Zaterdag 24 oktober 2015
Montargis – Paris-Lyon – Paris-Nord – Rotterdam – Utrecht
Om zeven uur sta ik op en pak de rest van de spullen in.
Even na halfacht lopen we het hotel uit. De sleutel van de kamer laten we achter in de gang.
In de restauratie van station Montargis geniet ik thee en koekjes. Een echt ontbijt hebben ze niet.
Punctueel komt de trein om 09.04 uur voorrijden. Om 10.41 staan we op Paris-Lyon. Dit is niet alleen een gigantisch groot station, maar het is ook gigantisch druk. Ik voel mij hier helemaal niet op mijn gemak.
Nu is het zoeken naar een kaartautomaat die ons kaartjes wil verstrekken naar Paris-Nord. Dat valt nog niet eens mee! Als ik hier nog eens kom (alleen) dan moet ik vooraf een studie maken hoe het hier werkt. OK, we pakken de trein van 11.08 uur naar Paris-Nord. Om 11.16 uur staan we op Paris-Nord. Dit is ook al zo’n gigantisch groot station.
Of eigenlijk, het zijn meerdere stations in één. Gelukkig zie ik al snel de borden die verwijzen naar de ‘Thalys’. Ze staken niet, een pak van mijn hart! Ik was wel een tikje gestrest! Tijd om een broodje te scoren. Buiten het station kan dat te over en we kiezen voor een Turks restaurant. Ik kies voor een espresso en een sandwich omelette (€6,50). Nou, dat smaakt wel! Tegen twaalven lopen we terug naar Paris-Nord. Kijk, daar is de ingang. Ik loop alleen naar voie 8, want Menno blijft nog in Parijs. Kijk, hij staat erop! Ik heb zitplaats 34 in rijtuig 18 gereserveerd. Ik moet dus helemaal naar voren. Daar staat de Thalys, voor het instappen worden de kaartjes gecontroleerd.
Sinds wanneer is dat? Zijn ze soms bang voor aanslagen? Nou, anders ik wel! De trein loopt bijna helemaal vol, die Thalys is blijkbaar geliefd.
Om 13.47 uur zijn we in Bruxelles-Midi, om 14.25 uur in Anvers (Antwerpen) en om 14.58 uur in Rotterdam. Kijk, daar staat de Thalys in Rotterdam.
We liggen vier minuten voor op schema, ik kan dus makkelijk de trein van 15.05 uur naar Utrecht halen.
Ik neem plaats in de stiltecoupé, aan een rustige omgeving heb ik wel behoefte.
Wat gebeurt? Een jongedame een stuk achter mij begint luidop in haar mobiel te ‘kwekken’. Daar zeg ik wat van: ‘JONGEDAME, DIT IS EEN ‘STILTECOUPÉ’. Ze schrikt, maakt het gesprek zachtjes af en verlaat even later de stiltecoupé.
Gelukkig zijn er op mijn traject geen werkzaamheden, dat zul je net zien op zaterdag. Tegen vijven ben ik thuis. Er valt toch wel wat van me af!
Orchideetje haalt eten, we hoeven er niet meer op uit. OK, het zit erop!
Menno: bedankt!