Maandag 19 april 2010
Palermo
Om acht uur staan we op, ontbijten en tegen tienen gaan we Palermo in. We lopen nu een andere richting uit, vanaf de Emanuele slaan we rechtsaf de Via Roma in. Langs de San Domenico gaan we (zoals altijd zit de kerk op slot) en bereiken iets verder de Chiesa di Santa Cita.Tja, het gebouw oogt niet indrukwekkend, toch lopen we naar binnen. Via een omweg (we hadden een andere ingang moeten hebben) komen we bij een loket terecht. Hier kunnen we een kaartje kopen voor het bezoek aan een aantal kerken. Via een binnentuin lopen we het Oratorio del Rosario di Santa Cita in. Helaas mag ik hier geen foto’s maken, maar later kopen we een aantal ansichten. In elk geval, dit had ik niet verwacht. Het Oratoria is adembenemend mooi. Het is in 1590 gesticht door de Broederschap van de Rozenkrans, een van de rijkste van de stad.
Het oratorium is een schepping van Giacomo Serpotta. Het is met zijn voluten, beelden en guirlandes een ware uitstalkast van de barok. De sculptuur ‘De slag bij Lapanto’ is spectaculair. Er staan beelden van Ester en Judith. De zitplaatsen langs de wand zijn ingelegd met parelmoer. De vloer is van zwart, wit en rood marmer. Daarna lopen we de kerk zelf nog even in. Deze is sober en we zijn er gauw uitgekeken. Het mozaïek van het laatste avondmaal oogt modern. Daarna lopen we naar de Chiesa di San Giorgio dei Genovesi. Die ligt hier op steenworpafstand vandaan. Hoe ik ook zoek, deze kerk is niet opgenomen in de Capitool-gids. Nou ja, het ziet er ook niet uit natuurlijk. En al die auto’s ervoor! OK, er is een immens parkeerprobleem in Palermo, het liefst zouden ze de kerken zelf nog als parkeerplaats willen inrichten. De kerk is sowieso sober, alleen de grafstenen zijn bijzonder. De doodshoofden zijn bizar. Je zou hier ‘Thriller’ kunnen opnemen. We maken rechtsomkeert, lopen langs de Chiesa di Santa Cita en gaan naar de Chiesa di San Maria in Valverde. Ook deze kerk staat niet in de Capitool-gids. Tja, je kunt ze er ook onmogelijk allemaal inzetten. Het is maar een smal straatje en ik sta met mijn rug tegen de muur. Met de groothoek krijg ik de kerk er niet op, dat wordt dus de fish-eye. Een of andere malloot heeft boven de trapleuning een portretje getekend. Je zou zo iemand toch! De zijden zijn rijkelijk voorzien van marmeren inlegwerk, evenzo de kapelletjes. Het altaar oogt Grieks. Nog een klein stukje verder staat de Oratorio del Rosario in San Domenico. Overigens, het is vandaag wasdag. Sicilianen houden ook van planten, ik hoop dat de potten goed vastzitten. Het Oratoria del Rosario – het bevindt zich in een smal steegje achter de San Domenico – is aan het einde van de 16^e eeuw gesticht door de Broederschap van de Rozenkrans.
Een dikke portemonnee hadden zij in elk geval wel. Ai, dit staat weer in de Capitool-gids en terecht. Een onvoorstelbare hoeveelheid pracht en praal is hier te zien. Vreemd, hier mogen wel foto’s gemaakt worden. Het is wel een beetje willekeur. De eerste foto van het interieur is met de groothoek en de tweede is met de fish-eye genomen. Het altaarstuk is geschilderd door Anthonie van Dijck in 1628. De deugden Charitas en Pax zijn een schepping van Giacomo Serpotta. Het plafond en de wanden met de fish-eye tonen de overdadig aanwezige kunst. Voor de zoveelste keer lopen we langs de San Domenico. Het hek zit op slot, maar de deur staat open. Er is iemand aan het vegen. We vragen of we even binnen mogen kijken, maar dat gaat niet. Vandaag is er onderhoud. Ik gluur eens even naar binnen, nou ja, het interieur oogt sober.
Op het Piazza San Domenico staat een mooi standbeeld. Wie is toch die mevrouw bovenop? Ik kan er niets over vinden. We hebben nog één Oratoria over om te bezoeken. Die zit hier een eindje vandaan, vreemd, vlak bij ons appartement. Daar moeten we sowieso heen, maar ook hebben we maar liefst €5,- voor ons gecombineerde toegangsbiljet betaald. Dat bedrag moet er wel uit!
