Lieve lezer(essen)s van mijn wandelavonturen,

Reisverslag Amalfi
zondag 13 mei t/m zaterdag 20 mei 2012

Zondag 13 mei 2012
Amsterdam – Napels
Om half negen lopen we naar het station. Ach, het is een stukje van niets en we hebben maar weinig bagage bij ons. Het is zonnig en niet koud. De laatste weken is het erg wisselvallig geweest en ik las dat het de komende week zo blijft. Uiteraard ben ik weer vreselijk verkouden geworden, ik hoop dat het in Italië overgaat. Hoe zou het weer in Napels zijn? Ik las dat het zo’n 25 graden in de plus kan worden, maar een bui behoort tot de mogelijkheden.

Gisteravond heb ik de foto’s van het laatste Kreta reisverslag ge-upload. Feitelijk betreft het de eerste wandeling, want ik upload de foto’s in alfabetische volgorde en verder ‘terug in de tijd’. Het is nog een hele klus. Ik moet per maand ook niet teveel foto’s uploaden, want dan kom ik in de knel met mijn bandbreedte en moet ik bijbetalen.
Het is zondag vandaag en er is dus geen Metro. Kunnen ze niet een zondagskrant uitgeven? Of kan dat niet uit financieel?
Tjonge, mijn voordeelurenkaart werkt opnieuw niet. Ik krijg al €12,- van de NS terug van twee eerdere reizen. Dat geld storten ze pas over drie weken, de NS moet eerst het eind van de maand afwachten, dat begrijp ik wel. Ik denk trouwens dat mijn voordeelurenkaart (de chip dus) defect is. Het laden van het abonnement ging laatst ook al zo moeizaam.
De trein is trouwens tjokvol, dat betekent voorlopig staan. Is er vandaag ergens iets te doen? Ach, ’t is Moederdag, misschien is dat het wel. Om 10.09 uur staan we op Schiphol, ruim op tijd. Ik loop eerst maar eens naar het NS-loket, mogelijk dat ze daar mijn voordeelurenkaart kunnen controleren. Helaas, dat kunnen ze daar niet, wel kunnen ze zien dat ik het volle tarief heb afgetikt. Heb ik een NS-account? Ja, dat heb ik, tegenwoordig kun je echt niet meer zonder. Ik zal contact opnemen met de klantendienst, ik weet inmiddels de (digitale) weg. Hoe doen al die mensen het (daar zitten ook relatief jonge mensen tussen!), die niet ‘los’ zijn op de computer?
Tjonge, op Schiphol is het behoorlijk druk. Is er een recessie aan de gang? Je zou het niet zeggen. Geen wonder dat de (demissionaire) regering zo rigoureus durft te bezuinigen (lees: belastingverhogingen doorvoeren).

OK, op naar het bagage drop-off punt. Tot mijn verbazing zie ik dat er nog veel mensen in de rij staan, die nog moeten inchecken. Dat had ik dus gisterochtend al elektronisch gedaan en de instapkaart uitgeprint. Ik weet zeker dat ik één van de eerste was die elektronisch heeft ingecheckt (misschien wel de allereerste!), maar ik zag dat er al 34 stoelen (waaronder alle stoelen bij de nooduitgangen) waren vergeven. Gelukkig was stoel 1A nog boekbaar, dat is ook een stoel met wat meer beenruimte. Het gaat er dus niet eerlijk aan toe bij Transavia, dat is mij al eerder opgevallen. Ook deze keer gaat er weer een uitgebreide klacht naar Transavia en in afschrift naar de reisorganisatie (Djoser). Als Transavia het beleid niet verandert, dan is dit echt de allerlaatste keer dat ik met Transavia vlieg! Ik vraag nog even aan de baliemedewerkster of inderdaad alle stoelen bij de nooduitgangen zijn vergeven. Het klopt, ze zijn weg. Wie en hoe is het op listige wijze gelukt om deze stoelen te boeken?

Voor Transavia zijn alle passagiers gelijk, maar sommige passagiers zijn
meer gelijk dan de anderen!!

