Sicilië (apr 2010)

Woensdag 21 april 2010
Trápani – Palermo – Amsterdam
Om half negen genieten we het ontbijt. Dat is echt Italiaans ofwel een beetje sober.
We rekenen het diner af, dat hadden we gisteravond nog niet gedaan. We vertellen dat we proberen op Parijs te vliegen of anders de veerboot te nemen. De weekendtassen gaan in de auto en ik maak snel nog wat foto’s. Op de 1e foto een aantal ‘onderkomens’, aan de andere kant van het gebouwtje zijn er nog vier. Op de 2e foto het terras en in de verte de zee. Op de 3e foto het zwembad. Dat ziet er goed uit, als ik hier een week lig ben ik zwart.
Ach, na een uurtje zonnen verveel ik me al. Op het vliegveld van Trápani horen we dat de vlucht naar Parijs gecancelled is. Ik was er al bang voor. Zaterdag is er nog een vlucht op Parijs gepland, maar die is al volgeboekt. We kunnen zaterdag kijken of er nog plaatsen over zijn. Dat lijkt ons geen optie.
Wel ziet de baliedame op de monitor vluchten vanaf Palermo, maar of ze daadwerkelijk vliegen kan ze niet zien. Nou, we komen er straks langs, we kunnen allicht even kijken.
Als dat niet lukt rijden we door naar de veerboot. In elk geval cancellen we onze vlucht van maandag de 26e. We krijgen het geld over een week of drie teruggestort op onze rekening. Kan dat niet sneller? OK, het is natuurlijk een groot drama voor de luchtvaartmaatschappijen. (Update: het duurde een week of zes, maar toen stond het bedrag op onze rekening.) We informeren nog even bij Maggiori of we de auto kunnen inleveren in Palermo en dat kan bij het station, maar ook op het vliegveld.
We mogen er ook mee naar Milaan, daar kunnen we hem ook inleveren. Dat doen we maar niet, Milaan ligt net iets te ver weg. Tjonge, wat een toestanden. Even na elf uur rijden we weg. Als we het vliegveld naderen zien we een vliegtuig opstijgen. Het kan natuurlijk een vlucht zijn op Napels, die luchthaven is open. In elk geval is het prachtig weer en de lucht is zo helder als maar kan. Tegen half een zijn op Falcone-Borsellino, het internationale vliegveld van Palermo. We zetten de auto op de parkeerplaats en lopen de vertrekhal in. Het eerste dat we zien is een informatiebalie van Alitalia. Er staat gelukkig niemand te wachten, maar mogelijk is dit een teken dat er niet gevlogen wordt. Er staat een relaxte, niet zo piepjonge dame achter de balie. We vragen of er vanmiddag misschien een vlucht naar Parijs, Keulen, Düsseldorf of wat dan ook gaat, want we willen naar Nederland. De dame zegt dat er om 14.20 uur een vliegtuig naar Amsterdam gaat, wel met een overstap in Milaan. Ik kan mijn oren niet geloven! Dat gaan we niet halen, we moeten de auto nog inleveren. Volgens de dame moet het net kunnen. Tja, goedkoop is deze grap niet, voor ons drietjes is het €1487,50. Goed, een week hotel, eten en wat uitstapjes kost ook geld. Eigenlijk willen we terug naar huis, ook al omdat zoonlief morgen weer aan het werk moet. OK, we doen het.
(Update: Orchideetje en ikzelf hebben een doorlopende reisverzekering lopen bij de ABN-AMRO bank. Tweederde van het bedrag heb ik geclaimd en zonder mankeren stond het een week later op onze rekening. Driewerf hoera voor de ABN-AMRO! Zoonlief heeft een reisverzekering bij een andere maatschappij, die zijn wat trager met reageren, maar inmiddels hebben we dat bedrag ook terug.)
We lopen terug naar de parkeerplaats en rijden naar de parkeerplaats van Maggiori.
