Donderdag 15 oktober 2015
Melun – Saint Méry – Melun
Om half negen sta ik op en geniet daarna het ontbijt. Afrekenen kan op de laatste dag.
De yoghurt met cornflakes heb al op, nu nog een croissant en een stukje stokbrood. Uiteraard geen gebakken eieren met spek, wel kun je hier zelf een eitje (hard of zacht naar eigen inzicht) koken. Dat is iets voor op het stukje stokbrood. Voor Franse begrippen is het een prima ontbijt. Op de kamer doe ik nog snel een wasje en geniet daarna nog een espresso in het restaurant. Om half elf gaan we op pad. We zijn van plan om naar Saint Méry te lopen en dan zien of we met de bus/trein/bus terug kunnen naar Melun. Het is nevelig op het mistige af. Het is fris en er staat een koude wind. Eerst een foto van hotel Ibis, dat was er gisteravond niet van gekomen. Gelukkig ligt de GR 1 hier maar 400 meter vandaan en daar lopen we nu naartoe. Uiteraard hebben we alleen het hoogstnoodzakelijke in de rugzak, dat scheelt toch gauw een paar kilo.
Even verder steken we het brugje over het riviertje de Almont over. Kijk, hier heeft Paul Cézanne geschilderd. En zo ziet de brug er momenteel uit. Even buiten Melun is dit statige pand te vinden. Er is een educatief centrum in gevestigd. Helaas is het bewolkt en nevelig, het is niet anders. Meteen buiten Melun is het meteen landelijk. Even na half twaalf lopen we het dorpje Maincy in. Een kerk staat er, zelfs met informatiebordje. Helaas zit de kerk zelf op slot. De andere zijkant ziet er indrukwekkend uit. Deze watergang heeft wel iets van de Levada’s op Madeira. Achterom kijkend heeft het ook wel iets. Maincy ligt inmiddels achter ons, we gaan op weg naar Moisenay. De mais zal er één dezer dagen wel af gaan. Achter deze gebouwtjes liggen de tuinen van Kasteel Vaux-le-Vicomte. We moeten eerst langs de muur naar de voorkant. Wat een gigantisch groot object! Kijk, daar is het! Oh, dit jaar staat Vaux-le-Vicomte in het teken van 400 jaar Nicolas Fouquet, de man die het liet bouwen. Er hangt nog een affiche, zo ziet Vaux-le-Vicomte er vanaf de tuinen gezien uit. Zou er hier een restaurant zijn om de KMA te genieten? Dat blijkt zo te zijn, maar… daartoe moeten we eerst toegang betalen. Dat blijkt voor de tuin €8,50 p/p te bedragen. Dat wordt dus hele dure KMA. Nou ja, de tuinmannen moeten ook betaald worden.
Voor €6,10 schaf ik dit chocoladegebakje aan en een espresso. Nou, redelijk. Na deze culinaire uitspatting lopen we de tuinen in. We hebben er tenslotte voor betaald. Overigens, ben ik hier eerder geweest? Het komt me zo bekend voor. De stallen en de bijgebouwen tonen niet zo en dit is slechts een klein gedeelte. Vanaf de tuinen gezien is Vaux-le-Vicomte zonder meer overweldigend. Wat een macht moet Nicolas Fouquet hebben gehad. Het is trouwens slecht met hem afgelopen, maar eerst iets toen het hem nog voor de wind ging.
Hij leefde van 1615 – 1680 en stamde uit een burgerlijke familie. Hij trouwde met een schatrijke dame indachtig het gezegde: ‘dat je vader arm is kun je niet helpen, maar dat je schoonvader arm is, dat is je eigen schuld’. Overigens was zijn vader niet arm, alleen afkomstig uit een niet-adellijk geslacht.
Hij studeerde recht aan de Sorbonne en dankzij de bescherming van kardinaal de Richelieu en de invloed van zijn vader maakte hij snel carrière.
