Zaterdag 5 mei 2018
Mottola – Taranto – Mottola
Om kwart over zeven staan we op en om acht uur genieten we het ontbijt. Tjonge, er is hier capaciteit voor een paar honderd gasten. Toch zijn wij de enigen. Is dit een locatie voor bruiloften en partijen? Het ontbijt is sober, maar voldoende. Tja, dit is Italië. Hm, ze schenken hier voortreffelijke espresso.Het blijkt ‘Bruno’ koffie te zijn en ik maak een foto van het pak. Mogelijk kan ik dit merk scoren in een supermarkt. Kijk, ik mag het pak houden en ik bedank de uitbater hartelijk. Overigens, het staat op het pak, het is gemalen koffie en ik vrees dat mijn espressomachine thuis dit niet zonder meer lust. Thuis beschik ik over een koffiemolen en ik maal de (espresso)bonen zelf. De maling komt precies, want anders loopt de koffie te snel of te langzaam door. Twintig seconden is de truc.Om negen uur rijden we naar Taranto (of Tarente). Daar willen we de dag doorbrengen. Tijdig terug in de masseria, want we hebben intensieve dagen achter de rug.
Tegen tienen zijn we er. Taranto is in de 8e eeuw voor onze jaartelling ontstaan als kolonie van Sparta. Tja, dat koloniseren is niet door de Hollanders (of de Engelsen, Spanjaarden, Portugezen, enz.) uitgevonden, dat is er altijd al geweest. Taranto is een industriestad met de grootste hoogovens van Europa en een grote marinebasis.
De oude stad ligt op een schiereiland en is te bereiken over de Ponte Girevole.
Deze brug passeren we en nu is het zoeken naar een parkeerplaats. Ai, alles staat mudvol! We rijden het hele schiereiland in het rond, nergens zien we een plekje.
Kijk, daar is de haven, is daar iets? Dat blijkt, we kunnen erbij. Meteen komt er zo’n zelfbenoemde (?) parkeerwacht op ons af en hij vraagt vriendelijk om €3,-. Het is nep natuurlijk, maar wij betalen het graag. Straks staat onze auto er nog 100% bij!
Hier vlakbij staat het Castello Aragonese, laten we daar beginnen. Volgens de onvolprezen Michelingids is er om half twaalf een (gratis) rondleiding en daarna elke twee uur nog eentje (tot 00.00 uur aan toe!).
In de Michelingids staat het volgende over het kasteel:
Dit verdedigingswerk dateert uit 1481. Het kasteel, dat aan de oostkant van de oude stad staat, is gebouwd op de funderingen van een ouder fort en is sinds 1883 het hoofdkwartier van de marinebasis. Het gebouw heeft een vierkant grondplan en is versterkt met zware ronde torens. De Griekse fundamenten uit de 5e eeuw voor onze jaartelling en de latere Byzantijnse versterkingen (10e eeuw) zijn te bezichtigen en geven een beeld van de verschillende fases in de aanleg van de stad. In de 17e en 18e eeuw was hier de stadsgevangenis. De Franse generaal Dumas (1762-1806) heeft er twee jaar doorgebracht; de wrede behandeling die hij in de gevangenis kreeg, inspireerde zijn zoon Alexandre tot het schrijven van De graaf van Monte-Cristo.
De rondleiding eindigt in de kapel San Leonardo (vroeg Zwabisch-Angevijnse periode) waar Maria van Enghien, prinses van Tarente, in 1407 trouwde met koning Ladislaus I van Napels.
