Woensdag 2 mei 2018
Lecce
Om kwart over zeven staan we op en om acht uur genieten we het ontbijt. Nou, voor Italiaanse begrippen is dat best wel goed.De uitbaatster heeft het WiFi wachtwoord gevonden. Het is een simpele combinatie van letters en cijfers.
Ik ga eens even in de tuin kijken, maar eerst werp ik een blik op ons onderkomen.
Dit landhuis is zo’n honderd jaar oud en is gelegen in een park van 7 hectare.
De buitenkant mag wel eens opnieuw in de latex worden gezet, maar dat is een tijdrovende – dus dure – klus. Er staat hier nog een aantal landhuizen, hier woonde destijds de aristocratie van Lecce. In onze villa zijn vier kamers, alle zeer ruim bemeten. We zijn de enige gasten!Er is een zwembad, maar wij gaan daar geen gebruik van maken. We zijn niet zo van die zwemmers.De bloemetjes staan er mooi bij, er is hier een goede tuinman werkzaam.Dit is de vestibule met de trap naar onze kamer.Dan kom je op de overloop, boeken genoeg.Stelt dit wandkleed Salomé II voor, de dochter van Herodes Filippus en Herodias? Dan is zij bezig met haar dans waarvoor zij als beloning het hoofd van Johannes de Doper vroeg (en kreeg geserveerd op een schaal).Voor de volledige onthaasting kunnen we terecht op ons terras.Maar vandaag hebben we Lecce in de planning. Lecce is toch wel de culturele hoofdstad van Puglia (met als bijnaam: Florence van de barok, maar ook wel de stad van de 800 kerken genoemd) en we hebben er de hele dag voor uitgetrokken. In de informatie van de B&B is te lezen dat er hier fietsen te leen zijn. Maar zo te horen zijn de fietsen momenteel niet beschikbaar. Sowieso hebben we gisteren gemerkt dat we ons toch een handvol kilometers buiten de oude stad bevinden en de route daar naartoe is lastig en druk met verkeer. We gaan gewoon met de auto en we laten ons leiden door Sygic. ‘Waar is een handige parkeerplaats’, vragen we onze uitbaatster? Ai, ze is niet in staat om ons op de plattegrond aan te wijzen waar we nu eigenlijk zijn. Volgens mij ziet ze de plattegrond voor het eerst. Sowieso bevinden we ons een stukje buiten de plattegrond. Porta Rudiae wordt ons aangeraden om te parkeren en Sygic accepteert dat. Ik vermoed dat deze poort zich oost van de oude stad bevindt, maar al rijdend blijkt dat dit west is.
Op de parkeerplaats kunnen we terecht. Ik mik een handvol munten in de parkeerautomaat. Er komt een zeer donker getinte jongeman naar ons toe. In de schaduw zitten er nog een paar. Vormen zij hier de – zelf ingestelde – bewaking? Als de auto er straks nog onbeschadigd staat, krijgt hij een euro.
Kijk, dit is de Porta Rudiae, er komt net weer zo’n zeer donker getinte jongeman aan. Is hij behangen met zonnebrillen? Toch ook niet hier? De Porta Rudiae is gebouwd in de 18e eeuw.Vlak na de Porta Rudiae staat een plattegrond van Lecce. Gelukkig beschikken wij over de Michelingids Puglia en Basilicata (net uit druk en zonder meer een aanrader) met daarin een plattegrond. De plattegrond van Lecce uit de Michelin gids ‘Zuid-Italië’ (geleend in de bieb), heb ik gescand en geprint. Deze is iets overzichtelijker.Iets verder staat de Chiesa di San Giovanni Battista o del Rosario uit 1691. Tja, de gevel moet getooid zijn met overvloedige, elegante en detailrijke versieringen. Maar ja, de gevel staat in de steigers.De Chiesa is als laatste gebouwd door de grootmeester Giuseppe Zimbalo. Helaas is de informatie alleen in het Italiaans beschikbaar.Madonna is een hele grote (in de Rooms-Katholieke kerk). Zoals ongetwijfeld bekend is de echtgenote van de Christelijke godheid te weten ‘Asjera’ bijna geheel uit de Bijbel weggepoetst. Hoewel, als je maar goed zoekt, vind je haar wel:
1-Koningen 12 Hij joeg de mannen die tempelprostitutie bedreven het land uit en verwijderde alle godenbeelden die zijn voorouders hadden gemaakt.
