Dinsdag 13 oktober 2015
Paris-Nord – Paris-Est – Esbly – Crécy-en-Brie-la-Chapelle – Fontenay Tresigny
We staan om 06.15 uur op, want we willen om 08.31 uur de trein nemen vanaf station Paris-Est naar Esbly. Daar moeten we overstappen op de trein naar Crécy-en-Brie-la-Chapelle en daarna hebben we ongeveer 25 kilometer voor de boeg. Op Paris-Est willen we een ontbijtje genieten, want ontbijten kan niet in dit hotel.
Ai, om kwart voor zeven staan we voor de gesloten voordeur en ook de receptie zit op slot. We kunnen er niet uit! We morrelen aan de deur, maar deze geeft geen krimp!
Een achteruitgang is er ook al niet. Stel dat er brand uitbreekt? Dan zitten we als ratten in de val. Menno belt mobiel naar het hotel en we horen de telefoon in de receptie overgaan. Doorgeschakeld is het toestel niet. Wat nu? De deur intrappen is ook zowat. Om kwart over zeven wordt de buitendeur geopend en komt de receptionist naar binnen. Ai, hij was naar de moskee voor het ochtendgebed en hij biedt uitgebreid zijn excuses aan. Hm, een moslim moet vijfmaal daags zijn gebeden opzeggen, hij zal toch niet elke keer het hotel afsluiten? Dat hoeft ook helemaal niet, voor het gebed hoeft een moslim niet perse naar de moskee en in geval van overmacht mag het gebed op een later tijdstip worden ingehaald. Ik heb de Koran gelezen en weet er echt wel iets van.
OK, we lopen het hotel uit richting Paris-Nord. Voor Paris-Nord zie ik ‘zwervers’ onder dekens liggen op een matras van kartonnen dozen. Dat soort dingen zie je toch niet in Nederland.
Dan lopen we verder naar Paris-Est. Dat is ook al zo’n groot station, ik voel me hier helemaal niet op mijn gemak. Eerst kaartjes. De eerste kaartautomaat weigert om ons kaartjes naar Crécy-en-Brie-la-Chapelle te verkopen. De dame van de ticket office verwijst ons naar een andere kaartautomaat, zo te horen zijn hier verschillende treinuitbaters actief. Je zou er wat van krijgen! Gelukkig werkt de aangegeven kaartautomaat mee en voor €8,- p/p bekomen we onze begeerde kaartjes.
Gelukkig hebben we nog tijd voor een broodje en een kop koffie/thee. Achter de balie zijn zitplaatsen, dus kunnen we ons gemak ervan nemen. Tijdig lopen we naar het juiste spoor, de trein willen we niet missen. Kijk, dat is hem. Punctueel vertrekt de trein om 08.31 uur en in Esbly stappen we om 09.02 uur over op het boemeltje naar Crécy-en-Brie-la-Chapelle. Daar zijn we om 09.22 uur. We bevinden ons exact oost van Parijs en de komende twee weken lopen we in zuidelijke richting naar Montargis. Dat doen we met behulp van de wandelgids ‘Tour de l’Ile-de-France’ uit 1994 en de kaart van dit gebied uit 1990. En verder heb ik de kaart van Frankrijk mét alle Grande Randonneés in mijn GPS. Met dat laatste gegeven kan het bijna niet mis gaan.
Om te beginnen drinken we in Crécy-en-Brie-la-Chapelle een espresso/café crème (de espresso was niet slecht, maar kan echt veel beter) en daarna stappen we op. Kijk, daar onder ons ligt Crécy-en-Brie-la-Chapelle en het weer valt me erg mee. Als we dit zo houden, ben ik er erg blij mee. Oeps, dat is de makke als je ergens op een pad instapt, loop je de goede richting uit? Sowieso kronkelt de GR 1 hier behoorlijk en in het dorp mist een duidelijke aanwijzing.
Ik was er al bang voor en Menno ziet het, we lopen de verkeerde kant uit. Terug dus en opnieuw door het dorp. De mensen zullen wel denken.
Opnieuw het dorp Crécy-en-Brie-la-Chapelle, maar nu vanaf de goede kant. We zijn zojuist het riviertje Le Grand Morin overgestoken en lopen hier het bos in. Het stijgt iets, maar het is goed te doen. Tegen elven lopen we Serbonne in. Tja, het is niet allemaal bos (gelukkig!), zo nu en dan een stukje asfalt hoort erbij. Het Franse platteland strekt zich voor ons uit. Het is 14 graden in de plus en we hebben iets wind mee. Links en rechts zijn de akkers gefreesd, maar is er ook ingezaaid? Mogelijk wintertarwe, maar daarvoor moet ik op mijn knieën. Bewolkt is het wel, dat is een beetje jammer, maar voor de rest vind ik het hier erg mooi. Opnieuw steken we het riviertje Le Grand Morin over. Zijn dat eendjes in het water? Nee, het zijn vastgelopen takken. Tegen half één lopen we het dorpje Dammartin in. Eigenlijk loopt de GR 1 langs het dorp, maar we willen kijken of er een restaurant open is. We komen langs Ferme Saint Gobert. Dat is een boerderij, maar veel valt er niet van te zien. Helaas, het restaurant is gesloten. Als ik naar binnen gluur lijkt het erop of het al sinds lang dicht is. Maar op de site lees ik dat op 27 september het één-jarig bestaan is gevierd met een groot dorpsfeest. We zijn gewoon te laat! Gelukkig heb ik (Griekse) yoghurt, muesli en honing meegenomen van huis en wat crackers. Dat komt nu goed uit en gezeten op een bank voor de kerk laat ik me dit goed smaken. In mijn bidon zit jus d’orange en verder heb ik nog een liter cola bij me. Ik kan er weer tegen en tegen enen gaan we weer op pad.
