Frankrijk GR6 en GR7 (E7) (okt 2012)

Vrijdag 12 oktober 2012
Navacelles – La Vacquerie
Om acht uur staan we op en genieten het ontbijt dat voor ons gereed staat. De zon schijnt volop, daar ben ik wel blij mee. Om halftien vertrekken we, maar eerst maak ik nog een foto van Mas Guilhou. Gisteravond was het al te donker. Door het dorpje lopen we naar de GR7. Ik denk dat toentertijd hier de rivier stroomde. We moeten ongeveer 100 meter stijgen om Navacelles uit te komen. Daarna loopt de GR7 – min of meer omlaag – door de Gorges de la Vis. Dit lijkt op een bermmonument, echter we laten ons even later door arbeiders vertellen dat dit niet het geval is. Jordi is een klimmer en laat daarna een monumentje voor zichzelf achter. Deze arbeiders verzamelen bouwmateriaal om verderop het aquaduct te repareren. Kijk, hier zijn ze bezig. Tja, zo’n vervallen huis in the middle of nowhere. Wat zou dit geweest zijn? Zeker was het een pand van allure. In het begin door de kloof hadden we een geitenpad, maar nu al geruime tijd een goed beloopbare gravelweg. We zijn er nog niet, we krijgen nog een stukje kloof te verwerken. Intussen zitten we op 430 meter hoogte en hebben we er 8.40 kilometer opzitten. Nu wordt het nog meer stijgen tot de hoogvlakte op 579 meter hoogte. Oeps, dat valt niet mee! Ik werp nog een blik achterom op de kloof en het pad naar beneden. Over de hoogvlakte lopen we naar Saint Maurice-Navacelles. De zon staat er mooi op, maar er staat een koude wind. Het is maar 15 graden in de plus. Om tien voor één lopen we het dorp in. Ze hebben hier nog cowboys ook. Uiteraard staat hier een monument voor de gevallenen uit WO-I. Gelukkig is er hier een restaurant, want trek heb ik wel. We gaan binnen zitten gezien de harde en koude wind. Helaas, de omelet is op, maar de espresso is prima. Ik bestel saucisse de porc met frites en een cola. Dat smaakt prima. Tegen tweeën stappen we op. We komen langs de Mairie, de klok loopt een paar uur voor (of heel veel achter). Het is nog 10 kilometer naar La Vacquerie, ons eindpunt voor vandaag. We moeten nog wat stijgen, maar meest wandelen we rond de 600 meter. Dit is tevens een pelgrimsweg naar Santiago. We passeren menig kruis. Om kwart over vier lopen we La Vacquerie in. Kijk, daarboven is onze gîte. We hebben er 21.63 kilometer opzitten en bevinden ons op 628 meter hoogte. We hebben er vandaag precies vijf uur op gelopen, conform het gestelde in het wandelboekje. De sleutel van de gîte kunnen we krijgen in de tegenoverliggende Auberge des Causses. Ik drink er meteen een Leffe Blond op. Nou, de kaart die hier ligt ziet er goed uit. De auberge gaat tot zeven uur dicht, straks moeten we hier maar dineren. OK, we gaan naar de gîte. Ik maak eerst een beker thee, ook hier beschikken we over een compleet ingerichte keuken en drie slaapzalen. Capaciteit is er hier genoeg, maar we zijn weer de enigen. Daarna bel ik naar Orchideetje die met dochterlief op stedentrip is in Budapest. Onder de douche en daarna krijgen we een kleine invasie te verwerken.
We krijgen gasten! Een man/vrouw of acht komen overnachten. Tjonge, het lijken wel cowboys met hun leren hoeden en broeken. Dat blijken het ook te zijn, ze gaan dit weekend paardrijden.
Ze betrekken de overige twee dortoirs (=slaapzaal), dat waardeer ik zeer.
Mooi, we lopen naar de auberge. Dat ziet er voor zo’n klein dorpje prima uit! Als voorafje krijgen we een schaaltje olijven. Zo ‘kaal’ lust ik ze niet, Menno mag ze allemaal nuttigen. Tja, ik had vanmiddag al een bord frites op met worstjes. Weet je wat, ik bestel een maaltijdsalade. Nou, ’t is inderdaad een maaltijdsalade en prima te eten met de begeleidende pichet de vin rouge. Als dessert bestel ik yoghurt met honing. Om half tien zoeken we onze dortoir op.