Dinsdag 20 oktober 2015
Nemours
Om half negen word ik wakker en een kwartiertje later geniet ik het ontbijt.
Het is mistig en zwaar bewolkt. Gisteren zag het er toch een heel stuk beter uit. Helaas, ik heb geen boek bij me. Mijn iPad meesjouwen is geen optie. Misschien volgend jaar een iPhone kopen? Daar kun je prima boeken op lezen.
Ik ga nog maar even op bed liggen.
Tegen twaalven loop ik (alleen) naar het centrum. Menno gaat een museum bekijken.
Dat is voor mij niet weggelegd, er zullen uitsluitend begeleidende teksten in de Franse taal liggen. Nu beheers ik wel een beetje Frans, maar wetenschappelijk jargon is toch een brug te ver. Kijk, dat had ik al gezien, op ons plekje staan drie hotels. Dat Courtepaille is het restaurant van hotel Ibis, mogelijk is dat iets voor vanavond. Dit uitzicht hadden we door de onvoldoende markering gemist. De kerk staat er mooi bij en de mist is aardig opgetrokken. Deze paddenstoelen zullen ziekmakend/dodelijk zijn. Dit ‘restaurant’ staat best wel op een mooie locatie, maar ik vrees dat het failliet is. Dit restaurant is open en ik bestel een espresso à €1,70. Tja, een kwart seconde uit de hand is vragen om onscherpte. Een statief meesjouwen is ook zowat. Eigenlijk heb ik best wel een beetje trek en ik ben niet de enige. Het restaurant zit vol ‘eters’, zo te zien veel kantoorpersoneel dat hier de lunch gebruikt. Op de kaart zie ik een Salade de Chèvre Chaud à €10,50. Gisteren heb ik geen salade genuttigd, dat moet ik vandaag beslist goedmaken. De Salade bestel ik met een cola à €3,50 erbij. Kijk, de Chèvre (geitenkaas) moet iets smelten en het gevolg is dat het brood een pietsie zwart uit de oven komt. Daar moet deze kok nog even op oefenen. Stokbrood erbij, chips en een fles water. De jambon (spek) smaakt ook voortreffelijk. Nou, ik kan er weer tegen, op naar de Pharmacie. Er zijn twee klanten voor mij en ik neem er op een stoel mijn gemak van. Nou, ik ben knap zenuwachtig en krijg het er warm van. Ik zal hier wel een ‘zeperd’ krijgen. Ik ben aan de beurt en in mijn beste Frans leg ik het probleem uit (te weinig pilletjes meegenomen van huis) en ik vraag beleefd om een doosje Acenocoumarol van 1 mg per tablet.
De apothekersassistente (ze is nog akelig jong en knap ook, dat heb ik weer) kijkt in de computer. Ze knikt me vriendelijk toe en loopt naar achteren. Ze komt terug met een doosje (wel van een ander merk) en print de rekening uit. Twee hele euro’s ben ik haar schuldig! De pilletjes zijn hier een heel stuk goedkoper dan in Nederland. Tjonge, dat valt me mee, ik krijg de pilletjes zomaar mee! Dat hoef ik in Nederland niet te proberen. Overigens, ik ga dit de apotheker thuis wel vertellen! Dat gedoe met die recepten slaat toch nergens op!
De kerk had ik nog tegoed. Gelukkig is er een informatiebordje aanwezig. Sowieso staat de kerk er mooi bij in het zonnetje. Het interieur mag er wezen. Als ik de kerk uitloop zie ik dat er in het straatje naast de Pharmacie iets gebeurd is. Er ligt daar iets onder iets wits op straat. Die mannen met die rode armbanden zijn beslist rechercheurs. Een madame met een koffer en een monsieur naast haar staan dichterbij. Deze laatsten komen mijn kant uit en ik vraag of zij iets weten. Dat is het geval, voor zover zij weten ligt er onder het laken een zwerver die dood op straat is aangetroffen.
Geen extremistische aanslag dus, daar was ik even bang voor.
Dit bijzondere huis staat aan de andere kant van de kerk. De Pompes Funèbres (begrafenisondernemers) zijn hier gevestigd. Je kunt hier meteen een grafmonument uitzoeken, daar zijn de Fransen dol op. Van dit soort afhaalrestaurants zijn er een aantal. Het straatbeeld oogt rustig. Een stijlvolle bijouterie. Een wijnhandel in een oud pand. Ook de Office de Tourisme is in een oud pand gevestigd. De luiken ogen nieuw en er hangt een camera aan de gevel, maar verder ziet het eruit of het al jaren dicht is. Helaas, het kasteel is dicht (wisten we al). En kastelen spreken mij wel aan. Ik heb het wel gezien en loop terug naar ons hotel. Vanaf de brug over de rivier schiet ik dit plaatje. Bananen doen het hier goed. Tegen drieën ben ik weer in het hotel en daar bereid ik een beker thee. Overigens, de kamer is piepklein, wel staan de bedden iets verder uit elkaar dan in hotel Ibis. De matras is hier iets oncomfortabeler (harder) dan in Ibis, maar het gaat best. De douche is adembenemend minimalistisch. Ik kan mijn voeten niet wassen, daarvoor is de ruimte te krap. Een kast of iets dergelijks is er niet. Een kapstokje met vier hangers en een plankje erboven is alles. Ik beschik over een piepklein bureautje met een stoel. Om mijn bagage overzichtelijk te houden krijgt het meeste een plaatsje op de grond. Maar ja, wat wil je voor €47,40 p/p voor drie nachten! Het Ibis hier is tweemaal duurder. Van het uitgespaarde geld van deze reis kunnen Orchideetje en ikzelf mooi een weekend naar Dick en Sandra (http://www.heinenhoes.nl).
Eigenlijk heb ik niet veel trek in een (uitgebreide) warme maaltijd. Ik heb nog yoghurt (met muesli en honing), ontbijtcrackers, stokbrood en ik kan zelf thee bereiden. Tijdens de maaltijd zet ik de TV aan. Zo te zien is er nabij Calais een illegaal vluchtelingenkamp gebouwd dat ze de ‘jungle’ noemen. Deze vluchtelingen willen naar Groot-Brittannië.
Ai, de politiek heeft hier geen antwoord op. Ook de Gents de Voyage roeren zich, zij eisen hun deel van de koek op.
Tegen negenen ga ik onder de wol.