Zaterdag 17 oktober 2015
Melun – Fontainebleau – Bourron Marlotte Grez – Melun
Om half negen sta ik op en geniet om kwart voor negen het ontbijt. Gelukkig is het restaurant open voor het ontbijt. Uiteraard staat de grootbeeld TV aan en ik zie dat een ‘Palestijn’ een Israëliër met een mes heeft neergestoken in Jeruzalem. Oh wacht, in Hebron heeft hetzelfde plaatsgevonden. Beide ‘Palestijnen’ zijn ter plekke door veiligheidsagenten doodgeschoten. Het houdt ook nooit op en ik vrees dat de situatie op korte termijn volledig uit de hand loopt. Mijn onderwijzer in de vijfde klas lagere school
(Dhr. De Koning) vertelde dat als Tito zou komen te overlijden er een oorlog in Joegoslavië zou uitbreken. Hij kreeg gelijk. Ook vertelde hij dat WO-III in het Midden-Oosten zou beginnen.
Orchideetje en ik denken erover om onze reis naar Japan uit te stellen en in plaats daarvan in maart 2016 op studiereis te gaan naar Israël. Deze studiereis staat in het kader van het conflict tussen Israëliërs en ‘Palestijnen’. Ik wil daar het naadje van de kous van weten. Maar ja, als het conflict binnenkort escaleert kan ik de reis wel vergeten. Dan wordt er niet gevlogen op Tel Aviv en komt er een negatief reisadvies.
Menno stelde gisteren voor om het programma van zaterdag en zondag om te wisselen. OK, ik pak het hoognodige in mijn rugzak en om 09.50 uur pakken we de bus naar station Melun. Zoals gebruikelijk kost dat €2,-.
Menno ‘pint’ kaartjes naar Fontainebleau-Avon. De trein gaat om 10.45 uur, dus moeten we even wachten.
Het is trouwens zwaar bewolkt, nevelig en bovendien koud. Gelukkig is het droog, iets ten noorden van ons regent het (zag ik op TV).
Om elf uur staan we op het station van Fontainebleau en starten we met de wandeling.
Het bos nabij Fontainebleau is geen bos, maar gewoon een park. De route loopt achterlangs het kasteel van Fontainebleau en de tuinen. Jammer dat het bewolkt en nevelig is. Zoals gezegd lopen we achterlangs het kasteel van Fontainebleau. Die bomen waren toentertijd natuurlijk sprietjes, maar nu belemmeren ze het zicht op het kasteel. Mijn advies: omzagen! De ingang doet mij denken dat dit een kerk is, helaas hangt er geen bordje. Bij deze binnenplaats hangt wel een informatiebordje. Deze dame wilde wel voor mij poseren. Deze tuin is mooi in balans. We lopen om het kasteel heen. Bij de ingang vind ik deze informatie. Ik maak drie foto’s van Fontainebleau. Ben ik hier eerder geweest? Het komt me zo bekend voor. In elk geval stamt het kasteel uit de middeleeuwen, wanneer precies is niet bekend. Voor een bezoek hebben we geen tijd, we zijn tenslotte aan de wandel en beginnen hier met de GR 13. Kijk eens wat een fraaie obelisk! Deze is opgericht voor Marie-Antoinette. Met deze dame is het niet zo goed afgelopen. Op haar 37e werd zij op 16 oktober 1793 onthoofd op de Place de la Révolution (tegenwoordig Place de la Concorde geheten). Iets verder lopen we het bos in. Iemand heeft zijn best gedaan op bordjes, daar hangen er tientallen van. Met de markering is meestal niets mis, maar een enkele keer biedt mijn GPS uitkomst bij twijfel. Het stijgt iets en wat verder lopen we over een topje. Dat topje is voorzien van grote rotsblokken. Best wel imposant. Voorzichtigheid is geboden, want hier en daar is het steil en glad. Zitten hier beren? Dan zijn we ongetwijfeld veilig achter dit hek. Is dit een ‘productiebos’ en zijn de rechte wegen aangelegd om de houtoogst af te voeren? Soms komt er heel even een waterig zonnetje door. Helaas blijft de temperatuur hangen op zo’n 13 graden in de plus. Tja, veel bos vandaag. Chemin de Paris. Het bordje zal ergens nuttig voor zijn. Om twintig over drie lopen we het dorpje Recloses in. De markering is op orde. Opnieuw stijgen we iets en op het topje zijn wederom rotsblokken. Hm, het heeft iets van een hunebed. Ook nu voorzichtig dalen. ‘Gare’, dat betekent ‘station’. Dar moeten we naartoe. Is de route naar het station gemarkeerd? Dat maakt het gemakkelijk. Ik heb geen idee hoe dit gewas heet. In elk geval geen springbalsemien en ook geen wilgenroosje. Om 16.50 uur bereiken we station Bourron Marlotte Grez. De trein is precies tien minuten geleden vertrokken, maar we zijn ruim op tijd voor de volgende om 17.40 uur. Gelukkig is het niet koud (15 graden in de plus) en er schijnt een waterig zonnetje.
We hebben er ruim 21 kilometer opzitten. Menno pint kaartjes à €6,30 p/p en inderdaad komt om 17.40 uur de trein voorrijden. Om 18.14 uur zijn we weer in Melun en daar pakken we de bus (à €2,- p/p) naar hotel Ibis. Tegen zevenen zijn we er. Toch weer een lange dag achter de rug. Op de kamer bereid ik een Cup-a-Soup. Menno had er een aantal bij zich, daar moet ik een volgende keer ook aan denken. Zoals bekend is restaurant Ibis gesloten en om kwart voor acht lopen we naar Del Arte.
Ik begin met een Misto di Verdure, een salade. Met de begeleidende rode wijn prima te eten. We missen de gastvrouw van gisteravond. Zou ze toch iets gebroken hebben? We vragen het aan de (iets oudere) gastvrouw. Ach, dit blijkt haar moeder te zijn en het gaat goed op een paar blauwe plekken na. Maar vanavond is haar vrije avond, vandaar. Wij wensen haar het beste toe. We begrijpen dat dit restaurant een familiebedrijf is. De chefkok (van gisteravond) is ongetwijfeld haar vader.
Als hoofdmaaltijd heb ik een pizza Pollo besteld. Ik denk toch dat de oven iets te heet staat afgesteld, maar sowieso smaakt de Pollo prima. Ik reken €21,95 af, dat valt (voor Frankrijk) toch alleszins mee.
Om negen uur zijn we weer in hotel Ibis.