Dankzij kardinaal Mazarin en de koningin-regentes Anna van Oostenrijk werd hij surintendant van Financiën. Echter, nadat de jonge koning Lodewijk XIV aan de macht kwam keerde het tij. De koning wilde van hem af en liet hem op 5 september 1661 arresteren op verdenking van malversaties. Tja, op 17 augustus had hij net een groot openingsfeest gegeven op Vaux-le-Vicomte. Dat laatste speelde geen rol in de aantijgingen, maar Lodewijk XIV nam het zijn minister ongetwijfeld kwalijk dat hij zo’n mooi kasteel bezat.
Na een proces van drie jaar werd hij veroordeeld tot verbanning en verbeurdverklaring van zijn bezittingen. De eerste straf werd door Lodewijk XIV verzwaard tot levenslange opsluiting. Uiteindelijk overleed hij op 3 april 1680 in gevangenschap.
Overigens, de tuinen zijn aangelegd onder leiding van André le Nôtre. Dit is de voortuin. Tegen half twee vertrekken we en een kwartiertje later lopen we Moisenay in. Welk sprookje wordt hier uitgebeeld? Moisenay ligt alweer achter ons, op naar Blandy-les-Tours. Tja, het blijft bewolkt en door een afwisselend landschap gaat het verder. We hoeven nier door het riviertje en ook niet over de brug. Op de plaats waar ik sta slaan we rechtsaf. Koeien van het vleesras Blonde d’Aquitaine kunnen toe met een sober rantsoen en zijn uitermate geschikt voor het begrazen van natuurgebieden. Hier steken we de A5 over. Met de drukte valt het wel mee. Hier zijn bouwvakkers bezig met het metselen van traditionele muren. Dat is niet ieders metier. Zomaar een huis, maar de satellietschotel op de schoorsteen valt wel een beetje uit de toon. Om kwart over drie lopen we Blandy-les-Tours in. Het restaurant dat we het eerst zien gaat net dicht en ze verwijzen ons naar dit restaurant. Tja, dat is gesloten! Er staat hier wel een bijzonder kasteel uit de middeleeuwen. Een informatiebordje kon er zeker niet vanaf. Een beeld staat er ook, helaas zonder bordje. In elk dorp/stad staat natuurlijk een monument voor de gesneuvelde soldaten tijdens
WO-1. Kijk, zo’n monument neerzetten is één, maar de tuinman moet het tuintje wel bijhouden. Het hekwerk moet elke vijf jaar naar de staalstraler en opnieuw gecoat worden. En minstens eenmaal per jaar de hoge drukspuit op het monument… oeps! Een kerkje staat er ook, mét tekst. Het interieur, tja, wat moet ik ervan zeggen. Rechts mais en links… het lijkt wel koolzaad. Of is het één of andere groenbemester? Een kapelletje, zomaar midden in het bos. Helaas zit het ding op slot. Tegen vijven lopen we Saint-Méry in. Inderdaad, hier zijn we gisteren geëindigd en bij deze is het traject dichtgelopen. Een kerk is er uiteraard en voor de liefhebbers deze tekst. Om 17.22 uur komt de bus (vol met schoolkinderen) die ons voor €2,- p/p naar Mormant Lady brengt. Deze bus gaat niet verder, nou bedankt! Om 17.52 uur komt de bus voorrijden die ons naar het station van Mormant brengt. Opnieuw tikken we twee euro af, dat is zeker de standaard ritprijs. Om 18.25 uur komt de trein voorrijden die ons naar Verneuil brengt. Dat kost ons €1,90 p/p. Om 18.25 uur zijn we in Verneuil, waar we om 19.07 uur de bus pakken à €2,- p/p naar Melun.
Ai, dat treft, we komen vanaf de noordkant Melun binnenrijden en komen langs ons hotel Ibis. Daar drukken we op de stopknop en na een korte wandeling arriveren we om 19.40 uur in ons hotel. We lopen meteen door naar het restaurant. Ik bestel een pichet de vin rouge, een salade en als hoofdgerecht een jambon grillé. Nou, perfect gewoon, maar ik had ook best wel trek. Om half tien loop ik naar de kamer, ga onder de douche en bereid ik nog een beker thee. Om tien uur duik ik erin, morgen rustdag.