De securitycheck gaat snel, wel moeten mijn bergschoenen uit, daar zitten waarschijnlijk toch teveel metalen haakjes aan. Mijn nieuwe elastische broekriem met kunststof gesp mag ik omhouden, dat scheelt een hoop gepruts. Tja, ik moet dan altijd weer even denken aan de man die ons deze ellende heeft aangedaan. Ik heb daar al eerder over geschreven en laat dat nu achterwege.
OK, op naar Lounge 1 en dan de roltrap op naar het restaurant. Een broodje ham/kaas en een kopje koffie gaat er wel in. De broodjes van Transavia zijn echt niet te eten! Door het glas maak ik deze foto, het is druk, ik zie zeker vier toestellen richting startbaan taxiën. Ruim op tijd lopen we naar de gate, het is nog een hele wandeling. Dit is ‘Schiphol Amsterdam’, het is maar een weet. Vooraan nog een MD-11, ik dacht dat ze die dingen al vervangen hadden (door de Airbus A330). En dat is ‘ons’ vliegtuig. Het is een Boeing 737, ik meen type 700. De ruimbagage gaat erin. Kijk, Transavia (en waarschijnlijk ook de andere maatschappijen) zijn strenger geworden met de ‘handbagage’. Dat liep de laatste jaren echt uit de hand. Sommigen sleepten echt ‘tig’ tassen en tasjes met zich mee. Nu mag je slechts één stuks handbagage meenemen, uiteraard mag deze de maximale maat niet te boven gaan. Voor een tweede stuks handbagage moet ter plekke €30,- worden bijbetaald. Een man voor mij kan goed acteren. ‘Hij wist het niet!’ Djoser heeft ons vooraf duidelijk gewezen op de aangepaste regels! Dat vergat ik nog te melden, we hebben een wandelreis geboekt bij Djoser (www.djoser.nl/wandelreizen/italie/wandelreis_italie_amalfikust_8_dagen/#daytoday)
Ik zie een andere man diverse T-shirts en truien over elkaar heen aantrekken. Nu kan de tweede rugzak in de eerste. Tjonge, wat een armoe, in Italië verkopen ze ook T-shirts en truien.
Als ik het vliegtuig inloop vraag ik of ik een foto van het flightdeck mag maken. Dat mag.
Wat sinds 2001 verboden is, ik krijg geen toestemming om ‘voorin’ mee te vliegen.
‘t Is jammer. Als ik op mijn stoel wil gaan zitten blijkt deze bezet door een ietwat gehandicapte Italiaanse oudere dame. Opschuiven dame, op je eigen stoel! Ik heb deze stoel speciaal geboekt om foto’s te kunnen maken. Dat ik niet aan de nooduitgang zit spijt mij al genoeg. Het is toch tamelijk simpel om zonder meer op een andere stoel te gaan zitten.
Hooguit kun je het later aan je medepassagier vragen.
De slurf is los van het toestel en wordt door de dames in de uitgangspositie gemanoeuvreerd. Om 12.55 uur gaan we taxiën, dat is mooi op tijd. Al snel draaien we de startbaan op en meteen gaat het gas erop. Al snel zijn we los en maken we hoogte. Het is sowieso prachtig (vlieg)weer. Om half twee passeren we vliegveld Frankfurt. Rond twee uur zitten we boven Zwitserland. Het is aardig bewolkt. Dat zie je vaker, als het prachtig weer is in Nederland, dan zijn de zuidelijke landen slechter af. Het is een paar minuten voor drie en Napels glijdt onder ons door. Op de achtergrond de Vesuvius. We zijn er bijna! Om 15.00 uur touchdown en vijf minuten later kunnen we het vliegtuig verlaten. Hier geen slurf, maar gewoon een ouderwetse trap. Dat heeft ook wel wat. Het vliegveld van Napels is te overzien, dus staan we al snel bij de bagageband.Ai, ik heb best wel last van mijn oren. Ik ben al weken verkouden en tijdens het dalen ging het mis. Ik hoor nauwelijks iets. Uiteraard komt mijn rugzak bijna als laatste van de band, nou ja, alles is nog heel, dat is ook wat waard. We lopen naar de aankomsthal en daar staat een Italiaans uitziende man een bordje ‘Djoser’ omhoog te houden. We sluiten ons aan bij de groep en even later volgen we de man naar buiten. De weekendtassen en koffers gaan in de bus en op het moment dat de onze erin gaan vraagt een reisgenoot belangstellend of wij ook voor de 14-daagse rondreis hebben geboekt. Huh?
Een 14-daagse rondreis? Nee, wij hebben een 8-daagse wandelvakantie geboekt!
