Dinsdag 23 mei 2006

New York – Boston
Vandaag gaan we naar Boston. We moeten vroeg op, want het vertrek staat gepland op 08.00 uur! We ontbijten weer met plastic, het begint al te wennen. Is dit plastic bestek ook in Nederland te koop? Straks willen we niet meer anders. De koffers gaan onderin de bus – het is een andere – en ik zie dat we ook een andere chauffeur hebben.
Of eigenlijk een chauffeuse. Ze is niet zo jong meer en later hoor ik dat ze al 62 lentes telt. Ze heeft kinderen, kleinkinderen en zelfs een achterkleinkind. En dan de hele dag achter het stuur en als bonus elke dag 31 koffers in- en uitladen. Ze moet nog twee jaar en gaat dan met pensioen. Tja, dit is Amerika, je moet hier zelf voor je pensioen zorgen.
Eigen verantwoordelijkheid nemen, zogezegd.
Ook typisch Amerika is de ruimte. Niet in Manhattan natuurlijk, de grond wordt daar niet per vierkante meter oftewel per ‘yard’, maar per ‘feet’ verkocht. Dat is dus per 30 x 30 centimeter, oftewel een flinke tegel! Nee, het gaat om de totale ruimte. Als je de oppervlakte van Amerika en het aantal inwoners (260 miljoen) afzet tegen de oppervlakte van Nederland en het aantal inwoners (16 miljoen), dan zouden er in Nederland 1 miljoen mensen moeten wonen om over dezelfde ruimte per persoon te beschikken.
Oeps, Nederland is dus wel vol.
We drinken om tien uur koffie bij een wegrestaurant en ik maak van de gelegenheid gebruik om op de parkeerplaats wat vrachtwagens te fotograferen. Wat een geweldig grote trucks rijden hier rond. Het is vaak een ‘Peterbilt’, of een ‘Freightliner’. Je kunt ze met motoren krijgen tot 600 PK. Ze zullen een beste slok lusten en dan te bedenken dat in Amerika de diesel duurder is dan de benzine. De regular kost hier $2,93 en de diesel $2,98. Dat is dan wel per gallon oftewel 3,785 liter. De campers zijn uiteraard buitenmodel en dan hangt er ook nog een boodschappenauto achter. De planning was om tegen 12.30 uur Boston binnen te rijden, maar helaas, het is druk op de weg en het wordt een uurtje later. In Boston stappen we uit bij Quincy Market en krijgen een uurtje tijd voor de lunch. Tja, dat heb je met een georganiseerde reis, alles gaat op tijd. Quincy market is een festijn van kleine winkeltjes en uiteraard keuze te over wat betreft voedsel. Het is teveel, het is overweldigend. We besluiten gewoon een broodje te kopen met frisdrank. Hoewel, een gewoon broodje, dat bestaat niet in de States. Het is een hele hap! Om half drie verzamelen we en onder leiding van Jos, onze reisleider, lopen we tot vier uur langs de belangrijkste bezienswaardigheden. Het gaat onder andere langs het standbeeld van Washington en het parlementsgebouw. Ook de wolkenkrabbers mogen er wezen. Het is tamelijk bewolkt, in elk geval is het droog. Het weer is precies zoals we dat in Nederland gewend zijn.Daarna mogen we ons tot zes uur zelf vermaken. Dat komt goed uit, want ik moet verschrikkelijk naar de ‘restroom’. In Amerika is het vreselijk vulgair om naar de ‘wc’ of het ‘toilet’ te vragen, nee, je vraagt naar de ‘restroom’ of de ‘bathroom’. Goed, in principe gaat het om dezelfde activiteiten. We duiken dus het eerste het beste restaurant binnen en bestellen koffie en thee. Daar waren we ook wel aan toe. Een georganiseerde reis betekent ook afzien! Na het plaatsen van de bestelling bezoeken wij spoorslags het toilet, pardon de ‘restroom’. Na het aangenaam verpozen lopen we nog wat rond en proberen de haven te vinden. Dat lukt niet, later blijkt dat de haven nog veel verder weg lag.
Om zes uur stappen we in de bus en een half uurtje later zijn we in ons hotel.Als diner krijgen we huissalade, lasagne met vlees, een vegerarisch hapje, dessert en koffie of thee. Het is best redelijk te eten. Jos bereidt ons voor op de dag van morgen.
We gaan naar Quebec in Canada. Dat is hier 400 mijl oftewel 640 kilometer vandaan. Daarom moeten we ons morgenochtend om tien voor acht met koffer melden bij de bus. Om acht uur gaan we dan rijden. Het goede bericht dat Jos voor ons heeft is dat dit hotel een overdekt zwembad heeft. Daar ga ik zo meteen gebruik van maken. Na het zwemmen duiken we om tien uur ons bed in.