Zondag 18 oktober 2015
Melun – Fontainebleau-Avon – Nemours
Om half acht sta ik op en om kwart voor acht geniet ik het ontbijt. Daarna pak ik mijn rugzak in, want we gaan afscheid nemen van hotel Ibis.
Om kwart over negen rekenen we de ontbijtjes af en checken uit. We nemen de bus richting centrum Melun en stappen uit bij de brug over de Seine. Daar pakken we de GR 1 op. De route loopt voorlopig langs de Seine. Even verder slaan we linksaf en lopen Vaux-le-Pénil in. Trappen, daar ben ik nooit zo blij mee, maar het eind is te zien. Al snel lopen we Vaux-le-Pénil uit en meteen Livry-sur-Seine in. Ai, circus Eden maakt zijn opwachting. Doen zij nog in (wilde) dieren? In Livry-sur-Seine staat een monumentale kerk, helaas zit de boel op slot. Een informatief bordje kon er niet vanaf. Het wordt landelijk. Er is hier iets ingezaaid. Wintertarwe misschien? We doorkruisen een bosgebiedje en daar staan wilde cyclamen. We lopen het dorp Chartrettes in. Uiteraard staat er een monument voor de gevallenen tijdens WO-I. Dat zijn er zo’n veertig. Onderaan een plaquette met de namen van de gesneuvelden tijdens WO-II. Dat zijn er vijf. Kijk, een restaurant en zo te zien is het open. Het loopt tegen twaalven, dus tijd voor de KMA. Nou, het is een echt café en er wordt behoorlijk ingenomen. Ik houd het bij een espresso. Als ik deze foto maak zijn de meeste ‘innemers’ al op huis aan. Wij stappen om kwart voor twaalf op.
Een kerk staat er ook, maar ook deze is afgesloten. Naast de kerk staat het gemeentehuis. In Frankrijk heet dat ‘La mairie’. Vaak zie je een bord dat verwijst naar: ‘Hôtel de Ville’. Helaas kun je daar niet terecht voor de nachtrust, met ‘Hôtel de Ville’ bedoelen ze ook ‘gemeentehuis’. Overigens, wel handig zo’n digitaal mededelingenbord, in ons dorpje zijn ze zo ver nog niet. Een bijzonder pand, mét informatie. ‘Tilleuls’ zijn dakpannen, de rest moet u even opzoeken. ‘Four’ is oven en ‘pain’ is brood. De rest opzoeken. Een kever, maar geen echte natuurlijk. Wel een hele mooie. Hier wordt water omgezet in elektriciteit. Nou ja, zoiets dus. In elk geval is dit de Seine en we lopen hier op de GR 2. Even verder gaan we over op de GR 1E. Opnieuw enig vertaalwerk. Toentertijd was hier een haven, nu wordt er elektriciteit opgewekt. We lopen hier langs de linkeroever van de Seine langs een aantal bijzondere huizen.
Hier woont niet Jan met de Pet, die komt hier alleen voor het schilderwerk en de tuin. Informatieve bordjes staan er hier ‘beaucoup’, hier gaat het over de brug. Dit is een bushokje, hoewel je dit niet zou zeggen. Om twee uur ontwaren we nabij het station van Bois le Rois restaurant Café de la Gare. Hm, een espresso gaat er wel in à €1,60. Bos, dat klopt ook wel, want we naderen Fontainebleau. Deze paddenstoelen zijn eetbaar, maar ze bekomen u slecht. Met enige regelmaat zien we Fransen, die uitgerust met mandjes of plastic zakken de bossen afspeuren naar eetbare paddenstoelen. Ik vrees dat ze alles kaalplukken. Alles wat er dus nog staat is hoogstwaarschijnlijk ziekmakend danwel dodelijk voor de mens. Bos en nog eens bos. OK, prima toch? Helaas is het nagenoeg bewolkt, maar gelukkig droog. Het is windstil en een graadje of 13 in de plus. Het voelt warmer aan dan gisteren. Iemand heeft de moeite genomen om hier een uitzichtpunt te creëren. Ah, dat was Monsieur Denecourt. Deze plaquette vat het mooi samen. Dat dorpje rechts in de verte (sorry voor al die bomen, maar dat heb je nu eenmaal met een bos), moet Avon zijn. Daar lopen we naartoe. OK, ik geef toe niet de mooiste foto, maar als je 24 kilometer in de benen hebt zitten, is er niets mooiers dan een spoorlijn. Kijk, het station. Voluit heet het Fontainebleau-Avon. Menno pint kaartjes naar Nemours à €5,05 p/p. De trein gaat om 17.58 uur. Nu is het even na half zes, dus de wachttijd valt mee. Ai, dat is voor het eerst, maar liefst zes dames controleren de tickets. Die dame achter mij beschikt waarschijnlijk niet over een vervoersbewijs, want op het eerstvolgende station wordt ze onder begeleiding uit de trein gezet. Zou ze stokslagen krijgen? Of wellicht krijgt ze een tijdstraf van één uur, zoals in Nederland.
Tegen half zeven zijn we in Nemours. Hm, ik zie op mijn GPS (het hotel staat in de lijst) dat het hotel hier 2,4 kilometer vandaan ligt. Gaan er bussen? Sowieso zien we geen taxi’s. Tegen kwart voor zeven komt er een bus voorrijden, die globaal de goede kant opgaat. Daar stappen we in en na de busrit en een kwartiertje lopen staan we voor hotel Première Classe Nemours (http://www.premiereclasse.com/nl/hotels/premiere-classe-nemours).
Het is inmiddels donker, dus de foto moet later.
We checken in (Menno heeft €47,40 p/p vooruitbetaald, ontbijt niet inbegrepen) en zetten de rugzakken op de kamer. Onderweg naar het hotel hadden we het al gezien, hier vlakbij is een Chinees restaurant. Helaas wordt er in Première Classe geen diner geserveerd. Tjonge, die ‘Wok’ is een grote en druk is het er niet. Ze vragen €24,20 p/p voor onbeperkt ‘snaaien’. Daar komt voor mij nog een biertje bij à €3,-.
Ik kijk eerst maar even rond. Dit lijken wel garnalen en schelpen. Dat blief ik niet. Dit ziet er veel beter uit. Ik begin met een soepje, nou prima! Dan salade (anders krijg ik ‘ruzie’ met de dames van de trombosedienst). Daarna de hoofdmaaltijd. Het is allemaal even lekker. IJs toe, het staat er tenslotte voor. Als laatste fruit (ook weer om problemen met de dames van de trombosedienst te voorkomen). Om negen uur zijn we terug in ons hotel. Ik doe nog een wasje, dat kan mooi drogen, want we blijven hier drie nachten.