Woensdag 16 mei 2012
Maiori – Atrani – Pontone – Amalfi – Maiori
Vannacht en vanmorgen vroeg regende het, maar als we opstaan is het droog. Ook in dit hotel is het ontbijt voor Italiaanse begrippen prima. Ik had niet zoveel trek, maar wat wil je, ik had de hele pizza opgegeten. Als kind moest ik altijd mijn bord helemaal leegeten, want ja, die 2e wereldoorlog, dat zat mijn ouders nog steeds niet lekker. Om half negen verzamelen we en daarna lopen we naar de bushalte. Hier geen trein zoals in Cinque Terre, maar de plaatselijk bus. Prima natuurlijk. Even later komt de bus voorrijden. Hij is van de firma Sita, bij ons wordt de vuilnisafvoer geregeld door Sita.
Is dit dezelfde onderneming? Na een kwartiertje bussen stappen we uit in Atrani. Helaas, de kaart is niet bijzonder duidelijk, maar we zijn dus in Maiori gestart, door Minori gereden en nu zijn we dus in Atrani. Tjonge, dit is best wel een mooi stadje. We lopen het stadje door op weg naar… de trappen. Al snel maken we hoogte en kijken we uit over Atrani. Oeps, vandaag wordt zeker het grofvuil opgehaald. Deze brommer is wel toe aan een onbezorgde oude dag. Hoe heten deze planten ook alweer? In elk tuincentrum zijn ze te koop. Oh ja, een Aloe Arborescens, mogelijk is het iets voor onze binnentuin. Dat zie je altijd, als het pad duidelijk is, dan worden er handwijzers geplaatst. Maar op lastige punten, daar zie je ze niet! We lopen dus naar het dorpje Pontone. Dit is de vallei van de Dragone rivier. Hier gaan de trappen omlaag, maar over het algemeen stijgen we. In de diepte ligt Atrani.Elke bruikbare vierkante meter staat vol met wijnstokken, citrus, vijgen, enz. Ik neem aan dat dit voor eigen gebruik is, want concurrerend met de ‘echte’ wijngaarden zal dit toch niet zijn. Hoewel, er worden hier wel verschrikkelijk veel citroenen gekweekt, die zullen ze toch niet allemaal zelf nuttigen? In de diepte ligt het dorp Amalfi. Daar moeten we straks uitkomen. Maar eerst lopen we door het gehucht Pontone op 268 meter hoogte. Tja, de verering van Maria neemt hier bizarre vormen aan. Hier is iemand creatief bezig geweest. Tientallen figuurtjes beelden het leven van voorbije jaren uit. OK, we zijn Pontone door en krijgen weer zicht op Amalfi. Op de voorgrond bloeit de Valeriaan welig. Ja, hier is het sowieso duidelijk. In Pontone liepen we bij de huisvlijt even te ver door. Daar hadden ze wel een bordje kunnen plaatsen. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel trap gelopen. Op een gegeven moment ben ik het een beetje zat. Gelukkig kan ik me met mijn wandelstokken goed opvangen, dat is minder belastend voor de knieën. Je zal hier toch wonen, maar ja, alles went (behalve een … ). Het blijft traplopen geblazen. Nou, het begint op te schieten, Amalfi nadert. Hier geen trap, maar een stukje min of meer horizontaal. Kan iemand eens een schoffel hanteren? Nu zijn we er bijna. En nu zijn we er echt. Tja, een beetje cultuurshock is het wel als je vanuit de bergen in een keer tussen hordes toeristen loopt. Op de laatste foto is rechts vooraan een zanggroepje actief, na afloop gaat de kalebas rond. Het lijkt Cuba wel. Trouwens, we hebben er 5.77 kilometer opzitten, let wel: bijna alles trappen! Het was een beetje bewolkt, maar nu komt de zon toch door. Voor zo’n klein dorpje staat hier toch een prachtige kathedraal uit de 11e eeuw. Waar zouden ze die van betaald hebben? Kon je toentertijd al geld lenen? De EU bestond nog niet! Ik kan kiezen voor het terras of de kathedraal. Ik loop maar eens naar boven, oeps, alweer trappen. Van bovenaf heb ik een mooi uitzicht op het plein. Na betaling van de toegang (€3,-), kom ik in de binnentuin. Met de fish-eye komt de hele binnentuin erop. Uiteraard zijn de pilaren in het echt… recht. Zoals gebruikelijk is er een kloostergang, al mediterend loop ik hier rond. Ik heb wel een Engelstalige brochure gekregen, maar waarom plaatsen ze nu niet een klein bordje bij deze fresco’s? Zo’n bordje kan ik tenminste fotograferen. En dan geen tekst in het Italiaans, maar gewoon in de standaard EU-taal. Er is hier ook een schatkamer, laat ik daar eens een kijkje nemen.
Kijk, een pracht van een Monstrans. In het midden van de zonnestralen bevinden zich glazen plaatjes waarin een hostie wordt bewaard. Tja, die zon, dat geeft me te denken. En dan deze Maria, ze doet me sterk denken aan Mona Lisa, maar toen had ze nog geen kind. Om de hoek is een kapel met een pracht van een altaar. Er is weinig ruimte, alleen met de fish-eye krijg ik het altaar op de foto. Nog een detail van het altaar. Terug in de kathedraal maak ik een foto van het altaar. Daarna nog een met de fish-eye, dan komt er net even meer op. Links van het altaar staat nog een Maria beeld. Ook hier weer met kind, maar die kleuter, wie is dat eigenlijk? Volgens het bordje heet deze man Andrea en heeft hij iets te maken met de 16e eeuw. Zoals gebruikelijk zijn er diverse zijkapellen. Tegenwoordig saust iedereen zijn plafond in gebroken wit. Hier is er echt werk van gemaakt. Het is al een hele uitdaging om met centimeter en potlood de boel uit te tekenen. We eten er nog een (Italiaans) ijsje op. Ik had maar twee bolletjes (wel extreem grote), maar ze durven er hier op dit pleintje maar liefst €4,50 voor te vragen. OK, we pakken de bus van 15.00 uur en zijn een kwartiertje later in Maiori.
Tegenover ons hotel is zo’n echt Italiaans espressobarretje, maar ze verkopen hier nog veel meer. Morgen hebben we een ‘vrije’ dag. Een aantal groepsleden gaan naar Capri (per boot), maar wij hebben ons voorgenomen om de Griekse tempels in Paestum te gaan bekijken. Zo te lezen zijn dit de best bewaard gebleven Griekse tempels van allemaal.
We informeren bij de receptie en zo te horen moeten we bij de kiosk buskaartjes kopen naar Salerno en daar moeten we buskaartjes kopen naar Paestum. Het is nog een hele reis, maar we hebben de hele dag.
We douchen, kleden ons om en lopen Maiori in. Waar zullen we vanavond eens eten?
Het wordt weer hetzelfde restaurant als gisteren, dat is ons goed bevallen. Als primo piatti caldi bestel ik een risottino di pollo. Als secondi piatti carne bestel ik cotoletta. Als wijn weer dezelfde (’t is een andere natuurlijk) Ravello Costa d’Amalfi.
De TV staat aan (’t is een Samsung) en het gaat over de Euro. Kunnen ze het niet ergens anders over hebben? Het is allemaal al duur genoeg! Dat kunnen ze, het gaat nu over de Tunesische vluchtelingen. Huh? Tunesische vluchtelingen? Ze hebben die dictator toch weggejaagd? Hoe zou het met Ben Ali gaan?
Wij liggen er even na negenen in, morgen vroeg dag.