Frankrijk GR6 en GR7 (E7) (okt 2012)

Zondag 14 oktober 2012
Montpellier
Ik word wakker van een hoop herrie op straat. Wat is er aan de hand? Nou, het is zeker de gewoonte in Montpellier om op zondagochtend een eindje te gaan trimmen. Het is negen uur en we besluiten om in het hotel te ontbijten. Ook hier is de espresso van zeer matige kwaliteit.
Uiteraard lopen we een rondje door de stad. We bekijken een standbeeld, de buitenzijde van het concertgebouw, de buitenzijde van een gerenommeerd hotel, een kerk, een triomfboog, het paleis van justitie, een ruiterstandbeeld, het park, en als laatste het gemeentehuis. Wat blijkt, er is een heuse marathon aan de gang. Tjonge, hier doen toch vele duizenden mensen aan mee. En van jong tot oud. Hulde! Om twaalf uur loop ik met Menno mee naar het station. Hij neemt de trein naar Avignon en reist morgen verder naar huis. Menno: bedankt voor de organisatie en voor alles!
Ik ga lunchen in de stad en bekijk daarna de overdekte markt. Altijd leuk! De kathedraal had ik nog niet gehad. Nou, hij staat in de steigers. Er blijkt een dienst (Mis?) aan de gang te zijn. Over de duim tel ik zo’n 75 deelnemers, toch lang niet gek. Het zijn wel meest ouderen, enkele dertigers, maar ik zie geen kinderen.
Er zijn twee voorgangers, maar door de enorme galm kan ik er geen woord van verstaan. Tijd voor een korte siësta! Om vijf uur loop ik de stad weer in. In de beoogde pizzeria zijn ze druk aan het schrobben en dweilen. Dat duurt nog wel een uurtje. Op het centrale plein heb ik er ook eentje gezien. Dat is ‘La Pizza PaPa’, en deze is wel in bedrijf. Er zitten wat gezinnen met (kleine) kinderen te eten. Het valt me opnieuw op, Franse kinderen zitten rustig aan tafel en gedragen zich verder voorbeeldig. Wat een verschil met Nederlandse kinderen! Hoe doen die Fransen dat toch? Om te beginnen zet de extreem kort gerokte gastvrouw een schaal olijven voor me neer. Die mag ze meteen weer meenemen. Of ik in plaats daarvan Tapenade wil? Nee, bedankt (dat lust ik ook niet). De bestelde pizza Regina en de pichet de vin rouge komen rap, dat is een heel verschil met gisteravond. Volgens mij moet ik twee tientjes afrekenen, maar op de rekening staat €15,50. Ach, ik had op de menukaart iets gelezen van ‘happy-hour’, maar daar verder niet bij stilgestaan. Nou, ’t is te geef hier. Hier kun je met de kids nog eens goedkoop uit eten. Door kleine straatjes loop ik terug naar het hotel. Orchideetje belt mij, ze is weer terug uit Budapest en alles is naar wens verlopen.