Woensdag 14 april 2010
Eindhoven – Trápani – Palermo
Om half zeven staan we op en stappen om zeven uur in de (door de receptie) bestelde taxi. Ontbijten doen we niet in het Novotel, op het vliegveld hebben we daar tijd genoeg voor. Daar zijn we vijf over zeven, het is een stukje van niets, maar om te lopen net te ver. We zijn ruim op tijd, balie 11 gaat pas om half acht open. Het is hier een stuk overzichtelijker en veel minder hectisch dan op Schiphol.
Eindhoven Airport bevalt me wel. Ruim voor tijd gaat de balie open en kunnen we inchecken. Dat gaat vlot. Aansluitend door de security, ook dat gaat snel en zonder toestanden. Tijd voor een ontbijtje, dat kan hier prima. Om tien voor negen wordt onze vlucht omgeroepen. Eerst mogen degenen die ‘priority’ hebben (ze hebben meer betaald!). Wij stellen ons keurig netjes op naast de ‘priority’ doorgang en wachten tot we aan de beurt zijn. Meteen wenkt de dame ons, we mogen meteen doorlopen. Kijk, dat zit mee! Lopend gaan we naar het vliegtuig en ja, de rij stoelen bij de nooduitgang is nog vrij (Ryanair doet niet aan stoelreserveringen). Dit is echt ‘mazzel’. Al snel loopt het toestel zo goed als vol. Ik bestudeer de sticker op de stoel voor mij, hoe ik in geval van nood de deur moet openen. Hier geen boekjes, folders, enz, gewoon een sticker op de stoel. Efficiënt, bij Ryanair wordt goed naar de kosten gekeken. Om 09.20 uur gaan we taxiën en op de startbaan gaat meteen het gas erop.
Precies 09.30 uur zijn we los. Het is trouwens tamelijk mistig. Al vlot zitten we boven de wolken, hier schijnt tenminste de zon. De Alpen glijden onder ons door. Helaas, Sicilië is bewolkt en het regent een beetje. Onze Boeing 737-800 schudt behoorlijk, maar daar kan hij wel tegen. We zijn er bijna. Om 11.47 uur touch down en al snel staan we aan de gate. De bagage komt ook vlot.
In de aankomsthal zitten alle autoverhuurbedrijven op een rijtje en helemaal rechts is het loket waar de kaartjes voor de bus worden verkocht. Daar kopen we een buskaartje naar Palermo à €12,- p/p. Helaas, de bus vertrekt pas om 14.30 uur. Dinsdag en donderdag is dat ook om 12.30 uur. Dat wist ik niet. We moeten dus twee uur wachten en dan nog twee uur rijden.
Daar gaat mijn plan om vanmiddag Palermo in te gaan. Wel hebben we nu alle tijd om te lunchen, dat is ook wat waard. We vragen voor de aardigheid wat een taxi kost naar Palermo. Het is ongeveer 100 kilometer en ze vragen er €130,- voor. Dat is het ons niet waard. Ruim op tijd zitten we in de bus, maar hij vertrekt een half uur te laat. Hij moest zeker nog wachten op een inkomend vliegtuig. Tja, deze bus rijdt uitsluitend voor Ryanair. Eerst rijden we – de verkeerde kant uit – naar Trápani centrum om er mensen heen te brengen en dan pas zetten we koers naar Palermo. Precies in de spits – het is trouwens altijd spits in Palermo – rijden we de stad in. Dat is dus sukkelen. Om vijf uur staan we bij het Stazione Centrale. Vanaf hier is het nog geen 10 minuten lopen naar onze B&B.
Of eigenlijk, het is geen B&B, maar een appartement. Tjonge, wat is het druk op straat!
Op de binnenplaats van Palazzo Cattolica worden we hartelijk ontvangen door Antonio (we hadden een sms gestuurd). Ai, dit is een voormalig (katholiek?) paleis uit begin 1700.
Er is geen lift, maar we moeten de trap nemen naar de bovenste verdieping. De trap is breed en het trappenhuis indrukwekkend. Gelukkig zijn de treden laag, maar het zijn er maar liefst 132! Oeps, ze zijn hier ook druk aan het restaureren, dit gaat nog heel fraai worden. Antonio laat ons het appartement zien. Dat ziet er prima uit, hier gaan we een paar fijne dagen gebruik van maken. Verder legt Antonio ons in goed Engels uit waar de leuke en goede restaurants zijn en wat we allemaal kunnen gaan zien. Tegen zessen gaan we de straat op. Het is te laat om nog wat te gaan bekijken. We lopen over de Emanuele richting Quattro Canti waar we een leuk espresso barretje ontdekken. De espresso laten we ons goed smaken. Als we een stukje Maqueda aflopen zien we een supermarktje waar we cola en nog zowat aanschaffen. Tja, Italianen eten laat en we zien dat het aanbevolen restaurant ‘Casa Del Brodo’ nog gesloten is. Daar tegenover ligt restaurant ‘Baciamolemani’ en dat is wel open. We zijn de eersten, maar dat zat erin. De wijn komt uit de kraantjes links onder en die laat ik me goed smaken. Ehm, de Italiaanse menukaart zit voor Nederlandse begrippen wat vreemd in elkaar.
Je moet alles apart bestellen en dan nog is het afwachten wat er komt én of de kok er zijn best op gedaan heeft. In salade heb ik geen zin, dat bestel ik dus niet. Rijst met champignons, dat lijkt me wel wat. Het ziet eruit als ‘rijstepap’, maar het smaakt prima. Daarna volgt de zalm. Een beetje droog, maar het smaakt prima. Ach, het meisje van de bediening is wat ongeïnteresseerd, maar dat komt wellicht omdat we maar toeristen zijn.
Tegen half tien lopen we naar ons appartement, zo’n donker zijstraatje heeft wel wat.