Soms komt de zon even door en dan stijgt de temperatuur meteen. Meteen heb ik het warm. Maar even later komt er weer een wolk voor de zon en koelt het opnieuw af. Mijn softshell houd ik aan. Spectaculair is het landschap niet, lieflijk vind ik het wel. Hier moeten we even opletten, er lopen hier drie routes. De bovenste is de markering van een fietsroute, de onderste (gele) van een plaatselijke route en in het midden is de markering van de GR 14 weergegeven. De GR 14 loopt een stukje gelijk op met de GR 1. Voorlopig volgen we de GR 14, maar niet te lang, want deze markering loopt naar het station van het stadje Montcerf. Wij lopen verder door het Fôret Domaniale de Crécy. Ze zijn hier behoorlijk aan het zagen geweest (houtoogst) en bij het uitrijden van de stammen is er niet veel van het pad overgebleven. Voornamelijk door de berm ploeteren we voort. Kijk, volgens de kaart en mijn GPS ligt verderop de kruising van de N36 en de D231. Daar verwacht ik een restaurant en gelukkig blijkt dat het geval. OK, het is maar een houten hok, maar we kunnen terecht. Het is al dik na tweeën en Menno is toe aan de lunch. Zelf heb ik nog recht op de KMA. De espresso is hier prima van kwaliteit en ik bestel nog een tweede bak. Om kwart over drie stappen we weer op nadat ik €5,60 heb afgerekend.
Precies op de kruising staat een obelisk, voor wie deze is opgericht wordt mij niet duidelijk. Vanaf de obelisk loopt de gemarkeerde route iets anders dan de GPS-route. Leading is altijd de markering, dus die volgen we. Duidelijk is aangegeven dat de GR 1 hier samenloopt met de GR 14. Deze uitrijcombinatie (van John Deere) is bezig met het stapelen van takken. Dit is duidelijk een opknappertje. Bos is er veel en het ligt er mooi bij in het zonnetje. Zou de Prieuré Saint-Martin nog in bedrijf zijn? Voor de duidelijkheid, het betreft hier een ‘priorij’. Zo te zien wel, binnen staat een verwijsbord naar de kapel. Het dorpje Marles en Brie komt in beeld. Het is al na half zes en het is nog wel een uurtje naar ons hotel. We snijden iets af, want we moeten de N4 oversteken om ons hotel ‘Premiere Classe’ in Fontenay-Tresigny te bereiken (http://www.premiereclasse.com/nl/hotels/premiere-classe-fontenay-tresigny). Kijk, daar ligt het, het is feitelijk een motel. We blijven hier één nacht en daar betalen we €14,80 p/p voor. Inderdaad, hoe kunnen ze het ervoor doen. OK, de kamer is klein en de douche is de kleinste die ik ooit gezien heb. Je moet hier bepaald oppassen dat je met je elleboog niet in je eigen oog terecht komt. Maar het is schoon en stil.
Aan de overkant staat een motel van Campanile en daar is een restaurant gevestigd. We gaan meteen maar eten.
Ai, op het menu heeft iemand vreselijk zijn best gedaan, ik kan er geen chocola van maken. De ober biedt uitkomst en ik start met een uiensoep, die ik zelf op mag scheppen. Tot het randje natuurlijk. Hollander zeker. Later blijkt dat je mag bijhalen, of zei de ober dat alleen maar om mij te pesten? De rode wijn is aan de prijs (€5,50), maar prima van kwaliteit. Tja, in de horeca geldt: ‘Ze eten je arm, maar ze drinken je rijk’. Helaas, de foto van de ham met frites is pikzwart. Ik had zeker het kapje nog op de lens zitten. Ik reken €20,- af en dat is heel redelijk gezien de prima kwaliteit van het gebodene.
Tegen negenen ga ik te bed. We gingen vandaag uit van 25 kilometer, maar dat blijkt een telfout te zijn. Het moest 27 kilometer zijn. Maar vandaag hebben we driemaal te maken gehad met een aangepaste (langere, maar veiligere en mooiere) route. We hebben er zeker 33 kilometer opzitten.