Donderdag 1 juni 2006
New York – Vrijheidsbeeld – Ellis Island – New York
Onze laatste dag in Amerika, dat wil zeggen van deze reis. Ik hoop hier toch nog eens terug te komen, dat spreekt voor zichzelf.
Om half acht zitten we aan het ontbijt in ‘Key West’. Toast, scrambled eggs, bacon, koffie, zo mag ik het graag zien.
Om kwart over negen zitten we in de metro op weg naar South Ferry, het eindpunt van de rode lijn. Tegen tienen staan we in de eindeloze rij voor de ferry. Het is warm, maar iedereen blijft keurig in de rij. Een straatmuzikant speelt op zijn viool het ‘Wilhelmus’. Hoe weet die man dat wij Nederlanders zijn? Na een uurtje komen we uiteindelijk uit in een grote tent. Hier splitst de rij zich in tweeën. We gaan voor de zoveelste keer door de security. Snel loop ik door naar de loopplank en stap aan boord van de ferry. Ik zie Orchideetje nergens. Inmiddels zijn we los. Het is zeer druk aan boord, met moeite doorzoek ik de ferry van voor naar achter en van onder naar boven. Orchideetje is niet aan boord! Ik kan haar ook niet mobiel bellen, omdat de mobiel van Orchideetje slechts twee banden heeft. We leggen aan bij het Statue of Liberty Island. Ik ga hier van boord om op de volgende ferry te wachten. Intussen loop ik snel naar het vrijheidsbeeld en maak een paar foto’s. Helaas kun je sinds 11/9 niet meer naar boven. Dat zal wel nooit meer opengesteld worden voor toeristen.Snel loop ik terug naar de steiger. De volgende ferry legt aan en inderdaad is Orchideetje aan boord. Door de drukte na de security had ze de ferry gemist! Ik vertel dat je het vrijheidsbeeld vanaf de ferry net zo goed ziet als vanaf het eiland. Snel stappen we weer aan boord om door te varen naar Ellis Island.Via dit immigratiecentrum zijn ongeveer 17 miljoen mensen Amerika binnengekomen.
Op grote metalen platen zijn de namen ingegraveerd. Bijna de helft van alle Amerikanen kan de geschiedenis van zijn voorouders traceren tot Ellis Island. We lunchen hier, lopen naar de steiger en nemen de ferry terug. Als we aankomen blijkt dat we op de heenweg niet goed hebben opgelet. Het is hier een enorme bouwput en we kunnen de ingang van de metro niet vinden. We vragen het op straat maar worden telkens de verkeerde kant opgestuurd. Uiteindelijk vinden we het, al die tijd waren we er vlakbij. We nemen de metro en stappen uit ter hoogte van Central Park. Dit beroemde park willen we een stukje doorkruisen. Snel hebben we spijt, het is hier drukkend warm. Er staat geen zuchtje wind. Verder geloven we het wel, we lopen het park uit en draaien de stad in. Wat is het benauwend heet! Om half vier zijn we in het hotel, mooi op tijd. We pakken de koffers uit de opslag van het hotel en zetten deze in de receptie. Ik krijg zin in een ijsje en gisteravond hoorde ik dat hier vlakbij heerlijk ijs te koop is. Het is maar een piepklein winkeltje en het staat bomvol. Drie meisjes staan te bedienen, dus ik krijg vrij snel mijn ijsje.
Ik moet zeggen, het smaakt me verrukkelijk. Geen wonder dat het hier zo druk is.
Terug naar het hotel en wachten op de bus die ons naar het vliegveld zal brengen.
Om kwart over vier vertrekken we en we zitten gelijk in de file. Ook dat nog. Pas tegen zessen staan we op JFK. We checken in en zien dat de vlucht van 20.50 uur vertraagd is tot 21.15 uur.Ach, dat maakt ons niet uit, morgenochtend zijn we weer thuis. Buiten is het donker geworden en ik zie dat het regent. Het stortregent gewoon en het begint ook nog te onweren. De hele dag dreigde het al en nu breekt de hel los. Wat kan het hier tekeer gaan, het is en blijft een land van uitersten. Er wordt omgeroepen dat ons intussen gelande vliegtuig door het onweer niet mag tanken. We gaan dus nog meer vertraging oplopen. Wat een pech, onze warme hap zit in het vliegtuig, we bestellen hier maar iets te eten.
We horen tot onze schrik van een Amerikaanse dat er sowieso niet gestart mag worden van JFK tussen 00.00 uur en 06.00 uur.
Gelukkig kunnen we om 22.45 uur boarden en om 23.15 uur zit ik op mijn stoel.
Om 23.45 uur beginnen we te taxiën. Ik zit aan het raam en ik tel 15 vliegtuigen voor ons en onafzienbare rij achter ons. Reken drie minuten per start, dit gaat lang duren en mogelijk mogen we niet eens het luchtruim in (00.00 uur!). Gelukkig gaat het goed en 00.50 uur zijn we los. Eindelijk krijgen we onze warme hap.