Woensdag 3 oktober 2012
Collias – Russan
Om acht uur genieten we het ontbijtbuffet. Dat is prima, maar echt Frans. Geen gebakken eieren met spek, maar verder is het dik voor elkaar. Om negen uur pakken we de rugzakken in en gaan op pad. Het weer ziet er prima uit en mijn T-shirt kan meteen in de rugzak. Het is al 18 graden in de plus en mijn wandelblouse volstaat.
Tja, we moeten eerst terug naar Collias, daar begint de route. Eigenlijk zijn we er zo.
Ik maak een foto van een straatje en de kerk. In een zijstraatje zien we een hotelletje!
We hadden hier gisteravond gewoon beter moeten rondkijken. OK, we pakken de GR6 weer op. Meest gaat het over stenige paden, die goed te belopen zijn. Echt stijgen en dalen doet het niet. Op de foto’s komt het er niet uit, maar het landschap is aantrekkelijk. Rechts van ons ligt op een kilometertje afstand het dorpje Sanilhac. Zullen we daar koffie drinken? Dat doen we en eigenlijk zijn we er zo. Om half één stappen we weer op en lopen terug naar de GR6.
We lopen een stukje noord van de rivier de Gardon en zo te lezen zijn ze best wel zuinig op dit gebied. Tja, een natuurstenen tafel van groot formaat en een aantal stoelen. Waartoe dient dit?
Dat intrigeert me nu. Zoals gezegd, een stenig pad, maar prima te lopen. De markering is meestentijds prima op orde en mijn GPS doet goed mee. Waar het maar even kan worden wijngaarden aangelegd. Kijk, eerst moeten we naar het dorpje Vic en dan naar Russan. Dat dorpje in de verte, dat moet Vic zijn. En dat is het ook. Helaas is er geen café of restaurant, dus we verpozen ons op een bankje achter de kerk. We hebben er intussen 18.17 kilometer opzitten.
Om half vijf lopen we het gehucht Aubarne in. Is er hier een gîte? Zo te zien niet.
Nog iets verder ligt Russan. Kijk, het derde bordje links van boven doet mij goed: ‘Gîte des Figourières’ staat erop. Hier is het! Trouwens, we hebben er 21.92 kilometer opzitten, dat is wat minder heftig dan gisteren. Gelukkig, de uitbater is thuis en we zijn de eerste gasten. Wat krijgen wij voor €20,- p/p? Dit is de voordeur van de gîte. We beschikken hier over een volledig geoutilleerde keuken. En hier kunnen we verblijven. Een TV, (Franstalige) boeken en een houtkachel. Boven zijn er een x-aantal bedden. Wat is een gîte eigenlijk? Sowieso zijn er gîtes en gîtes. Soms heeft het iets van een B&B en soms heeft het meer van een hostel. Je kunt het compleet huren, maar in ons geval zouden er nog gasten bij kunnen komen. Dat laatste hoop ik maar van niet.
OK, we gaan het dorp even in. Dat bestaat uit een pleintje met een Pizzeria, een Epicerie en een Boulangerie. In de laatste kopen we een blikje cola dat we zittend op een bankje opdrinken. Dat gele pand is Pizza Paul, maar als ik beter kijk, blijkt hij woensdag gesloten. Dat is een tegenvaller! Dan moet ik straks maar iets te eten kopen in de Epicerie, die om zes uur open gaat. Helaas, het wordt zes uur en er gebeurt niets. Ik vraag het even, maar de Epicerie is alleen ’s ochtends open. Ik herinner me dat er in de Boulangerie niet alleen brood, maar ook pizzapunten te koop waren. Is de Boulangerie nog open? Gelukkig kan ik terecht en voor €7,20 koop ik twee grote punten pizza, brood en twee flesjes bier. Verhongeren zal ik niet. We lopen terug naar ons onderkomen en daar warm ik de punten pizza op. Een biertje erbij en een stukje brood. Wat wil een mens nog meer? De rest is voor morgenochtend. Ik bel nog even naar Orchideetje, in Nederland regent het.
Zo’n bericht doet een vakantieganger altijd goed!
Om tien uur kruipen we onder de wol. Dat wil zeggen, dekens zijn er, voor een lakenzak moet je zelf zorgen. Ik heb mijn ‘Omsak’ bij me, dat is lakenzak en deken ineen.