Kijk, daar ligt het kasteel, waarlijk imposant. Het is halfelf als we het kasteel betreden. Kunnen we vast boeken voor een rondleiding? Tjonge, we krijgen een gids toebedeelt en we gaan meteen van start. De jongeman spreekt heel behoorlijk Engels en hij doet zijn uiterste best om ons zoveel mogelijk te vertellen. Ach, dat is allemaal niet te onthouden, maar iemand heeft de Royal Prince uit 1610 nagebouwd (in het klein).En hier heeft iemand het kasteel nagebouwd (ook in het klein). Onze gids (aan zijn strepen te zien is hij sergeant I), licht toe.Er is hier een enorme bibliotheek met antiquarische boeken. Toentertijd ontbrak het de militaire tekenaars niet aan inventiviteit en tekenen konden ze ook.Dit is ook een mooie tekening.En dit ook met helemaal links de brug en het kasteel.En dit is de Ponte Girevole, de oudste verbinding tussen het vasteland en het eiland waarop nu de città vecchia ligt en vroeger de akropolis Taras. De draaibrug dateert uit 1885 (gerestaureerd in 1957). Het eiland ontstond in 1481, toen men besloot een bevaarbaar kanaal te graven als ultiem verdedigingswerk tegen de Turken.We lopen met de gids een stukje buitenom. De muren zijn meerdere meters dik (6 meter?).De kanonnen mét munitie.Veel is er niet van te zien, maar tot enkele jaren terug werd de draaibrug geopend en gesloten met behulp van een ingenieus systeem. Dat systeem werkte door het inlaten en wegpompen van water. Het duurde even, maar vroeger maakte dat waarschijnlijk niet zoveel uit.We beklimmen de toren en van bovenaf bewonderen we de schootsvelden.De burgeruitdrukking voor schootsveld is ‘uitzicht’.Tja, de gids heeft het verteld, maar dit is het wapen van de één of andere koning.Als laatste bezoeken we de kapel.We willen de gids nog wat in de hand stoppen – zoals gebruikelijk – maar hij weigert dit beslist. Ok, bedankt voor de privé (gratis) rondleiding!
We lopen de oude stad in via de hoofdstraat de Via Duomo. Het is droog en zonnig met 23 graden in de plus. Aan het begin van de Via Duomo zijn de laatste overblijfselen van het antieke Taras te zien. Het betreft twee zuilen afkomstig van de Dorische tempel van Poseidon (6e eeuw voor onze jaartelling), die wordt beschouwd als een van de oudste van Groot-Griekenland.Het is wat aan de straat, maar het heeft wel wat. Hier genieten we espresso/thee.Tjonge, sommige kinderen beschikken over prachtig speelgoed. Er zit zelfs een stereo in! Sturen hoeft niet, dat doet pa met de afstandsbediening.We lopen weer verder. Echt druk is het gelukkig niet.De pelgrimsweg van Rome naar Santa Maria di Leuca (dat ligt op de uiterste punt van de ‘hak’ in Puglia), loopt door Taranto. Dat wil zeggen, er is ook nog een pelgrimsweg die via Bari loopt. In Santa Maria di Leuca gingen de pelgrims toentertijd aan boord voor de overtocht naar het Heilige Land.Voor €25,- mag je de vogeltjes meenemen. Is dat inclusief kooi?De bananen zijn op, die hebben ze ongetwijfeld hier.Kijk, daar staat de Cattedrale di San Cataldo. In de gids wordt hij de Duomo di San Cataldo genoemd en op de kaart de Basilica Cattedrale di San Cataldo. De 18e eeuwse gevel rust op een middeleeuwse fundering uit de 10e of 11e eeuw.Is dit Paulus? Of Petrus?Ai, de kerk is momenteel niet toegankelijk vanwege een huwelijksplechtigheid.Daar gebeurt het, straks maar terugkomen.We lopen verder naar de Chiesa di San Domenico Maggiore. Tjonge, het lijkt wel of we hier door Havana lopen.Dit is een Palazzo, maar de buitenkant heeft betere tijden gekend.We zijn er, hoewel de aanduiding ‘Maggiore’ ontbreekt.Tja, van enig achterstallig onderhoud is wel sprake. De kerk is gebouwd aan het begin van de 14e eeuw en later aangepast aan de smaak van de barok. De trap dateert uit de 18e eeuw. In de voorgevel bevindt zich een mooi roosvenster.We gaan eens even binnen kijken. In de gids wordt er niet over het interieur gerept.Wel rept de gids over de kloostergang, die de moeite waard is.We lopen weer terug naar de Duomo om te zien hoever het is met de huwelijksvoltrekking. Kijk, de erewacht is aan het oefenen. Tja, die sabels moeten wel een hoek van 45 graden maken. De eerste links en rechts doen het goed, de rest lijkt nergens naar.Het duurde even, maar daar komen ze aan. De bruidegom lijkt mij een officier van de Italiaanse Marine toe. Een zeekapitein dus.
