Maandag 8 oktober 2012
Colognac – Aire de Côte
Om acht uur genieten we het ontbijt. Dat ziet er weer echt Frans uit met brood, jam, yoghurt en koffie of thee. We rekenen €30,- p/p af voor de overnachting, het ontbijt en de drankjes. Dat valt toch alleszins mee. Ik werp nog even een blik in de keuken, de voorbereidingen worden getroffen voor de lunch. Er komt een groep ‘cowboys’ eten. Om negen uur vertrekken we. Er is een klein zonnetje en het is 17 graden in de plus.
Over een keienpad stijgen we naar 900 meter. Daarna is het min of meer vlak, dan dalen en daarna weer stijgen. Tja, dat is toch wel heel anders lopen dan de afgelopen dagen. Volgens het (Franstalige) wandelboekje lopen we hier over de ‘draille’, dat blijkt een pad te zijn om vee de bergen in te drijven. Vaak lopen we door bos, maar gelukkig is er ook gedacht aan het uitzicht. We lopen natuurlijk over eeuwenoude paden en in het verleden is hier veel werk verzet. Tijdens WO-II is hier ook het een en ander gebeurd. Hier vlakbij staat een boerderij/tweede huis en de eigenaar heeft hier een handvol cosmea’s gezaaid. Om te voorkomen dat wandelaars zijn terrein betreden hangen hier de nodige borden. Het is iet of wat nevelig, dat is wel te zien aan de foto’s. Soms een keienpad, soms een stukje gravel, maar altijd is het hier prima lopen. Om kwart over elf pauzeren we op de draille. Iets terug week de markering af van de GPS-track, maar nu lopen ze weer samen. Uiteraard is de markering altijd ‘leading’.
We zitten hier op 935 meter en op 8.57 gelopen kilometers. Na zo’n half uurtje gaan we weer verder. Kijk, er staat hier een zendmast, dus zullen we hier op het hoogste punt zijn aangeland. Dat klopt ook wel, iets verder staat dit bordje. We zijn hier op de Col de Fageas op 1153 meter. Colognac ligt alweer 10.6 kilometer achter ons. We gaan verder met het middelste bordje richting Col de l’Asclier. Hier staat een bermmonument voor ene Thierry Liron (10-6-1966 – 16-9-1995). Wat zou er hier gebeurd zijn? Dit zal bedoeld zijn als hommage aan de schaapherder. Tot wanneer hebben hier schapen/geiten in de bergen gegraasd? Het zal voor de schaapherders een marginaal bestaan zijn geweest en tegenwoordig wil niemand dat meer. Hoger en hoger gaat het en daarna dalen we weer een stukje. Tegen tweeën staan we op de Col de l’Homme Mort op 890 meter. We hebben er 16.68 kilometer opzitten. We lunchen hier. De zon komt beter door en het is 20 graden in de plus. We stijgen en dalen constant tussen de 900 en de 1100 meter en genieten ondertussen van de uitzichten. Opnieuw een col, deze heet de l’Elzière. We zitten hier vlakbij het gehucht Bonperrier en we moeten nog 7.5 kilometer naar Aire de Côte. Meestal kunnen we goed vooruit, maar soms moet er even geklauterd worden. Ook hier is in het grijze verleden veel werk gemaakt om een fatsoenlijk pad aan te leggen. Landschappen blijven moeilijk te fotograferen. Hier staan we op de Col du Pas op 833 meter hoogte. Inmiddels hebben we 24.19 kilometer achter de rug. Vanaf hier moeten we 250 meter stijgen over een geitenpad. Nou, iets verder is zeker de ‘echte’ Col du Pas op 855 meter hoogte. Nog 3 kilometer.
Nu begint het toch op te schieten, nog 1.4 kilometer. Hier, middenin de bossen, ligt de gîte Aire de Côte op 1082 meter hoogte. Het loopt tegen zessen, het is wel mooi geweest. We hebben er 27.99 kilometer opzitten en bij elkaar zeker 1.000 hoogtemeters gemaakt. Ik begin maar met een biertje. Menno had deze gîte telefonisch gereserveerd en ook een warme maaltijd besteld.
Voor overnachten, een warme maaltijd, het ontbijt en een pichet wijn betaal ik €38,-.
Is het biertje daar ook bij berekend?
De warme maaltijd bestaat uit een salade, een ovenschotel met schapenvlees en een ijsje. Dat is helemaal niet verkeerd (en dat voor €15,-). OK, morgen gaan we de GR7 op. Als ik mobiel probeer te bellen zie ik dat ik geen netwerk heb. Tja, we zitten hier middenin de bossen, dat was te verwachten. Geen probleem, Orchideetje weet dat ik niet overal bereik heb.