1- Koningen 13 Zijn grootmoeder Maächa ontnam hij zelfs haar koninklijke titel, omdat ze een aanstootgevend beeld van Asjera had laten maken. Het beeld hakte hij in stukken en hij verbrandde het in de bedding van de Kidron.
Hm, toch hebben veel mensen behoefte aan een vrouwelijke godheid en die rol vervult Madonna.Het interieur (met ster) is verfraaid met altaarstukken van een onvoorstelbare weelde.Orchideetje krijgt – in het Italiaans – toelichting van een vrijwilliger.Iets verder staat het Conservatorio di Sant’Anna.Sowieso is het Conservatorio di Sant’Anna niet beschreven in de gids, maar bovenaan de trap lijkt het ons toe dat het gebouw in gebruik is als kantoor.Deze kerk (?) is in renovatie en een informatief bordje ontwaar ik niet.Er wonen gewoon mensen in Lecce en die scheiden hun afval. Of staan die Kliko’s hier voor de toeristen?We lopen hier in de Via Giuseppe Libertini, volgens de gids een bruisende straat met de indrukwekkendste burgerlijke en religieuze gebouwen van de stad. Nou, daar is toch geen woord van gelogen!Nog wat verder staat de Chiesa di Santa Teresa. Volgens de gids is de façade niet voltooid.Over het interieur rept de gids niet.En dan bereiken we het Piazza Del Duomo.We zijn niet de enigen, maar echt druk is het niet.Volgens de gids vormt de omvang en de rijke vergulde inrichting een symbool van de macht en autoriteit van de Kerk. De vele zijkapellen bevatten schilderijen, onder andere van H. Oronzo van Coppola (1597 – 1659), de beroemde schilder uit Gallipoli.De crypte, opgeknapt in de 16e eeuw, steunt op 96 zuilen, waarvan de kapitelen zijn versierd met afbeeldingen van dieren.Even na elven zijn we wel toe aan espresso/thee.Om de hoek van de Dom is de Sant’Irene dei Teatini. Deze kerk is gebouwd door Francesco Grimaldi, in opdracht van de Theatijnen (een in 1624 gestichte orde die zich toelegde op de opleiding van katholieke geestelijken). De kerk bezit weelderige barokaltaren (met ster), toegeschreven aan Francesco Antonio Zimbalo (1567 – 1631).
De kerk is gewijd aan H. Irene, patroonheilige van de stad voordat zij werd verdrongen door de H. Oronzo, die in 1656 een einde aan de pest zou hebben gemaakt. Zie de wolvin, centraal op de gevel.Gezien de tijd (de meeste kerken sluiten van 12.30 – 16.00 uur), lopen we door naar de Basilica di Santa Croce. Deze staat met twee sterren in de gids, dus die moeten we absoluut gezien hebben.Nou, zo te zien zijn ze de basiliek aan het restaureren. Oeps, dat stond dus ook in de gids. Eind 2018 moet de gevel weer als nieuw zijn.
De Basilica di Santa Croce wordt beschouwd als het hoogtepunt van de barocco leccese. De basiliek is des te bijzonder omdat de bouwevolutie kan worden gevolgd als in een boek. Bij het begin van de bouw (1549) gaf Gabriele Riccardi het benedendeel vorm in de tamelijk sobere renaissancestijl van die tijd. De einddatum van die eerste bouwperiode staat boven in het portaal aangegeven: 1582. Vanaf 1606 nam Francesco Zimbalo het over. Door de voetstukken van de vier zuilen naast het portaal simpelweg 45° te draaien, wist hij aan de kalme renaissancefaçade een kenmerkend barokelement toe te voegen: beweging. Ook de fries, de dertien telamons en de balustrade stammen uit deze bouwtijd. Aan de zijden van de dertien, vrolijk op de balustrade dansende putti, staan het Geloof en de Kracht. Het bovenste register, in flamboyante barokstijl, is vervaardigd door een derde architect, Cesare Penna. De overdaad aan engeltjes, dieren, bloemen en plantenmotieven, waarin zich grimassende figuren verbergen, is een schouwspel waar u zich maar moeilijk aan zult kunnen onttrekken. De bovenste fries is van Giuseppe Zimbalo, kleinzoon van Francesco. Het slotjaar van de bouwwerkzaamheden, 1646, wordt gedragen door de twee leeuwen rondom het roosvenster, dat zelf wel lijkt te zijn vormgegeven door een kantwerkster.U hebt het al gezien, de gevel is nep, het is een schilderij dat de steigers aan het oog onttrekt.
