Woensdag 23 oktober 2019
Turijn – Reggia Venaria Reale
We staan om halfacht op en genieten een kwartiertje later van het ontbijt. We zijn van plan om vandaag naar Reggia Venaria Reale te gaan, dat ligt 10 km noord van Turijn. We gaan met de bus, met de zogeheten Venaria Express. Deze vertrekt elk uur vanaf het busstation Piazzo Castello. Helaas blijkt de kiosk nog gesloten, maar iets verder scoren we tickets voor de bus. Tja, de bus is inmiddels vertrokken, dat betekent wachten op de volgende.
Die komt om 10.15 uur en om 11.00 zijn we bij Reggia Venaria Reale. Het is helemaal niet zo ver, maar het is druk en er zijn veel stoplichten. Dat houdt op natuurlijk.
De prijzen van de tickets zijn ondoorgrondelijk, maar we scoren tickets van €20,- p/p. Dat het hier niet goedkoop is, had ik al gezien op de site van Reggia Venaria Reale.Eerst de informatie uit de gids (iets aangevuld):
Als een krans – ‘corona’ – om hun hoofdstad bouwden de Savoye hun buitenverblijven (Werelderfgoedlijst UNESCO). Daarmee beoogden zij hun macht te onderstrepen en/of te wedijveren met andere vorsten in Europa, maar ook ten behoeve van de jacht, voor vertier en om zich ver van het strenge hof met een maîtresse terug te trekken. Het grootste buitenverblijf, en een van de grootste koninklijke residenties in Europa, is Reggia Venaria Reale (betekent: koninklijke jacht), gebouwd tegen het dorpje Venaria 10 kilometer ten noorden van Turijn. Het paleis werd gebouwd door de Savoye hertog Carlo Emanuel II, omdat hij een uitvalsbasis in de heuvels ten noorden van Turijn nodig had voor de jacht. Het paleis is gewijd aan de godin van de jacht: Diana.
Tussen 1661 en 1767 is er door diverse architecten, waaronder als eerste Amedeo di Castellamonte, aan gebouwd. De bedoeling was er ook de zijdeteelt onder te brengen. Daarvoor werden toen grote ruimten gebouwd en moerbeibomen aangeplant (de bladeren van deze boom is voeding voor de zijderupsen). Duizenden mensen vonden er werk.
In de 18e eeuw was het een van de grootste productiecentra van zijde.
Huisarchitect Filippo Juvarra bouwde er begin 18e eeuw de ‘Galleria Grande; een galerij die kan wedijveren met de spiegelzaal van Versailles. Alleen zijn in deze galerij geen spiegels maar grote hoge raampartijen. Ook bouwde hij er een grote kapel, de Scuderia Grande (voor de koetsen) en de Citroniera (kas voor citroenbomen). In de jaren negentig van de twintigste eeuw is het complex gerestaureerd; één van de meest omvangrijke projecten in Europa ooit, ook vanuit financieel oogpunt. Het paleis heeft een oppervlakte van 80.000 m2. De tuinen er omheen beslaan 60 ha; deels siertuin, deels groente- en fruittuin. In het paleis zijn regelmatig grote tentoonstellingen (apart toegangskaartje}.
Achter dit complex ligt het 3600 ha grootte ommuurde park La Mandria met een klein kasteel, Palazzina Reale, waar de eerste Italiaanse koning zijn maîtresse Rosa Vercellana kon ontmoeten. Het gebouw is van begin 18e eeuw.
Op de plattegrond is te zien dat dit een enorm complex is.Rechtuit is de ingang van het complex.Zoals gebruikelijk laat ik de foto’s en de teksten weer voor zichzelf spreken.Sowieso is Reggia Venaria Reale een prachtig paleis, maar toch is goed te zien dat het enorm heeft geleden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Veel wanden zijn min of meer afgedekt met gordijnen. Er is beslist veel teloor gegaan. Eeuwig jammer natuurlijk.
Er waren tamelijk veel bezoekers, dit paleis is wereldberoemd, maar na even wachten kon ik alles toch goed fotograferen.
Om vier uur nemen we de bus terug en tegen kwart voor vijf zijn we bij het busstation.
Op naar ons hotel. Ik probeer daar in de Lounge met de daar aanwezige (Windows) computer onze boardingpassen te printen. Dat lukt niet, ik krijg het ding niet aan de praat. Maar gelukkig is de receptionist bereid om dit voor ons te regelen.
Hebben we alles in Turijn gezien? Sowieso heel veel, maar nog lang niet alles.
Aan bijvoorbeeld Palazzina di Caccia di Stupinigi, Castello di Rivoli, Castello Agliè, Castello di Racconigi en Castello di Moncalieri zijn we niet toegekomen. Sowieso is Turijn een aanrader!
We pakken vast een en ander in en bezien hoe we het morgen gaan aanpakken.
Ik krijg ook een mail van de KLM dat de catering opnieuw staakt. Nou, wij zitten daar niet mee, ze staken maar een eind weg. Zielig eigenlijk om passagiers een broodje en een zakje pinda’s te onthouden.
Tegen zevenen lopen we naar ons pleintje, naar Piola da Cianci Torino. Hier zijn we nog niet eerder geweest. We bestellen salade, kip met friet, rode wijn en Fanta. Hm, de menukaart vind ik wazig, sowieso staan er geen prijzen bij. Maar goed, de rekening valt ons weer erg mee en het smaakte ons voortreffelijk. Ik maak nog een afscheidsfoto. Zouden we hier nog eens terugkeren?Voor de aardigheid nog de tracks van mijn GPS, maar ik had hem niet elke dag aanstaan. Turijn heeft een rechthoekig stratenplan en binnen de kortste keren weet je hier de weg.Tijdig gaan we te bed, morgen vroeg op.