De groet met het sabel lijkt ook nergens naar. Het is een schande!Ok, niet zo gek, maar het kan altijd beter.Hier trekt de marineofficier zijn eigen sabel. Voor de bruid had het allemaal niet gehoeven, dat zie je zo.Dan nog een groepsfoto met de collega’s. Je ziet meteen dat het leven aan boord nog zo slecht niet is. Ik neem even aan dat het boordplaatsers zijn en geen walplaatsers. Die sergeant-majoor (?) met zijn zonnebril maakt de blits! En dat knulletje natuurlijk.We kunnen de Duomo in. Hm, wie is die man rechts? Een bordje kon er niet vanaf. Helaas (rechtsonder te zien op de eerste foto) is de crypte niet toegankelijk, deze is nog geheel middeleeuws.
Volgens de gids mogen we de Capella di San Cataldo niet missen. Is dat toevallig deze kapel?We lopen weer verder terug. Het wordt tijd voor een hapje. In zo’n stad als deze moet je beschikken over een scooter om heen en weer te ‘schichten’. En voor de boodschappen pak je de de Piaggio Ape. Ook in Nederland te koop, gek dat je ze eigenlijk nooit ziet (https://vespacar.info/piaggio-ape-50.htm).Ai, wie is deze Griekse godin? Dat moet ik eens opzoeken.Het is bij enen als we dit restaurant ontdekken. Ok, het terras kan ik niet fotograferen, dat zit vol, op één tafeltje na. Kunnen we terecht? In Nederland plof je gewoon neer, maar buiten Nederland is het gebruikelijk om eerst te vragen of er plaats is. De kaart is wat ingewikkeld, maar we komen er wel uit.Dit moet het voorgerecht voorstellen, sowieso smaakt het prima.En dit is het hoofdgerecht. Hadden we geen vlees (of vis) besteld?Als nagerecht een ijsje.Helaas, geen bordje. Toch best wel een mooi beeld.We zijn weer terug bij de haven waar de auto staat. Die is ten eerste nog aanwezig en ten tweede onbeschadigd.Verderop is de marinehaven. Zijn dat kruisers?Het loopt tegen tweeën. Zullen we nog iets ondernemen? Ok, het is wel mooi geweest voor vandaag. We rijden terug en scoren onderweg bij een benzinestation (restaurants niet gezien) twee vers bereide broodjes gezond. Als we ‘thuis’ thee maken (we beschikken over een compleet ingerichte keuken), hoeven we de deur niet meer uit. In een supermarkt kopen we yoghurt, een blik olijfolie (voor thuis), cola en een fles wijn.
We zijn er bijna en ik maak wat foto’s van de koeien van onze uitbater. Dit zijn koeien van het Podolische ras, ik heb er nog nooit van gehoord.Ik parkeer de auto, we hebben er 78 kilometer opzitten. De zon schijnt en het is fijn toeven op het terras. Een glas wijn erbij, dit is pas echt vakantie. Hoewel, ik kon mijn tool nergens vinden en daar zit een kurkentrekker op. Deze maar even geleend. Heb ik mijn tool in de vorige B&B laten liggen? Ik kan me dat niet voorstellen. De iPad erbij, mails, het (Nederlandse) nieuws en wat lezen. Om halfzeven bereiden we een soepje en daarna nuttigen we de broodjes gezond bestaande uit heerlijk brood, ham, mozarella kaas en tomaat. Yoghurt met fruit toe. Gedeeltelijk inpakken, douchen en om negen uur liggen we erin. Morgen naar onze laatste B&B.
Als laatste de track van vandaag.