Daar leveren we de auto in. Dat gaat niet zonder problemen, volgens de computer krijgen we niets terug, terwijl we geen gebruik maken van onze geboekte verlenging. Ik moet ruim €200,- terugkrijgen, maar de uitbater weigert dat. Ik maak me behoorlijk boos en bel nog even naar Tururi. OK, zij zoeken dat voor ons uit, maar we hebben geen tijd om daar nu op te wachten.
(Update: ik had wel gelijk en thuis krijgen we een berichtje van Tururi. Het teveel betaalde bedrag wordt overgemaakt op onze rekening. Mario: bedankt voor de snelle service!)
Met een transitbusje rijden we naar de vertrekhal, halen onze tickets op bij de informatiebalie en lopen meteen naar de incheckbalie. Er staat niemand meer, we zijn ongetwijfeld de laatsten. Door de security en om 14.10 uur staan we bij de gate.
De laatste mensen zijn aan het boarden. Gehaald! Dat mag wel in de krant. Tjonge, wat een race! Die dame bij de informatiebalie was overigens een zeer professioneel type! Alitalia: nog bedankt! Als laatste loop ik het vliegtuig in (het is overigens een MD-80) en ik vraag of ik een foto mag maken in de cockpit. Vaak mag dat niet om privacy-redenen (ik kan me dat goed voorstellen), maar nu mag het wel. De gezagvoerder en de co-piloot zijn druk bezig met de voorbereidingen. Om 14.30 uur gaan we taxiën en om 14.36 uur take-off. Trouwens, wat vreemd dat Alitalia wél vliegt en Ryanair niet. Wat zou daar achter zitten? Als Amsterdam open is, dan is Eindhoven dat ook. Verder heb ik toch een stuk of zes Ryanair vliegtuigen op Trápani zien staan. De bemanningen moeten er ook zijn, dus dat kan het probleem niet zijn.
Tegen vieren naderen we Milaan. Op de bergen voor Milaan ligt nog sneeuw ook. Om 16.05 uur touch-down. We hebben er anderhalf uur over gedaan, met de auto is dat twee dagen rijden. Met de veerboot 20 uur en dan sta je in Genua. Waarschijnlijk moet je dan eerst met de trein naar Milaan, die er ook de nodige uren over doet. Het is bijna niet te geloven! Nu hebben we nog een probleem, want we moeten eigenlijk om 16.05 uur boarden. Dat is dus nu! Eerst moeten we een stukje met de bus van het platform naar de transithal. Dan moeten we nog een heel eind lopen naar de gate. Uiteraard moeten we weer door de security, je zou er wat van krijgen. Onze namen worden omgeroepen! Ja ja, we komen er aan. Om 16.25 uur staan we bij de gate, we zijn weer de laatsten. We hebben dit keer een Airbus, het is een A319. In Palermo heeft de dame ons op rij 10 gezet. Dat is bij de nooduitgang, dus ik kan mijn lange benen kwijt.
Wat een service! Om 16.32 uur gaan we taxiën en om 16.40 uur take-off.
Tjonge, gehaald! Zou onze ruimbagage het ook gehaald hebben? Nou, dat zien we wel op Schiphol. Al snel maken we hoogte boven Milaan. Hier hangt wel een boel smog, maar dat is altijd boven Milaan. De Alpen glijden onder ons door, hier is de lucht kraakhelder. Ik heb het idee dat het wel meevalt met die vulkaaneruptie. Om 18.17 uur touch-down. Schiphol, dit had ik vanmorgen niet durven dromen. Op naar de bagageband en tot onze verbazing komen onze weekendtassen als eerste. Tja, ze zijn er als laatste ingegaan. We halen precies de trein van 18.49 uur, vandaag zit (bijna) alles mee. Om 20.15 uur zitten we bij Peacocks aan de maaltijd, want we hebben uiteraard niets in huis. Tjonge, wat een dag, wat een avontuur! Tururi, maar bovenal Alitalia: bedankt!