Maandag 22 mei 2006
New York
Om kwart over zeven genieten we van ons ontbijt. Nou ja, dit is een motel dus het is behelpen met z’n allen in een klein eetzaaltje. Bestek, borden, bekers; alles is van plastic. Het eten gelukkig niet. Dat plastic zullen we nog vaker meemaken. Wat een gigantische berg afval wordt hier geproduceerd. Ik meen te weten dat plastic uit aardolie wordt gemaakt. Daar is zo te zien nog genoeg van. Wat een bizar land, ik blijf me verbazen.
Om kwart over acht bel ik de makelaar in Nederland met mijn mobiel. Het werkt en de receptioniste neemt op met: ‘Goedemiddag’. Ik antwoord met: ‘Goedemorgen’, dit is New York. Het is even stil aan de andere kant (overkant?). Ik stel vast dat we mobiel kunnen bellen en gebeld kunnen worden. Ons huis is nog niet verkocht, wel komen er binnenkort kijkers. Ik vraag of er rekening wordt gehouden met het tijdsverschil, dan zal ik dat ook doen.
Om half negen stappen we in de bus die ons naar Manhattan brengt. Daar stapt een Hollander in, die al tientallen jaren in NYC woont. Aan kennis ontbreekt het hem niet.
Het is alleen jammer dat de airco op vol vermogen staat, de motor veel lawaai maakt en ikzelf enigszins hardhorend ben. Ik kan geen woord van zijn ongetwijfeld interessant verhaal verstaan. Ik beperk me tot het maken van foto’s en werp zo nu en dan een snelle blik in de reisgids van NYC. Zo kom ik toch achter wat leuke feitjes. In totaal wonen er 8 miljoen mensen in NYC, waarvan 1,5 miljoen in Manhattan. Ik wist niet dat er 12.000 taxi’s (yellow cabs) en 5.000 stadsbussen rondrijden. Er zijn 500 stations en 220 busroutes.Om elf uur frequenteren we een bekend Italiaans restaurant. Het heet ‘Ferrara’, het ziet er goed uit en ook het lekkers oogt verrukkelijk. We bestellen thee en espresso begeleid met chocola en fruitgebak. Ik neem nog een espresso en dan mogen we $27,- afrekenen.
Tja, dit is NYC!Verder maar weer. Wat een stad, het ene moment rijd je door de prachtigste straten met imponerende skyscrapers en even verder ligt het afval huizenhoog opgestapeld.
Dat wordt ’s nachts opgehaald, begrijp ik. We komen door rommelige buurten, hier moet nog een boel worden opgeknapt.
Later rijden we door Chinatown. Ook in NYC zijn zwervers en overal probeert men aan de kost te komen met het verkopen van ijs, hotdogs, het vegen van de straat, het uitventen van folders, het lopen met reclameborden en wat niet al. Tja, van de 260 miljoen Amerikanen leven er 36 miljoen onder de armoedegrens. Ik hoor dat deze werkers ongeveer $5,- bruto per uur verdienen. Veel mensen hebben twee of zelfs wel drie banen om rond te komen.
Huisdieren in de vorm van honden zie ik niet. Als je het ‘gebakje’ van je hond niet opruimt komt je dat op $100,- te staan. Terecht natuurlijk, maar het nodigt niet direct uit tot de aanschaf van een hond.
Om half één lopen we door het WFC-kantoorgebouw en kunnen door de glaswand heen Ground Zero bekijken. Er wordt druk gebouwd, er komt hier een gebouw dat driemaal zo hoog wordt als de gebouwen in de omgeving. De Twin Towers moeten gewroken worden! Toch wel een indrukwekkende plek. Als je goed kijkt zie je dat van sommige gebouwen de schade van vijf jaar geleden nog niet geheel hersteld is. De dames zijn in NYC vrij preuts gekleed. Naveltruitjes zie ik niet en een enkele keer een minirok. Er wordt hier hard gewerkt; mannen in kostuum en dames in mantelpak lopen gehaast over straat. Mobiel gebeld wordt er volop, een doodenkele keer zie ik iemand met een sigaret.
’s Middags mogen we op eigen gelegenheid rondkijken.We zitten niet al te ver van het Empire State Building en gaan daar een kijkje nemen.De wachttijd voor de lift bedraagt 20 minuten. Dat is te overzien, het schijnt dat in het hoogseizoen de wachttijd meerdere uren kan bedragen. Ook hier door de security.
Ai, ik heb een zakmes in mijn rugzak en biecht dit eerlijk op. Ze komen er toch achter. Gelukkig is het geen probleem, ik mag het zakmes hier in bewaring geven. We stappen in de eerste lift die ons naar de 80^e verdieping brengt, waar we overstappen op de tweede die doorgaat naar de 86^e. Wat een uitzicht! Gelukkig is het helder weer, het kan hier ook vreselijk mistig zijn. Het Empire State Building is in totaal 440 meter hoog, maar we staan hier natuurlijk een stuk lager. Sinds de vernieling van de Twin Towers is dit weer het hoogste gebouw in NYC. In dit gebouw werken 20.000 mensen en er komen 25.000 bezoekers per dag. Nadat ik mijn zakmes heb opgehaald lopen we Manhattan in. Te voet krijg je toch altijd de beste indruk van iets. En indruk maakt het, wat een stad! Via de Times Square Church, die helaas gesloten is, lopen we naar Times Square. Dit plein is beroemd om zijn lichtreclames. Overdag valt het een beetje tegen, we moeten hier maar eens op een avond terugkomen.Om half vijf drinken we koffie bij McDonald – ik zie zo gauw geen Starbucks – waarna we naar de afgesproken plek lopen waar de bus op ons wacht. Gelukkig is de complete groep op tijd, aan wachten op ‘laatkomers’ heb ik een gruwelijke hekel.
Het diner gebruiken we groepsgewijs in het naast het hotel gelegen restaurant.
Wij zijn de enige gasten, het is misschien nog wat vroeg in het seizoen. Het ritme moet ook nog gevonden worden, er wordt ons niet gevraagd of we misschien een glas wijn of een biertje willen bestellen. Gelukkig staat er wel water op tafel, of liever gezegd, glazen kannen volledig gevuld met ijs zodat er maar een klein beetje water in zit. Halverwege de maaltijd wordt de koffie geserveerd, da’s een beetje raar. Gelukkig gaat het wel snel, ik verlang naar mijn bed.