We lopen nu niet door de Via Roma, maar door de daarachter gelegen straatjes. Dit is de wijk Vucciria, die bekend staat om zijn markt. Het is wel even goed zoeken naar de ingang van de Oratorio di San Lorenzo. Het zit trouwens vlakbij onze ‘eigen’ kerk de San Francesco d’Assisi. Ook dit Oratoria staat niet in de Capitool-gids, maar deze is ook zeker de moeite waard. Ook hier is Giacomo Serpotta weer druk geweest. Helaas mag ik hier geen foto’s maken, u zult zelf moeten gaan kijken.
Dit is overigens de achterkant van ons appartement. Wij zitten – zoals bekend – op de bovenste verdieping en dan het eerste en tweede raam links. Het gebouw links is in renovatie, daar wordt hard gewerkt. OK, we zijn nu toch aan de wandel, ik wilde de Sant’Orsola nog eens proberen.
Uiteraard is het ding dicht. Zo te lezen is hij van 08.00 tot 10.30 uur open. Nou ja, dat zijn toch geen tijden. Wat doen ze de rest van de dag? OK, ik wilde Orchideetje toch even de Chiesa del Gesù laten zien. Deze kerk is open. Tjonge, ze zijn hier bezig om een gigantische steiger te bouwen. Continu worden er buizen tot in de koepel omhoog gehesen. Al snel komt iemand naar ons toe. We moeten eruit, ik was er al bang voor. Gelukkig heb ik de kerk afgelopen vrijdag goed kunnen bekijken. OK, we lopen richting Quattro Canti en drinken een espresso bij ons vaste restaurantje. Verder lopen we een paar boekwinkels in. Veel kunstboeken, maar ja, ik ben het Italiaans niet machtig. Het is trouwens prachtig weer! Het is bij enen, we lopen naar ons appartement en lunchen daar. Antonio klopt op de deur en vraagt hoe het gaat. Verder vraagt hij of we al enig idee hebben hoe we woensdag denken terug te vliegen. Hoezo? Nou, vertelt Antonio, er is toch een vulkaaneruptie op IJsland! Er wordt al vanaf donderdag niet gevlogen in Europa! Nou ja, dat is ook wat! Hier wisten we niets van! Kranten zie je hier niet, laat staan Nederlandse kranten. Antonio haalt zijn laptop en inderdaad, wat een narigheid. Zo te zien denkt Ryanair woensdag vanaf 13.00 uur weer te gaan vliegen. Oftewel, onze vlucht van 06.30 uur gaat niet door. Van Antonio mogen we in zijn appartement blijven, maar ik denk dat het beter is om morgen op het vliegveld te informeren hoe het zit.
Tja, ik heb de middag nog. De San Giovanni degli Eremiti heb ik nog niet gezien. Orchideetje en zoonlief gaan niet mee, ze hebben voorlopig genoeg kerken gezien.
‘Binnendoor’ loop ik naar de Piazza della Vittoria. Tjonge, ergens staan drie afgereden scooters en het wrak van de weg. Zouden die dingen hier al lang staan? Het plein ‘Piazza della Vittoria’ is feitelijk een park. Er wordt nogal hoog over opgeheven, maar ik vind het een saai geheel. Van de voorkant van het Palazzo dei Normanni had ik nog geen foto gemaakt.
Zoals bekend hebben we dit Palazzo overgeslagen, mogelijk komt dat een volgend keer. Het is toch nog even zoeken – de ingang zit aan de andere kant – naar de San Giovanni degli Eremiti. Uiteraard moet er een klein bedragje worden gedoneerd. De kerk werd in 1132 voor Roger II gebouwd. De kerk is gebouwd door Arabisch-Normandische bouwvakkers en vertoont met zijn rode koepels en vierkante torens oosterse kenmerken.
Verder is er hier een pracht van een binnentuin met citrus, rozen en jasmijn. Hier en daar schieten de struiken hoog op, het is wel even zoeken naar een goed standpunt om de kerk erop te krijgen. De kerk zelf is leeg, op een stukje muur na, waar nog een fresco is te zien. Verder is er buiten nog een kruisgang met dubbele zuilen. Onderweg naar het appartement valt mijn blik op een ‘huiskapelletje’ tegen de buitenmuur. Die zie je hier vrij veel, maar dit is wel een hele mooie. Als ik terug ben hoor ik dat Antonio vanavond voor ons gereserveerd heeft bij San Andrea. Mooi, dat is dus geregeld.
Als voorgerecht bestellen we rijst met mosselen. Normaal ben ik niet zo gek op schaaldieren, maar dit gerecht gaat er wel in. Daarna volgt ‘beef’ met salade. Als laatste chocolade-ijs met cake. Uiteraard hebben we er een lekker wijntje bij besteld. Een aanrader, dit restaurant. Onderweg maak ik nog een ‘nachtopname’ van het hotel op de Piazza San Domenico en van de San Domenico zelf.