Frankrijk GR6 en GR7 (E7) (okt 2012)

Woensdag 10 oktober 2012
l’Esperou – Le Vigan
Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Er is een kan koude koffie bij, die laten we maar staan. Sowieso drink ik bij het ontbijt liever thee. Om kwart voor tien trekken we de deur achter ons dicht en gaan we op pad. Het is bewolkt, maar hier en daar zie ik stukken blauw. Er staat een weinig wind en het is 12 graden in de plus. Zo te zien wordt het vandaag fraai wandelweer. We beginnen vlak, maar daarna moeten we fors stijgen over een keienpad. Paddenstoelen staan er overal, maar ook bordjes dat het bos privé is en plukken verboden. Het gaat niet allemaal vanzelf, soms moet er een beekje ‘genomen’ worden. Soms is er wat van het landschap te zien, maar veelal lopen we door het bos. Naar Le Vigan is het nog 13 kilometer. Uiteraard lopen we de GR7. Tja, het is bos en nog eens bos. We lopen nu pal zuid en meestal dalen we. We gaan afscheid nemen van de Cevennen. De temperatuur loopt op naar 18 graden in de plus. Hier wordt niet met kilometers gerekend, maar in uren. Nog drie te gaan dus. OK, verder door het bos. Om kwart voor twee genieten we een espresso en een cola bij deze auberge. We kunnen daar prima buiten zitten in het zonnetje. We hebben er 13.54 kilometer opzitten en we bevinden ons op 918 meter hoogte. Dit is ook een gîte, maar er is geen mens te zien en het ziet er allemaal nogal vervallen uit. ’t Is fraai weer en de uitzichten komen goed tot hun recht. Hier zijn ze in het grijze verleden goed aan het stapelen geweest. Ik heb het ook geprobeerd, maar het valt tegen! Voor je het weet stort je muurtje in. De bergen worden heuvels. De Cevennen verdwijnen uit het zicht. Ik denk dat dit zo’n beetje de zwaarste bosmaaier is uit het assortiment van Stihl.
Maar dan heb je ook wat! Zo houden ze de paden dus bij. Om vier uur lopen we Aulas in. Nou, hier valt ook niet veel te beleven. We hebben er 19.34 kilometer opzitten en bevinden ons op 343 meter hoogte. Als we het dorp uitlopen moeten we een stukje stijgen. Dorpen liggen ofwel op de top van een berg ofwel laag bij de rivier. Om kwart over vijf zijn we in Le Vigan, de bestemming van vandaag. Hier is geen gîte, maar bij de VVV laten we ons vertellen dat er twee kilometer buiten Le Vigan vakantiewoningen (La Pommeraie) zijn. Dat boekt Menno meteen, want ze hanteren daar vriendenprijsjes (€15,- p/p). Menno wil meteen doorlopen en in La Pommeraie wat eten.
Ik heb een pizzeria gezien en wil een pizza eten. Mijn laatste blik Cassoulet bewaar ik liever voor noodgevallen. OK, ik kom straks wel naar La Pommeraie.
De pizzeria gaat net open en ik ben de eerste gast. Ik bestel een pizza Reine en een pichet de vin rouge. Dat staat er na een paar minuten! Zoals gebruikelijk in Frankrijk (en Italië) worden de pizza’s in een houtgestookte oven gegaard en dat proef je! Ik lust geen olijven, maar deze ontpitte zwarte olijven smaken mij – klein gesneden – wel goed. Ik heb nog een gaatje voor een nagerecht en dat wordt chocolademousse. Dit alles kost mij slechts €19,- en met de fooi wordt dat €20,-
Mooi, op naar La Pommeraie. Ik heb een smsje ontvangen en ik moet bij appartement H3 zijn. Nou, het is even zoeken, want er staan er hier tientallen. Al bij al heb ik er 26.56 kilometer opzitten en de hoogte is 232 meter. Vandaag zijn we dus zo’n 1.000 meter gedaald. Trouwens, het is best een mooi appartement met ook weer een complete keuken.
Ik bel even naar Orchideetje. Het is 10 graden in de plus in Nederland en ’s nachts tegen de 0 graden. Om negen uur houd ik het voor gezien.