Frankrijk GR6 en GR7 (E7) (okt 2012)

Dinsdag 9 oktober 2012
Aire de Côte – l’Esperou
Om half negen zitten we aan een vrij karig ontbijt. Ik reken voor het gemak even af en betaal voor ons tweetjes €81,-. Ik hoor dat er hier capaciteit is voor 46 personen, maar veel meer dan 20 zijn het er nooit geweest. Om half tien gaan we op pad. We zitten hier hoog en het is behoorlijk fris met een vlagerige wind. Vlakbij de gîte staat dit bordje. Om te beginnen moeten we naar Mont Aigoual. Tja, het is behoorlijk mistig. Zoals gebruikelijk lopen we over een keienpad en het gaat constant omhoog. Het is herfst en de paddenstoelen tieren welig. Afgelopen weekend zagen we heel wat Fransen met rieten mandjes in het bos rondscharrelen. Ongetwijfeld waren zij op zoek naar de eetbare varianten. Nou ja, alle paddenstoelen zijn natuurlijk eetbaar, maar van sommigen wordt je dan behoorlijk ziek, zo niet erger. Tja, als je zo door de bossen banjert valt er op zich niet zoveel te zien. Toch heeft het wel wat. Het is slecht te lezen (ik had toch voor graniet gekozen), maar dit is een duidelijk bermmonument. Remy is hier tijdens de afdaling met zijn fiets van de Mont Aigoual om het leven gekomen. Tragisch. Om kwart voor twaalf staan we op de Mont Aigoual op 1565 meter hoogte. Nou, het zit potdicht van de mist en soms regent het even. Hoe kan dit nu? Het is toch altijd prima weer in Frankrijk? Oh, dit is ook prima weer uiteraard. Er staat hier een aantal platforms met meetapparatuur. Onbemensd uiteraard. Wat wel bemensd is, dat is het nabijgelegen restaurant. Hier kunnen we ons warmen en drogen onder het genot van een espresso. Ik neem er zelfs twee, dit is de eerste keer dat ik een ‘echte’ espresso krijg. Hulde!
Zo te zien wordt het wat lichter buiten. Een beetje zon is welkom. Dit keer kiezen we voor de asfaltweg in plaats van het geitenpad. Het zou wel eens erg glad kunnen zijn, vandaar.Even na enen komt er iets zon door en komen de uitzichten tot leven. Kijk, hier is de waterscheiding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee. Voor ons maakt het niet uit, alle water komt toch van boven. Alle spulletjes staan keurig rondom het gat. Welk draadje was het ook alweer?
Het blauwgrijze of het grijsblauwe? Om half drie lopen we l’Esperou in. Er staat hier een leuk kerkje, helaas is het ding potdicht. Eigenlijk zijn we wel toe aan een fatsoenlijke lunch, maar het eerste restaurant is gesloten. Het is niet echt seizoen natuurlijk. Het tweede restaurant is wel open, maar de keuken is dicht. Het is halfdrie geweest, de kok viert zijn siësta zeker. Ik bestel maar een cola en eet sultana’s uit eigen voorraad. Wat een armoe! OK, we gaan naar de gîte, die is hier vlakbij. Nou, dit is hem. Boven wonen de uitbaters en beneden is de gîte. We hebben er 17.99 kilometer opzitten en bevinden ons op 1233 meter hoogte. Het is pas halfvier, maar we hebben een aantal zware dagen achter de rug. Menno had gereserveerd en de uitbaatster vraagt of ze de houtkachel zal aansteken. Nou, graag! Dat heeft ze vlot voor elkaar en er gaat een knoepert van een blok hêtre (=beuken) in. Dat ziet er niet alleen huiselijk uit, maar de kachel geeft een boel warmte. Voor het eerst vandaag heb ik een beetje netwerk en ik bel eerst even naar Orchideetje. Gisteren had ik geen netwerk, maar dat had ze al bedacht.
Ik doe een wasje, die kan mooi drogen bij de houtkachel. Ook hier hebben we een keuken ter beschikking en ik bereid een beker thee. Daarna ga ik de matras uitproberen en die is prima.
Om half acht gaan we aan het repas (=warme maaltijd). We starten met een salade en die smaakt prima. Zoals gebruikelijk heb ik er een pichet de vin rouge bijbesteld. Daarna volgt een verrukkelijke omelet met stokbrood. Er zitten rijkelijk paddenstoelen in de omelet verwerkt. Zijn deze afkomstig uit het bos? Nou, gewis! De uitbater toont trots zijn oogst. Je moet er wel een beetje ‘kijk’ op hebben, anders ben je voorlopig niet van je (zieke) gasten af. Ik dacht al dat dit alles was, maar nee, nu volgt sanglier (wild zwijn) met gegratineerde aardappelen. Zo te horen heeft de uitbater het zwijn zelf geschoten. Dan volgen diverse kaassoorten (met brood). Echt Frans is dit. Als laatste een stuk taart, de aangeboden koffie slaan we af. Werkelijk, prima gegeten! Tot nu toe was dit de allerbeste maaltijd. Hulde!
We rekenen meteen af (€35,- p/p) want de uitbaters moeten morgenochtend al vroeg naar hun werk. Als we al in bed liggen wordt het ontbijt in onze keuken neergezet.