Binnen herbergt de Cappella San Francesco di Paola, achterin de linkerzijbeuk een fraai hoofdaltaar, vervaardigd door Francesco Zimbalo. Helaas weet ik niet meer welke van de gefotografeerde altaren dit is.Dit zou weleens de Palazzo Taurino kunnen zijn, rechts gelegen van de Basilica di Santa Croce. Zeker weet ik het niet, een bordje heb ik niet gezien. Ik had het die ‘bewakers’ moeten vragen.Tja, ze scharrelen hier overal rond met hun ‘koopwaar’. Ik zie nooit iemand iets kopen, zit hier wel ‘handel’ in? En hoe zouden die lui hier in Puglia zijn terechtgekomen? Zijn ze door ‘mensensmokkelaars’ op het strand van Bari afgezet? En hoe komen ze eigenlijk aan hun ‘koopwaar’?Iets terug staat de Chiesa del Gesú o Del Buon Consiglio.Deze kerk, tussen 1575 en 1579 gebouwd door de jezuïeten, is sober in vergelijking met de andere religieuze gebouwen in Lecce.Binnen bewonderen we het weelderige barokaltaar (met ster), evenals, links van de ingang, het verbazingwekkende standbeeld van de H. Maagd die tevens zuil is.Even een straatbeeld, druk is het sowieso niet en de terrassen zijn leeg.Het nabij gelegen Piazza Sant’Oronzo is het bekendste plein van Lecce.De beschermheilige van Lecce, de H. Oronzo, prijkt er op een barokke zuil, helaas is er geen glimp van te zien, de beschermheilige staat in de steigers en is volledig ingepakt.
In het zuidelijk deel, in de 20e eeuw volledig heringericht voor de vestiging van de Banca d’ltalia, zijn resten van een amfitheater blootgelegd (1e eeuw). Het is het opvallendste overblijfsel van de Romeinse tijd in de Salento. De capaciteit van 25.000 toeschouwers geeft een idee van het belang van deze stad onder keizer Hadrianus.Het aangrenzende San Marco-kerkje vormt de voornaamste erfenis van de historische Venetiaanse aanwezigheid in de stad, te herkennen aan de gotische boog. Momenteel is er de Info in gevestigd. Zie ik het goed? Er hangen hier zeven van die ‘verkopers’ rond. Is er in Italië geen wet die dat ‘bedelen’ verbiedt?We ontwaren een Burger King. Als we nu eens iets van salade nuttigen en een broodje kip? Trek krijg je wel van al die kerken!Nou, het heeft ons goed gesmaakt, we kunnen er weer tegen. Is die mode om een hangslot aan de brug te ketenen ook al tot hier doorgedrongen? ’t Is nog een hele uitdaging om met een tang en een slijptol deze sloten te verwijderen. Of kun je makkelijker een nieuwe lantaarnpaal plaatsen?Iets meer naar het zuiden staat de Chiesa Di San Matteo. De San Matteo (1667-1700) is het werk van de Milanese architect Achille Larducci. De façade, met een bol register onderin en een hol register bovenin, toont een stijl die aanschuurt tegen de Romeinse barok van Saint-Charles-aux-Quatre-Fontaines. Binnen zijn de negen altaren rond het enige schip voorbeelden van de overdadiqe barocco leccese. Helaas, het interieur kunnen we niet bewonderen, de kerk is gesloten. Het is tien voor twee, siësta dus. ’t Is trouwens tamelijk warm, mijn GPS wijst 25 – 27 graden in de plus aan.Hier vlakbij zijn de restanten te zien van het Teatro Romano uit de 1e eeuw. Als je erin wilt moet je een kaartje kopen in het aanpalend museum. Dat laten wij maar achterwege.We willen nog even naar het Domplein. Onderweg daar naartoe zien we bijzondere