‘Oh’, zegt de man, ‘dan moet u bij die bus zijn’. Iets verder staat een soortgelijke bus koffers in te laden. Oeps, dit blijkt de goede bus te zijn en ik maak meteen het verwijt aan de reisleidster (Marike) dat zij geen bordje ‘Djoser’ omhoog heeft gehouden. We zouden bijna met de verkeerde bus zijn meegegaan. Ook is vreemd dat bij de andere bus geen namen werden gecheckt. Nu blijkt dat we toch nog twee mensen missen.
Marike onderneemt een zoekactie, maar komt na een kwartiertje zonder resultaat terug. We wachten niet langer, maar rijden naar ons hotel. Zouden die mensen toch in de verkeerde bus zitten?
Het is trouwens best wel redelijk weer. Het is 24 graden in de plus, maar wel is er sluierbewolking. Na een kwartiertje zijn we bij ons hotel en krijgen we een kamer.
We brengen onze bagage naar boven en maken meteen rechtsomkeert. We verzamelen in de hal en horen daar de bijzonderheden voor morgen. Ook kunnen we gezamenlijk gaan eten. De lunch en het diner is (gelukkig) niet bij de reis inbegrepen. Ik meld me meteen af voor alle gezamenlijke etentjes, ik kan – ondanks hoorapparaat – de gesprekken aan tafel niet volgen. Alle omgevingsgeluiden worden ook versterkt en ik kan er dan geen chocola van maken. Het is jammer, maar helaas. Nu blijkt dat de twee vermiste personen al in het hotel waren. De toelichting over het hoe en wat kan ik in deze lawaaierige hal niet volgen, maar het is ook niet belangrijk. OK, het is bij vijven en Orchideetje en ikzelf gaan m.b.v. de ontvangen plattegrond op pad. Eens kijken of we de Dom kunnen vinden. We zijn nauwelijks het hotel uit, en ja hoor, er is nog niets veranderd (we zijn eerder in Napels geweest). De gebouwen ogen nog steeds even vervallen, het lijkt Cuba wel. En de bergen afval, het is toch niet te geloven. Zijn de mannen van de vuilnisophaaldienst weer aan het staken? Of is dit de oogst van zaterdag en zondag. De jeugd hangt verveeld rond. ’t Is zondag, maar zouden ze morgen aan het werk of naar school gaan? Nou, deze afgetakelde kerk is niet de Dom, bovendien zit hij potdicht. Als de containers vol zitten, dan gooi je je afval er gewoon voor. Degene die deze viezigheid moet oppakken zal er toch niet blij mee zijn. Is dit de Dom? Nee, opnieuw een min of meer vervallen kerk. Dit is hem wel! De Dom van Napels dateert uit de 4^e eeuw, maar is door de eeuwen heen herhaaldelijk gerestaureerd. Het grondplan is 100 meter lang en 16 pilaren ondersteunen de bogen. Het plafond is heel bijzonder. Het altaar, het is wel een beetje donker in de kerk. Kan het plafond niet eens goed uitgelicht worden? Tja, iemand staat iets voor te lezen. De man is nu niet direct ‘priesterlijk’ gekleed, wat moet ik hier nu van denken? Zoals gebruikelijk zijn rondom een groot aantal kapellen. Dit moet wel bijna die van San Gennaro zijn. Op de koepel hebben ze ook goed hun best gedaan. Na betaling van een gering bedrag hebben we ook toegang tot het oudste gedeelte van de Dom. De mozaïeken zijn danig beschadigd, vermoedelijk door de vele aardbevingen die er zijn geweest. Een sarcofaag en nog een mozaïek. OK, we hebben het wel gezien. Iets verder staat weer zo’n min of meer vervallen kerk. Kijk, dit is de S. Lorenzo Maggiore. Deze staat ook vermeld op onze plattegrond. Tja, het oogt niet zo. Door de glazen toegangsdeur maak ik deze foto, er is een dienst aan de gang. Of heet dit een Mis? We beginnen wel een beetje trek te krijgen. We zijn al een aantal restaurantjes gepasseerd, maar ze stonden ons niet zo aan. Kijk, hier heeft iemand zijn defecte scooter gedumpt. Napels staat bekend om zijn pizza’s, dus dat gaat het worden. Deze kok spreekt gebarentaal en we begrijpen dat het hier goed eten is. Waarom smaken de pizza’s in Italië zo lekker? Dat komt omdat ze niet gegaard worden in een elektrische oven, maar in een houtoven. Zo te zien is mijn pizza zo goed als gereed. Nou, dit is dan mijn 4-Fromaggio. We hebben ook – samen – een salade besteld en alles komt tegelijk op tafel. De wijn is een beetje wennen, hij is een tikkeltje mousserend.
Toch smaakt hij heel best bij de pizza. Als besluit bestellen we thee. Ik heb dorst gekregen van de pizza (en de wijn). We rekenen €37,50 af voor ons tweetjes, dat is toch bepaald niet veel.
Tegen negenen lopen door een donker Napels terug naar ons hotel.