Hij heeft ons weg zien lopen en hij vraagt bezorgd of we ontbeten hebben. Ik licht een en ander toe en hij zegt me dat het door ons betaalde ontbijt wordt vergoed. Bovendien neemt hij vanmiddag contact op met het management van het hotel dat dit ‘ontbijt’ echt niet kan.
We zitten op de 36 North. Al dat water komt natuurlijk uit het Rocky National Mountain Park, waar we ons nu precies aan de oostkant van bevinden. Een uurtje later zijn we in het – zeer toeristische – dorpje Estes Park. Daar gebruiken we de koffie + iets erbij in de Starbucks. Dat duurt natuurlijk even, maar dan heb je ook wat. Hoewel – hier is het goed – de laatste jaren vind ik dat Starbucks steeds meer achteruitgaat. Of ben ik te verwend geworden? Ai, wat een mooie tattoos. Ik durf niet te vragen of ik een close-up mag maken, haar vriend (?) oogt groot en sterk. Ik ga – met mijn espresso – even buiten kijken. De rivier oogt ook groot en sterk. Zo te lezen is hier gespoten met een bestrijdingsmiddel tegen de Mountain Pine Beetle. Na een uurtje stappen we weer op en rijden in een minuut of tien naar het Visitor Center van het Rocky Mountain National Park. Het Visitor Center stelt niet zoveel voor, maar hier kunnen we gezeten aan de picknicktafels wel onze bestelde lunch nuttigen. Daarna lopen we een trail. Nou, ’t is een stukje van niets, maar wel mooi zo langs het riviertje. Een informatiebord. Zo te lezen is het met de sneeuw hier ook niet alles. Die man denkt: ‘Daar zit ik dan.’ Is het de bedoeling om met behulp van deze wankele bomen het riviertje over te steken? Dat kan ik me niet voorstellen. Ik heb mijn wandelstokken deze reis niet meegenomen.
We lopen terug en nemen een echte brug. Sowieso is het uitzicht mooi. Met een van een Ranger geleende hoed mag je op de foto. Rond half twee stappen we in de bus. We gaan nu echt de Rocky Mountains in en stijgen naar 12.005 feet. Welke weg hebben we ook alweer genomen? Was dat de Old Fall River Road of wellicht een andere? Wie het weet mag het zeggen. In elk geval belooft ook deze rit een hoogtepunt te worden van deze reis. Het weer kon niet beter, daar zal het niet aan liggen.
We krijgen zoals altijd van Jim een brochure van het park met een kaart. Ik laat de foto’s voor zichzelf spreken. We stoppen opnieuw bij een Visitor Center. De sneeuw ligt hier naast de parkeerplaats hoog opgetast. Van hieruit kun je te voet nog iets hoger. OK, rustig aan probeer ik dat. Onderweg heb ik nog een ontmoeting met een aantal Elks. Er leven er zo’n 3.000 in het park. Gehaald! Ik sta hier op 12.005 feet, dat is 3.659 meter hoogte. Aanzienlijk! Ik daal de trap weer af en maak als laatste nog een foto met de Fish-eye. Als allerlaatste nog een foto van de Tundra. Dat beschermen van de Tundra zal wel meevallen, ze willen daar – denk ik – gewoon geen mensen zien. Ze laten afval achter en brengen zichzelf mogelijk in gevaar. We stappen weer in de bus en rijden dezelfde weg terug. Onderweg spotten we nog een Bighornsheep. Kijk eens naar die schutkleur! Er leven er zo’n 800 in het park. Rond half vier stoppen we nog een halfuurtje bij het Fall River Visitor Center. Eigenlijk is het één grote winkel. Aan mij is het niet besteed. Via Estes Park rijden we terug naar Boulder waar we om kwart over vijf arriveren. Eerst wil ik mijn mail even checken. Gisteravond draaide WiFi probleemloos – zij het wat traag – maar nu loop ik stuk op een betaalmuur. Internetten kan, maar dat kost je $9,95 per 24 uur. Vreemd! Wat ik ook probeer, gratis internet kan ik niet vinden. Ik loop maar – met iPad – naar de receptie. De receptionist loodst mij door het onnavolgbare menu en… het lukt! Tjonge, sommige hotels doen vreselijk moeilijk als je inlogt op het netwerk. OK, ik snap het wel, ze willen dat je de betaalde versie aanklikt.
Mooi, op naar de bus, naar het afscheidsdiner. Eerst lopen we voorbij de Safeway en steken de drukke straat over. De omgeving van het hotel is niet om over naar huis te schrijven. In elk geval hebben we vanuit de bus een soort ‘lunchroom’ waargenomen.
Het klopt, ze zijn open. We vragen of ze morgenochtend – zondag – open zijn. Dat zijn ze vanaf zeven uur. In de vitrine liggen broodjes, yoghurt en nog zowat. We besluiten om hier morgenochtend te ontbijten – op eigen kosten – op de ontbijtzaal in het hotel ben ik helemaal afgeknapt. Dit is het enige hotel van de reis die ik op de diverse waarderingssites negatief ga beoordelen!
We stappen in de bus en rijden naar restaurant Boulder Cork. Van buiten ziet het er niet uit, maar binnen oogt het sjiek. Het is nog aardig druk, maar voor ons is er een apart zaaltje. Om ons van dienst te zijn hebben ze de airco alvast goed laag gezet. Ik zit er nog precies onder ook! De bestelde Merlot en zalm komt door. Nou, veel is het niet, maar dat heb je vaak in sjieke tenten. De salade komt door. Helaas is de kok uitgeschoten met de azijn. Zet de fles op tafel zou ik zeggen, niet iedereen is een liefhebber van ‘zure’ salade. Dan volgt de kip met champignons en sauce. Nou, prima! Als laatste het dessert. Ik reken mijn Merlot af. Op het menu staat hij geprijsd met $8,-. Daar komt $0,81 tax bij en $1,74 gratuity. Totaal dus $10.45. Hadden we nog koffie/thee na? Dat weet ik niet meer, in elk geval hebben we dat niet genuttigd. Om twintig over tien stappen we in de bus en tien minuutjes later zijn we in ons hotel.