Zondag 20 mei 2012
Maiori – Napels – Amsterdam
Om acht uur zitten we aan het ontbijt. Vannacht (00.30 uur) was er veel herrie op straat.
Ik heb het raam maar dichtgedaan, dat scheelde wel. Nog wat later werd het stil op straat. Zou de Carabinieri de raddraaiers in de cel gesmeten hebben?
Om negen uur lopen we naar de kerk, die hadden we nog niet bezocht. Tja, het toont niet echt. De bronzen(?) deuren kunnen er mee door. De toren, nou ja, daar valt niet veel over te zeggen. Het altaar is eenvoudig. Trouwens, het is zondag, is er hier niets te doen? Hier is het lijden mooi in beeld gebracht. Uiteraard ook hier een zijkapel (als dat tenminste zo heet). Dit is de hoofdstraat van Maiori. Ik zie een man met een iPhone en hier zitten mannen op de (dure) racefiets. Net kwam er nog een Ducati (motor) voorbij. Dit zijn allemaal dure grappen, dus zo slecht gaat het hier nu ook weer niet. Het is zondag, maar alle mini supermarkten zijn gewoon open. Ik begrijp niet dat de mensen van zo’n winkeltje kunnen bestaan. Ook dit souvenirwinkeltje is gewoon open, nou logisch. Zoals bekend, wij zitten vol. Het is 20 graden in de plus en er staat geen wind. Het is best wel aangenaam weer, maar het is wel bewolkt. Zouden de badgasten nog een beetje ‘kleuren’? We eten er nog een ijsje op en daarna lopen we naar het hotel. We pakken het laatste beetje in, leveren de kamersleutel in en wachten op het terras op de bus. Om kwart over twaalf rijden we en om half twee staan we op vliegveld Napels. Onze HV naar Amsterdam staat op het bord, zo te zien is hij 20 minuutjes vertraagd. Boarden kan nog niet, maar om 13.50 uur gaat ineens de incheckbalie open. Helaas, ik sta halverwege de rij, dat is niet gunstig om een stoel aan de nooduitgang te ‘regelen’. Nou, het lukt toch, stoel 12E is nog vrij. Op weg naar de gate nuttig ik nog een broodje ham/kaas en een espresso. Zoals bekend zijn de broodjes van Transavia niet te eten en espresso hebben ze sowieso niet.
Om half vier komt het toestel binnen en meteen gaat hij aan de ‘prik’. Om tien voor vier kunnen we boarden en om vier uur kunnen we het toestel echt in. Ai, die stoel 12E is toch tamelijk krap, maar stoel 12F is er niet. Ik kan dus een beetje schuin zitten. Ja, die man schuin achter mij op 13F zit echt gebeiteld! Hij kan helemaal languit en hij is een stuk kleiner dan ik. Hoe zou hij dat geregeld hebben? Ook de stoelen 12A, B en C zijn riant.
Om kwart over vier gaan we taxiën. Om twintig over vier zijn we los en kunnen we nog even naar de Vesuvius kijken. De vliegtijd is volgens de captain 2 uur en 17 minuten. Dus zo ongeveer half zeven staan we op Schiphol. Tijdens het stijgen en later tijdens het dalen hebben we iets last van turbulentie, maar verder verloopt de vlucht volgens het boekje.
Hier zijn we alweer aan het dalen. Om 18.36 uur raken we het asfalt van de landingsbaan (zachtjes). OK, wachten op de bagage en daarna lopen we naar de Burgerking. Eerst maar eens iets eten, want we hebben niets in huis. Oeps, we horen dat er werkzaamheden zijn en we moeten eerst naar Amsterdam Centraal. Daar pakken we de sprinter naar Amersfoort. Nou, laat dat ‘sprinter’ maar weg, het ding stopt werkelijk overal. Dat schiet niet op natuurlijk. We zijn weer in Nederland, hoera! Pas om half elf zijn we thuis, nou ja, we zijn er in elk geval.
We kunnen terugzien op een prachtige wandelreis. Djoser, Marike en de andere groepsleden: bedankt!