balkons. De ornamenten aan de ondersteuningen zijn wel apart. Dit hebben we toentertijd ook in Noto gezien (Sicilië).Lecce is ook bekend om zijn talrijke Palazzo’s, momenteel veelal in gebruik als appartementencomplex.Hoe komt het dat de ijsjes in Italië veel en veel lekkerder smaken dan in Nederland? Sowieso krijg je véél meer dan die ‘knieperige’ hoeveelheid ijs in Nederland.We zijn weer op het Domplein. De Dom is gesloten en er is bijna geen kip te zien.De losstaande klokkentoren wordt niet beschreven in de gids.Ook het Episcopio wordt niet beschreven in de gids. Ik neem aan dat het gebouw nog als zodanig in gebruik is.Het Museo Diocesano herbergt een tapijt van 68 vierkante meter, schilderijen, beelden van beschilderd hout en papiermaché, een kapel en een waterput. Helaas is het gesloten en we hebben geen zin om twee uur te wachten.We verlaten het Domplein en nemen afscheid van deze standbeelden.We lopen weer terug door de Via Giuseppe Libertini naar de Porta Rudiae.
Hebben we die zwarte mannen nog gezien? Dat staat mij niet meer bij.
We rijden richting B&B en speuren naar een supermarkt. Die zien we al snel, het is gelukkig niet zo’n grote. We kopen cola, water, een fles wijn, bananen en nog zowat.
Tegen halfvier bereiken we de B&B. We hebben de sleutel gehad van het hek, de voordeur en van onze kamer. We installeren ons op het terras beneden met de wijn en de aangeschafte versnaperingen. Mijn iPad erbij, het wachtwoord werkt! Zo, ik voel mij wel een beetje landhuiseigenaar. Waar is mijn personeel? Zo te zien is het pand verlaten.
Ook mijn iPhone slikt het wachtwoord. Ik zie de vandaag gemaakte foto’s verschijnen op mijn iPad, de iCloud werkt dus. Ok, ik betaal daar dan ook €0,99 per maand voor (50 GB). Trouwens, het water en de prik zit erop.
Zo tegen zessen begint het toch wel te knagen. Zullen we eens een leuk restaurantje opzoeken in Lecce? In de oude stad hebben we er genoeg gezien, maar ja, dan moet je van de parkeerplaats weer een stuk de stad in. Is er misschien een restaurant aan de ‘rondweg’? Dat gaan we proberen. Helaas, het valt tegen, we zien er niet één!
Eten die Italianen allemaal thuis? Ai, daar is een pizzeria, nu nog een parkeerplekje. Ik zet de auto neer in een blauw vak (of was het geel?), maar van een voorbijganger hoor ik dat je hier maar 20 minuten mag blijven staan. Een vak verder (geel/blauw?) kost het één euro per uur, af te rekenen in de parkeerautomaat. We moeten een stukje terug en daar is de pizzeria. Komt hij me niet bekend voor? Ach, al die dingen lijken op elkaar.Maar… binnen blijkt dat het dezelfde is als gisteravond. Hm, dan bestel ik ook weer hetzelfde. Hier gaat de pizza in de houtgestookte oven.En hier komt hij eruit.En dit is hem. Prima toch!We rekenen weer €12,- af, maar doen er wel wat bij.
Tegen achten zijn we weer in de B&B. De uitbaatster heeft het er niet over gehad, maar we nemen aan dat het is toegestaan om in deze ‘lounge’ – ’s morgens tevens ontbijtzaal – plaats te nemen. We bereiden thee, de koffie/thee apparatuur staat op zijn plek. Na een uurtje gaan we naar boven, onder de douche en te bed. Morgen staat een rondrit op het programma.
Als laatste de GPS-track van onze wandeling in Lecce, maar ook de autorit.